Σήμερα 9 Μαρτίου 2012 η χώρα μας βιώνει ιστορικές στιγμές. Για κάποιους όντως συνετελέσθη η μεγαλύτερη μείωση ελλείματος στην Παγκόσμια Οικονομία. Για κάποιους άλλους απλά και κυνικά το Ελληνικό κούρεμα ολοκληρώθηκε. Οι μακροσκελείς και σκληρές διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου της, είχαν την κατάληξη που σήμερα περιγράφουν τα κορυφαία ξένα και εγχώρια ειδησεογραφικά πρακτορεία, με όποιο συμφέρον και αν εξυπηρετούν. Δηλαδή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, είτε πρόκειται όντως για την σωτηρία ενός έθνους, είτε πρόκειται για μία ελεγχόμενη χρεωκοπία.
Ωστόσο τα ερωτήματα που εγείρονται είναι ακόμη βασανιστικά. Είναι βασανιστικά διότι η κοινή γνώμη και πιο συγκεκριμένα η μεσαία τάξη που δεν αντιλαμβάνεται την συνθετότητα των οικονομικών όρων και αδυνατεί να αποκωδικοποιήσει τον «τεχνοκρατισμό» που ενέχουν οι προγραμματικοί όροι της συμφωνίας με τον τρόπο που επιβάλλεται ώστε να μπορεί να τους προσαρμόσει στην δική της ζοφερή καθημερινότητα. Απότοκο αυτών των ερωτημάτων είναι και η δημιουργία διλλημάτων. Διλλημάτων που έχουν να κάνουν με τα πρόσθετα μέτρα που θα εφαρμοστούν και το πόσο απαραίτητο ή όχι έιναι αυτό.
Τέτοιου είδους απορίες είναι ζήτημα χρόνου να απαντηθούν και μάλιστα αναμένεται να γίνει και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, διότι η ολοένα δοκιμαζόμενη κοινωνία πολύ δύσκολα εμπαίζεται και γοητεύεται από τις δημαγωγίες ορισμένων κέντρων, αλλά και οι πιστωτές θα δείξουν ανοχή και επιείκεια με ημερομηνία λήξεως. Η προεκλογική περίοδος και το χρονικό διάστημα που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα για να αναδιοργανωθεί ως ένα βαθμό δεν θα κρατήσει για πολύ. Κάποιοι θα αποχαιρετίσουν και κάποιοι θα αναλάβουν την ηγεσία των κομμάτων που επλήγησαν από το κόστος των αποφάσεων που τα ίδια πήραν , στα πλαίσια βέβαια της τριμερούς Συγκυβέρνησης.
Κάποιοι άλλοι θα πρέπει να απορροφήσουν τους κραδασμούς των επιλογών που το τελευταίο διάστημα έκαναν, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης στελεχών όσο και σε επίπεδο στρατηγικών επιλογών που ήταν βασισμένες στην «μνημονιακή ρότα» που ακόμη ακολουθούν. Άλλοι πάλι δύσκολα θα καταφέρουν να συνεννοηθούν και θα χάσουν μία ακόμη ιστορική ευκαιρία να γίνουν οι διαμορφωτές των εξελίξεων. Παρ’όλο που τα δημοσκοπικά ευρήματα και η στιγμιαία τάση ενισχύουν τις όποιες φιλοδοξίες τους οι χρόνιες παθογένειες τους θα κάνουν την εμφάνιση τους.
Η έλλειψη κυβερνησιμότητας, η υποβόσκουσα βουλιμία για την καρέκλα και ο καιροσκοπισμός θα βγουν για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια, τσαλακώνοντας τον γοητευτικό και τον απόλυτα εναρμονισμένο με τις σύγχρονες ανησυχίες λόγο, που εύκολα κανείς «ερωτεύεται», αλλά δύσκολα «παντρεύεται» Οι εκλογές ωστόσο θα διεξαχθούν με την αναμενόμενη κατάληξη, αυτή δηλαδή που κακά τα ψέματα έχουν δρομολογήσει οι εξωγενείς παράγοντες και αυτή που ήδη έχουν δώσει στην ευρύτερη κοινή γνώμη να καταλάβει ότι θα ισχύσει, είτε αυτό συμβαίνει μέσω των στημένων ή όχι δημοσκοπήσεων , είτε μέσω αποσπασματικών και παραπολιτικών διαρροών της μιντιακής νομεκλατούρας, που ενισχύουν την καχυποψία του εκλογικού σώματος και καλώς ή κακώς διαμορφώνουν και τάσεις.
Έτσι απλά για να υπάρχει και μία νωπή λαϊκή ετυμηγορία που θα «νομιμοποιεί» πολιτικά και εν μέρει κοινωνικά την οργάνωση της χρεωκοπίας της Ελλάδας ή την συνέχιση της παροχής οξυγόνου σε μία κατά τα άλλα ημιθανή οικονομία. Και την έχουν δρομολογήσει με την αναλογία της συμμετοχής τους στο προαναφερθέν ελληνικό κούρεμα, δηλαδή κατά 95, 7 % όπως στο PSI και μάλιστα με ανοχή λίγων μηνών. Επομένως είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο ότι ο καθένας θα πάρει ότι άλλοι έχουν προαποφασίσει, με την επιφύλαξη του να γίνει κάτι συνταρακτικό . Αν λοιπόν η έκβαση αυτής της συνειδητής επιλογής του πολιτικού συστήματος εντός και εκτός Ελλάδος, των αγορών και των χρηματοπιστωτικών οίκων είναι ωφέλιμη και για τους λαούς θα ξεκινήσει να φαίνεται από τον προσεχή Ιούνιο. Έως τότε ας απολαύσουμε το νέο μας κούρεμα . . .
