(Με αφορμή τις ερχόμενες εκλογές, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν σε ιστορικής σημασίας χρόνο, και την πεποίθηση ότι θα αποτελέσουν αφετηρία για πρωτόγνωρες καταστάσεις πολιτικού και κομματικού πλουραλισμού.) Οι συνθήκες φαίνεται ότι ωρίμασαν στην κοινωνία για να εκφραστεί αυτή κυρίως με πολιτικά, και όχι μόνο με κομματικά κριτήρια, στις προσεχείς εκλογές και σε πείσμα μιας πρωτοφανούς και ανέντιμης προσπάθειας εντός και εκτός της χώρας με σκοπό να προκληθεί πανικός στην κοινωνία, περί ακυβερνησίας και καταστροφής. Εκφοβισμός ότι δήθεν χωρίς αυτοδυναμία θα επικρατήσει χάος, εννοώντας βεβαίως με συνδικαλιστική λογική οι « πολιτικοί παλαιάς κοπής» το «προσωπικό τους χάος», διασπείροντας και παρουσιάζοντας αυτό ως εθνική τραγωδία… .
Ακόμη όμως και σε αυτές τις οριακές στιγμές για την Δημοκρατική εξέλιξη και ισορροπία της χώρας, οι μη «χαρισματικοί υπάλληλοι» των έως χτες κυβερνητικών κομμάτων αγνοούν αλαζονικά την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής θεωρίας, ότι η «πολιτική διαδικασία» δεν είναι στατική έννοια αλλά δυναμική στο χώρο και στον χρόνο.
Παραβλέπουν δε το «πολιτικό αξίωμα» ότι όταν τα κόμματα εκφράζονται για μεγάλα διαστήματα με τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια μεθοδολογικά πολιτικά εργαλεία, δυστυχώς η ευτυχώς ξεκόβονται από τον κοινωνικό ιστό και συμβαίνει αυτό που σήμερα στην Ελλάδα δεν μπορούν να καταλάβουν οι δύο εκ των πραγμάτων ξεπερασμένοι πολιτικοί μηχανισμοί.
Είναι αδιανόητη σήμερα ως πολιτική συμπεριφορά η προσπάθεια εκφοβισμού κοινωνικών ομάδων του λαού μας ότι δήθεν μη αυτοδύναμη κυβέρνηση από τους ίδιους που αποδείχτηκαν μικροί και λίγοι που έκαψαν, έκλεψαν, έβλαψαν, και εν τέλει με την δική τους συγκατάθεση κούρεψαν την εθνική κυριαρχία της χώρας, θα οδηγήσει σε οπισθοδρόμηση. Είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνονται οι επαγγελματίες της ύφεσης και του καιροσκοπισμού, ότι τα κόμματα δεν μπορούν να ξανασυναντηθούν με τα χθεσινά κοινωνικά στρώματα, όταν αυτά ολοκληρώσουν τον κύκλο τους θετικά ή αρνητικά και πάντα σε σχέση με τις κοινωνικές προτάσεις αλλά και την δική τους πολιτική αξιοπιστία.
Είναι αναγκαίο μέσα από όλη την προβληματική και τις προβοκάτσιες των γνωστών κονδυλοφόρων της τηλεόρασης και των εφημερίδων περί χάους και τέτοιες «ανεύθυνες μπουρδορολογίες» να γίνει κατανοητό ότι επειδή βρέθηκαν στο χώρο της πολιτικής δεν σημαίνει ότι η «Πολιτική» τελειώνει με τον «πολιτικό», δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι το τέλος των φθαρμένων κομμάτων θα σημάνει και τον τέλος της πολιτικής συνέχειας στην Ελλάδα.
Φαίνεται ότι στην Ελληνική κοινωνία κυοφορούνται συνθήκες ανατροπής του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού που στήθηκε το 1974 και διατηρείται έως σήμερα, και μετά από σαράντα χρόνια σχεδόν γίνεται αντιληπτό ότι ο πολιτικός και κοινοβουλευτικός πλουραλισμός θα πάρει άλλη μορφή και έκφραση που σημαίνει ότι θα επιβληθεί και θα ανακαταταχθεί με βάση την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα η οποία θα εκφραστεί στις ερχόμενες εκλογές. Η κοινωνία αγωνιά και δεν ανταποκρίνονται πια στο θέατρο και την ξεπερασμένη υποκουλτούρα της πολιτικής και των ιδεολογικών αγκυλώσεων που λειτούργησαν έως σήμερα καταστροφικά εν τέλει όχι μόνο για την παρούσα γενιά αλλά και για τις επόμενες.
Η απύθμενη προκλητικότητα προς το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας με τοποθετήσεις και όρους της περασμένης τριακονταετίας, αποενοχοποιεί τον σκεπτόμενο πολίτη από το γεγονός της πεπατημένης για χρόνια εκλογικής συμπεριφοράς σε σχέση με τα παραδοσιακά αρχηγικά πολιτικά σχήματα τα οποία σήμερα ιδεολογικά δεν ξεχωρίζουν και πολιτικά δεν παράγουν. Θα είναι ιστορικά υποδεέστερη των περιστάσεων η κοινωνία η οποία σώθηκε από τους «διαβασμένους και αδιάβαστους» αν αυτή την συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση δεν προλάβει και δεν δημιουργήσει ανάχωμα στην πολιτική και ιδεολογική “αλητεία” που μάλλον σχεδιάζεται. Φαίνεται ότι το εκλογικό σώμα θα εκφράσει την τοποθέτησή του έξω από κομματικά διλήμματα, οι εκφραστές των οποίων ακόμη και σήμερα ως έμποροι υποπροϊόντων οι «τζάμπα μάγκες» δίνουν μάχες και αγώνες με τους εαυτούς τους, πιστεύοντας ότι τα μικρά και ελάσσονα για τα ξεπερασμένα από την κοινωνία κόμματά τους αποτελούν μείζονα και σωτήρια ζητήματα για την χώρα.
ΥΓ. Το άρθρο είναι κατά τίτλο και κείμενο πρώτη γραφή.
O υποφαινόμενος προς αποφυγή οποιασδήποτε μη κατανόησης του κειμένου δηλώνει ότι θεωρεί τα πολιτικά κόμματα ως την κυριότερη παράμετρο της Δημοκρατίας, θεωρεί όμως ότι τα ξεπερασμένα από την κοινωνία κόμματα αποτελούν στεγανά για την παραπέρα εξέλιξη της. Το άρθρο είναι ελεύθερο δημοσίευσης όχι γιατί το αγγίζουν «μέθοδοι ελευθεριότητας γραφής»,αλλά γιατί πιστεύουμε ότι δίπλα στην αποκλειστική αρθογραφία του τύπου ουσιαστικές υπηρεσίες στην ολοκληρωμένη ενημέρωση προσφέρει και η μη αποκλειστική.
Σας ευχαριστώ θερμά για την ανοχή σας.
Χρ. Παπαδημητρίου
Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
