Η Μέση Ανατολή σήμερα μέσα από το φακό πέντε ελλήνων φωτογράφων παρουσιάζεται στην έκθεση «Χωρίς κατευθύνσεις στη Μέση Ανατολή» στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, Λιμάνι) από το Σάββατο 3 Μαρτίου. Πρόκειται για μία οργανωμένη αποστολή από το Μουσείο Φωτογραφίας στην Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ, το Κατάρ, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και τη Σαουδική Αραβία, την οποία ανέλαβαν οι καλλιτέχνες Αθηνά Καζολέα, Δημήτρης Κοιλαλούς, Γιώργος Κορδάκης, Μάνος Παπαδόπουλος και Πάρις Πετρίδης συλλέγοντας τεράστιο υλικό που δείχνει τους τόπους και τους ανθρώπους τους. Η έκθεση περιλαμβάνει 100 έργα και θα διαρκέσει ως τις 13 Μαΐου.
Η Αθηνά Καζολέα ταξίδεψε στην Παλαιστίνη καταγράφοντας πρόσωπα και εικόνες από τη Γάζα δύο χρόνια μετά από τον πόλεμο του 2009, όταν 1.500 άνθρωποι σκοτώθηκαν και καταστράφηκε το 20% των κτιρίων της πόλης. Εχοντας ταξιδέψει η ίδια για πρώτη φορά στη Γάζα το 1999 με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και γνωρίζοντας σιγά – σιγά την ιστορία του τόπου αλλά και των ανθρώπων που ζουν εκεί, αποτυπώνει τόσο εικόνες καταστροφής και ερήμωσης, όσο και πρόσωπα ανθρώπων που φέρουν έντονα το αποτύπωμα του πόνου και της ανάμνησης αλλά και αυτό της ελπίδας.
Ο Δημήτρης Κοιλαλούς που επισκέφθηκε το Λίβανο αποκαλύτπει μέσα από το φακό του έναν τόπο γεμάτο από όρια, φυσικά, νοητά και συμβολικά, έναν τόπο που αναζητά την ταυτότητά του ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το παρόν και το παρελθόν και όπου κανείς μπορεί να συναντήσει τον συγκερασμό των αντιθέσεων και τη συνύπαρξη των πιο αντιφατικών στοιχείων.
Χρησιμοποιώντας αποκλειστικά για φωτογραφική μηχανή ένα iPhone ο Γιώργος Κορδάκης κατευθύνθηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία φθάνοντας στο Αμπού Ντάμπι, στο Ντουμπάι, στο Ριάντ, καθώς και στην ενδοχώρα διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα με αυτοκίνητο. Μέσα από τα έργα του ξεπροβάλλουν πόλεις που μοιάζει να έρχονται από το μέλλον – το Ντουμπάι – και άλλες, όπως το Αμπού Ντάμπι, που προσπαθούν να διατηρήσουν στοιχεία του παρελθόντος παρ΄ ότι εξελίσσονται ραγδαία.
Ο Μάνος Παπαδόπουλος εξάλλου κατέγραψε στο Κατάρ την πρωτοφανή οικονομική ευημερία, που δίνει τη δυνατότητα στους κατοίκους του να μεταμορφώνουν το αφιλόξενο περιβάλλον της ερήμου σ’ έναν τεχνητό παράδεισο, που θυμίζει σύγχρονη Βαβέλ. Μέσα από τις εικόνες του γινόμαστε μάρτυρες του πλήθους των κατασκευαστικών εργασιών που αλλάζουν ριζικά το τοπίο της χώρας αλλά και τις συνήθειες των κατοίκων της περιοχής.
Τα ταξίδια του Πάρι Πετρίδη στην Αίγυπτο ξεκινώντας ως μια καταγραφή της ελληνικής διασποράς και του ελληνικού πολιτισμού στην Αλεξάνδρεια εμπλουτίζονται στη συνέχεια με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, για να αποτελέσουν τελικά ένα ημερολόγιο για την πρωτοφανή «εγκατάλειψη» της ζωής αλλά και του χώρου ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι παρουσιάζονται στις φωτογραφίες του ενώ η απουσία των ανθρώπων από τα έργα του αποτελεί μια μεταφορά αυτής της εγκατάλειψης. (Μέρος της εργασίας του στην Αίγυπτο πραγματοποιήθηκε χάρη σε χορηγία του ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου).
Παράλληλα ο δημιουργός επιχειρεί να καταγράψει την αλλαγή του τοπίου στους Αγίους Τόπους και το Ισραήλ αποτυπώνοντας τους ιερούς χώρους και τα προσκυνήματα στην Ιερουσαλήμ, την Ιεριχώ, τη Βηθλεέμ, τον Ιορδάνη ποταμό, τη Γαλιλαία και τη Νεκρά Θάλασσα με ένα ρεαλιστικό, απομυθοποιημένο τρόπο που δείχνει την βιομηχανοποίηση της θρησκείας.
Να σημειωθεί ότι θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος φωτογραφικών αποστολών του ΜΦΘ στη Μέση Ανατολή στις χώρες Ιορδανία, Συρία, Κύπρο, Υεμένη, Ομάν, Μπαχρέιν, Κουβέιτ και Ιράκ. Οι αποστολές εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «Θεσσαλονίκη – Σταυροδρόμι Πολιτισμών» του ΥΠ.ΠΟ.Τ με την οικονομική υποστήριξη του ΟΠΑΠ.
