Σ’εναν δρόμο της Νέας Υόρκης τρέχει ένας στρατιώτης έντονα αγχωμένος. Βλέπει μια καλόγρια, τη σταματά και πολύ ευγενικά αλλά πάντα φοβισμένος την παρακαλεί.
«Σε παρακαλώ αδελφή άφησε με να κρυφτώ κάτω από το ράσο σου»
Εκείνη δεν έχει αντίρρηση. Ένα λεπτό αργότερα εμφανίζονται δυο της Στρατονομίας και την ρωτουν.
«Αδελφή, μήπως είδατε έναν στρατιώτη εδώ κοντά;»
«Από εκεί πήγε», τους απαντά εκείνη και τους δείχνει το δρόμο.
Όταν εξαφανίστηκαν, βγαίνει ο στρατιώτης από το ράσο και, ευγενικά, λέει στην καλόγρια.
«Αδελφή, σ’ ευχαριστώ πολύ. Δεν θέλω να πάω στο Αφγανιστάν».
Και ύστερα από λίγο προσθέτει. «Με το συμπάθιο και μη με παρεξηγήσετε αδελφή αλλά έχετε ένα κωλαράκο σπουδαίο».
Και η αδελφή του απαντά. «Αν κοίταζες κι από μπρος θα έβλεπες δυο μπαλίτσες ωραίες. Κι εγώ δεν θέλω να πάω στο Αφγανιστάν»
