«Κάτι αρχίζει να κινείται μεταξύ των γερμανών και ελλήνων συνδικαλιστών». Αυτή τη διαπίστωση έκανε μια ομιλήτρια στη συγκέντρωση που έγινε τη νύχτα της Τρίτης σε αίθουσα του συνδικάτου μετάλλου IG Metall στο Βερολίνο με θέμα την κατάσταση στην Ελλάδα.
Στη συγκέντρωση, που συνδιοργάνωσε το συνδικάτο Υπαλλήλων verd.i, καθώς και η ελληνική οργάνωση της πόλης «Democracy Now» μίλησαν και τρεις συνδικαλιστές από την Ελλάδα: η δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας» Κωνσταντίνα Δασκαλοπούλου, ο συνδικαλιστής των Ελληνικών Χαλυβουργείων Παναγιώτης Κατσαρός και ο επιστημονικός συνεργάτης της ΓΣΕΕ Απόστολος Καψάλης.
Και όντως ήταν η πρώτη κοινή εκδήλωση αυτού του είδους από τότε που ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα. Μια αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ με επικεφαλής τον πρόεδρό της Γιάννη Παναγόπουλο, που είχε επισκεφθεί προ μηνός τη γερμανική πρωτεύουσα, είχε περάσει απαρατήρητη στη γερμανική δημοσιότητα. Η αντιπροσωπεία είχε μεν επαφές με υψηλόβαθμα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη της χώρας, μια κοινή δημόσια εκδήλωση δεν ήταν όμως προφανώς επιθυμητή από τους οικοδεσπότες της.
Οι ακροατές, περίπου 200 άτομα – κυρίως γερμανοί συνδικαλιστές – δεν πίστευαν σχεδόν στα αυτιά τους ακούγοντας τόσο άσχημα νέα από την Ελλάδα, όπως η πρωτοφανής περικοπή μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων και οι ατέλειωτες ουρές στα συσσίτια των εκκλησιών και των δήμων, που θυμίζουν πολεμικές εποχές.
Το κεντρικό μήνυμα των επισκεπτών: Οι αγορές έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε πειραματόζωο, με στόχο, εφόσον το πείραμα επιτύχει, να το μεταφυτέψουν κατόπιν και σε άλλες «προβληματικές» χώρες. Ο τελικός στόχος, όπως τον διατύπωσε ο κ.Κατσαρός: Η μετατροπή της Ευρώπης σε απέραντο «ελληνικό χαλυβουργείο».
Το πρώτο μνημόνιο ήταν «ο πρώτος τόμος στο βιβλίο της μετάβασης στη βαρβαρότητα» πρόσθεσε ο κ.Καψάλης. Με το δεύτερο μνημόνιο, που συμπεριλαμβάνει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, γράφεται ο δεύτερος τόμος. Το παιχνίδι σε αυτόν χοντραίνει – η πορεία προς τη βαρβαρότητα παίρνει θεσμική μορφή.
Με αυτό το φόντο πρέπει ίσως να ερμηνευθούν και τα λόγια της κ.Δασκαλοπούλου, ότι στην Ελλάδα έχουμε πάλι μια δικτατορία – με δικτάτορες που τώρα, αντί για στρατιωτικές στολές φορούν κοστούμια και γραβάτες. Το γεγονός, ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχουν θιγεί στο παραμικρό οι πολιτικές ελευθερίες, ήταν γι αυτήν προφανώς αμελητέο θέμα. Και με αυτό συμφώνησε κατά παράδοξο τρόπο και ένα κατά τα άλλα πολύ πολιτικοποιημένο κοινό, που χειροκρότησε τα λόγια της.
Η φόρτιση αποκορυφώθηκε, όταν πήρε το λόγο ένας μετανάστης, που ζει στην Ελλάδα. «Είμαστε χωρίς δικαιώματα» είπε. «Πρώτα μας εκμεταλλεύονται αλύπητα στη δουλειά και ύστερα μας σκοτώνουν σαν σκυλιά στους δρόμους».
Η δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας» έσπευσε να δώσει πληροφορίες τόσο για την αποφασιστική συμβολή των μεταναστών στη δημιουργία μιας «ισχυρής Ελλάδας» κυρίως επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, όσο και για το απάνθρωπο νομικό καθεστώς που διέπει εν μέρει και σήμερα την παραμονή τους στη χώρα. «Εγώ τουλάχιστον, τους ζητώ συγνώμη» είπε.
Η συνεργασία των γερμανών και ελλήνων συνδικαλιστών δεν είναι πάντως απλή υπόθεση. Ο κύριος λόγος γι αυτό, σύμφωνα με στέλεχος της IG Metall, είναι η συνεχής παραπληφόρηση που γίνεται από λαϊκίστικες εφημερίδες, όπως η «Bild-Zeitung».
«Στο εργοστάσιο που δουλεύω, οι συνάδελφοι έχουν πολύ κακή άποψη για τους Έλληνες» είπε. Και δεδομένου, πρόσθεσε, ότι δεν πρέπει να αναμένονται πολλά και από το «σοβαρό» τύπο, θα πρέπει να δημιουργηθεί από τα συνδικάτα ένα είδιος «αντι-δημοσιότητας»: Έντυπα, ιδίως ηλεκτρονικά, που θα μεταφέρουν στους εργαζόμενους για αυθεντική εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας.
Η απογείωση της συζήτησης: Η πρόταση του κ.Καψάλη «να πάρουμε το στυλό» από τα χέρια των αγορών και των σημερινών κυβερνήσεων «για να γράψουμε εμείς με αυτόν τον επίλογο της κρίσης».
Η προσγείωση: Η συζήτηση δεν κατέληξε σε κάποια πρακτική πρόταση για την επέκταση της συνεργασίας. Αυτό πρέπει να ξεπεραστεί, σύμφωνα με εκπρόσωπο του verd.i, κατά το δυνατόν συντομότερο, παρά τις τεράστιες διαφορές στις συνδικαλιστικές παραδόσεις των δυο χωρών.
Το επιμύθιο: «Η σημερινή συγκέντρωση ήταν μια καλή αρχή» συνόψισε άλλη ομιλήτρια. «Και το κυριότερο: Άναψε την όρεξη και για άλλες».
