Μετά την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του χρέους, για την οποία όλοι ελπίζουν ότι είναι το τελευταίο σκαλοπάτι στην περιπέτεια της Ελλάδας, που ξεκίνησε από την αδυναμία των πολιτικών να αντιληφθούν και εν συνεχεία να διαχειριστούν την κρίση που πυροδότησαν τα δίδυμα ελλείμματα της οικονομίας, ήρθε η ώρα για καθαρές λύσεις, ακόμη κι αν αυτό απαιτεί τη συνεργασία υγιών πολιτικών δυνάμεων.
Σε όλους πλέον έχει γίνει κατανοητό ότι η Ελλάδα θα μείνει εκτός των αγορών για αρκετά χρόνια και ότι η υποχρέωση που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές είναι να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό των επόμενων χρόνων. Μόνον υπό αυτή την προϋπόθεση θα καταβάλλεται απρόσκοπτα η βοήθεια από το πρόγραμμα-μαμούθ των 167 δισ. ευρώ που κρατάει την Ελλάδα ζωντανή μέσα στη ζώνη του ευρώ.
Επίσης σε όλους έχει γίνει κατανοητό ότι αν δεν κλείσει ο κύκλος της ύφεσης, που ξεκίνησε το τελευταίο τρίμηνο του 2008 και συνεχίζεται για τέταρτο χρόνο, με αποτέλεσμα να οδηγήσει την ανεργία από 8% στο 21% και τον αριθμό των ανέργων από 400.000 στο 1.033.000, και δεν πάρει πάλι μπροστά η οικονομία τότε ούτε από τη φτώχεια ούτε από την κρίση χρέους γλιτώσαμε.
Και αλίμονο, μόνον ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός μιλά τη γλώσσα της αλήθειας, θυμίζοντας κάθε στιγγμή ότι αυτό που έγινε με το PSI ήταν ένα ακόμη βήμα, αλλά ο αγώνας και ο πόνος συνεχίζονται.
Οι βασικοί υπεύθυνοι της διάλυσης της οικονομίας, αυτοί που τα δύο προηγούμενα χρόνια μας «έσωζαν», βρίσκονται ακόμα και σήμερα σε υπουργικές θέσεις, παζαρεύουν το πολιτικό μέλλον τους και ελπίζουν στη λήθη των πολιτών.
Είναι προφανές ότι οι επικείμενες εκλογές θα δώσουν την απάντηση και θα βάλουν πολλά πράγματα στη θέση τους.
Κάτι που άλλωστε περιμένουν οι ευρωπαίοι ηγέτες και πολύ περισσότερο οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης που όλα αυτά τα χρόνια γνώριζαν τα πάντα για τον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας, αλλά σκεπτόμενοι κι αυτοί «πολιτικά» έκρυβαν το πραγματικό πρόβλημα.
Από τις εκλογές που έρχονται όλοι πλέον περιμένουν την ανανέωση της πολιτικής σκηνής και τη διάλυση της πολιτικής αβεβαιότητας, ακόμη κι αν οι πολίτες μέσα από τις κάλπες ζητήσουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Η αυτοδυναμία μιας παράταξης πλέον ίσως δεν σημαίνει τίποτε για τον τόπο όπως έδειξε το μεγαλύτερο ναυάγιο της αυτοδύναμης κυβέρνησης του ΠαΣοΚ του 44% και των 160 βουλευτών.
ztsolis@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
