Η λαϊκή σοφία είχε ανέκαθεν προειδοποιήσει τι κάνει ο διάολος όταν δεν έχει δουλειά. Αφότου όμως η αναδουλειά επεκτάθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα, φαίνεται ότι ο άεργος Βελζεβούλης διαφοροποίησε τις δραστηριότητές του: τώρα φτιάχνει και κόμματα…
Αν δεν με απατά η αριθμητική μου, μόνο μέσα στην τελευταία διετία το Κοινοβούλιο απέκτησε δύο νέα κόμματα και τρεις κινήσεις, ενώ επωάζονται άλλα τρία κόμματα – το ένα εξαγγέλθηκε ήδη προ εικοσιτετραώρων…
Στον λογαριασμό δεν θα ξεχάσω τις πολυάριθμες «κινήσεις πολιτών» ή «ομάδες προβληματισμού» που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μετέχουν στις κουβέντες για κάποιο «νέο κόμμα», το οποίο ως άλλο Αγιο Δισκοπότηρο προορίζεται να εξαγνίσει τις πολιτικές αμαρτίες μας.
Ολα αυτά είναι μια χαρά και καλώς καμωμένα. Η κοινωνία έχει φάει μια τεράστια σφαλιάρα κι είναι απολύτως λογικό να αναρωτιέται, να διαλέγεται, να προβληματίζεται, να αναζητεί…
Αρκεί όμως να ξέρουμε τι ψάχνουμε. Αρα, τι μας χρειάζεται.
Διότι όταν το σπίτι σου πιάνει φωτιά φωνάζεις την Πυροσβεστική – όσα παράπονα κι αν έχεις από τη λειτουργία της… Δεν αρχίζεις να συζητείς το ενδεχόμενο να ιδρυθεί μια νέα υπηρεσία κατάσβεσης πυρκαγιών.
Δυστυχώς, η χώρα βιώνει μια δραματική κρίση. Δυστυχώς, η κρίση δεν είναι γενική, ούτε απροσδιόριστη: έχει διεύθυνση και ονοματεπώνυμο.
Δυστυχώς, για την κρίση υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Δυστυχώς, το κόστος εξόδου από την κρίση είναι δυσβάσταχτο.
Ολα αυτά ισχύουν. Ζούμε τη στιγμή της πυρκαγιάς.
Αλλά η μεγαλύτερη απόπειρα εξαπάτησης του λαού είναι εκείνη που λέει ότι από την κρίση θα μας βγάλουν κάποιοι άλλοι, από κάπου αλλού, οι οποίοι ξέρουν κάποιον άλλον δρόμο.
Ή ότι οι ίδιοι ανίκανοι κι ανύπαρκτοι που μας βούλιαξαν θα μεταμορφωθούν σε Σωτήρες μόλις φορέσουν έναν καινούργιο κομματικό μανδύα.
Ή ότι κάποιοι άγνωστοι ή παραγνωρισμένοι λεβέντες θα ξεπεταχτούν από το πουθενά για να οδηγήσουν τη χώρα στην ευημερία – αν δεν απατώμαι, ο τελευταίος που είδε πολεμιστές να ξεφυτρώνουν από τη γη ήταν ο Ιάσονας στην Κολχίδα.
Να μην κοροϊδεύουμε λοιπόν τον κόσμο – «όλα αρχίζουν κάτω από τον ουρανό» έλεγε ο Σεν-Ζιστ.
Η σωτηρία περνάει μόνο μέσα από το δημοκρατικό μας πολιτικό σύστημα, με τις διαδικασίες, τους θεσμούς και τα πρόσωπα που αναδεικνύουν αυτές οι διαδικασίες.
Μακάρι βεβαίως να βγουν και άλλοι. Μακάρι να αποδειχθούν καλύτεροι. Μακάρι να ξεπηδήσουν πολεμιστές από τη γη.
Αλλά έως ότου γίνουν όλα αυτά, καλά που υπάρχει η Πυροσβεστική…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
