Την ώρα που η Ελλάδα αναζητεί αγωνιωδώς μια «κάποια λύση» (όπως έλεγε και ο Καβάφης) για να επιβιώσει στοιχειωδώς – μέσω του γιγαντιαίου κουρέματος του χρέους – εμφανίζεται ξανά στο ιστορικό προσκήνιο μια επικίνδυνη (και κυρίως αναποτελεσματική) πρακτική.
Δηλαδή, η ποικιλόμορφη βία, τα μουντζώματα και τα γιαουρτώματα κατά πολιτικών ανδρών και ό,τι άλλο θα μπορούσε να εντάξει κανείς σε αυτό που θα βαφτίζαμε ως ξεσπάσματα ανίσχυρης βίας , όπως έδειξαν και τα θλιβερά επεισόδια από την παρέλαση της Ρόδου (τα οποία μάλλον και θα «ξαναδούμε»).
Και όλα αυτά, παρά το γεγονός, ότι ένας φημισμένος αμερικανός διανοούμενος του Χάρβαρντ, μας λέει ότι την τελευταία ιστορική περίοδο ξεδιπλώνονται οι καλές εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης και όχι η βία ( St. Pinker, The Better Angels of Our Nature : the Decline of Violence in History, 2011).
Και το αγωνιώδες ερώτημα είναι το εξής: Είναι ανθρώπινα κατανοητές όλες οι παραπάνω χειρονομίες, που πηγάζουν από την ψυχική απελπισία (αυτών που υποφέρουν από τα σκληρά μέτρα λιτότητας);
Η απάντηση είναι ναι, και θα εκθέσω , εντελώς επιλεκτικά, κάποιους τέτοιους λόγους που εξαγριώνουν τους απλούς ανθρώπους.
Πρώτα – πρώτα, επί τόσο καιρό το κόστος της σκληρής αναπροσαρμογής της οικονομίας μας το παίρνουν απαράδεκτα πάνω στους ώμους τους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και αυτό είναι ίσως το πιο θλιβερό επίτευγμα της δήθεν κεντροαριστερής κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
Όλοι οι άλλοι δεν συνεισφέρουν τίποτε. Έτσι, οι αρπακτικές ελληνικές τράπεζες, αφού επί δύο δεκαετίες συσσώρευσαν ένα αγλέορα κερδών , σήμερα κυνικά ούτε συζητάνε ένα «κούρεμα» των χρεών των νοικοκυριών από τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες.
Και το ίδιο ισχύει και για τους πάσης φύσης ανάλγητους φοροφυγάδες (ελευθεροεπαγγελματίες, γιατρούς , δικηγόρους, καθηγητές που κάνουν «ιδιαίτερα» με μαύρο χρήμα κλπ.).
Last but not least οι πολιτικοί. Τι εννοώ; Ενώ κόβονται απάνθρωπα ακόμη και οι συντάξεις – και ένα 40% των συμπατριωτών μας ζει πλέον με τους όρους που ζει και ένας κάτοικος του Βιετνάμ – αυτοί δεν θέλουν αδικαιολόγητα να περικόψουν τις παχυλές (πάνω από 100. 000 ευρώ ) ετήσιες αποζημιώσεις τους και ταξιδεύουν στην πρώτη θέση των αεροπλάνων!
Όλα αυτά είναι κατανοητά και ερμηνεύουν κάποιες αγριεμένες αντιδράσεις, αλλά το αμέσως επόμενο σκληρό ερώτημα είναι το εξής:
Το βρίσιμο ενός βουλευτή ή ενός διεφθαρμένου δημάρχου ή οι μούντζες των μαθητών στις παρελάσεις αλλάζουν τη μίζερη πραγματικότητά μας, την ύφεση , τη φτώχεια ή την υπερχρέωσή μας;
Η απάντηση είναι σαφώς όχι, γιατί η πολιτική είναι δράση και αποτελέσματα, όπως δεχόταν πάντοτε και η μαρξιστική σχολή σκέψης.
Επομένως, όλες οι παραπάνω χειρονομίες είναι ανίσχυρες ψυχολογικές εκτονώσεις, που παράγουν όμως μια επικίνδυνη κουλτούρα ανομίας και χάους (και καταβαραθρώνουν ακόμη περισσότερο την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, σε μια περίοδο μάλιστα που πάμε στοιχειωδώς να σταθούμε στα πόδια μας, εάν ολοκληρωθεί επιτυχώς το μεγάλο κούρεμα).
Και όλα αυτά, δυστυχώς, θα πρέπει να τα κατανοήσουν και τα σκόρπια εκείνα «κομμάτια» της παραδοσιακής Αριστεράς, που μέχρι σήμερα πατρονάριζαν μικροκομματικά και ασύνετα όλες αυτές τις άνομες πρακτικές (οι οποίες ενισχύουν σε τελευταία ανάλυση – όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις – μόνο τη φασιστοειδή Ακροδεξιά).
Άρα η λύση απέναντι σε αυτή τη σχιζοφρενική κατάσταση δεν είναι ούτε η αποχή από τις εκλογές, όπως μας πρότεινε παλιότερα ο πορτογάλος λογοτέχνης Ζοσέ Σαραμάγκου, ούτε η αποστασιοποίηση των πολιτών.
Η μόνη ριζοσπαστική λύση είναι η πολιτική ανασυγκρότηση των κοινωνικών εκείνων δυνάμεων, που τάσσονται αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής μας πορείας (με παράλληλη κατανομή του κόστους των θυσιών και σε όλους εκείνους τους θλιβερούς και απάτριδες αετονύχηδες, που μέχρι σήμερα δεν πλήρωσαν τίποτε για την κατάρρευση της οικονομίας).
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Η ποικιλόμορφη βία και οι απολίτικες πρακτικές της μούντζας και του βρισίματος βυθίζουν τη χώρα μας στο χάος και το αδιέξοδο.
Και για αυτό πρέπει να απομονώσουμε τις αποκρουστικές εκείνες λογικές , που μας οδηγούν σε αυτό το δύσβατο μονοπάτι!
Πριν είναι πολύ αργά!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
kalfelis@law.auth.gr
.
