Σε πρωινή εκπομπή καλεσμένος επιφανής πολιτικός , διακεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος . Αντιμέτωπος με έναν βελούδινα οργισμένο για τους κυβερνητικούς χειρισμούς της τελευταίας διετίας δημοσιογράφο . Σε θέση άμυνας , με ύφος απολογητικό αλλά και υπερφίαλο την ίδια ώρα . Υπέρμαχος της άποψης πως «εμείς ξεκινήσαμε έναν πόλεμο και πρέπει να κερδηθεί».
Στα λόγια του υπολανθάνει μιαν αλήθεια . Πράγματι η πολιτική είναι ένα είδος πολέμου . Ο πολιτικός ,από τη στιγμή που χρίζεται αντιπρόσωπος του λαού , μπαίνει μέσα στα χαρακώματα ενός δύσκολου μετώπου , με στόχο να απωθήσει από τα σύνορα της πολιτείας κάθε μικρή ή μεγάλη δυσλειτουργία . Ο αγώνας του είναι δύσκολος κι αδιάκοπος . Ξενυχτά , πολλές φορές , με το όπλο στα χέρια και στο μυαλό του , θέτει τις αισθήσεις του σε επιφυλακή ,ώστε ν’ αποφύγει τις νάρκες και τους δόλους του εχθρού .Σχεδιάζει μ’ επιμέλεια την κάθε του κίνηση και τα πιθανά της αποτελέσματα .Σ’ αυτό τον πόλεμο χάνει κάποτε κομμάτια της προσωπικής του γαλήνης , στηρίζεται πάνω σε δεκανίκια θυσιών των αγαπημένων του πραγμάτων ,απομένει ένας χωλός ανάμεσα σε αρτιμελείς εφησυχασμένους .
Δεν αισθάνεται , ωστόσο , καμία θλίψη για αυτό το συνεχές κούρδισμα της ζωής του στην υπηρεσία του κοινού καλού . Ώσπου έρχεται μια μέρα που η αίσθηση της προσφοράς εκφυλλίζεται σε αλαζονεία . Ο πολιτικός μας αυταπατώμενος κομπάζει πως μόνο εκείνος γνωρίζει τι θα πει πόλεμος με την καθημερινότητα και τα δυσθεώρητα προβλήματα της κοινωνίας .Φορά την εξάρτηση και τις φυσιγγιοθήκες του και παριστάνει τον ατρόμητο πολεμιστή που η μάνα του δεν ξέχασε να βουτήξει και τη φτέρνα του μέσα στα νερά της Στυγός . Πάνω στη γλώσσα του φυτρώνουν τότε μεγαλόστομες διακηρύξεις περί κατατρόπωσης κάθε απειλής , με τόλμη και αποφασιστικότητα .Από τα μάτια του ξεδιπλώνονται σημαίες θριάμβου , για να γιορτάσουν την επιτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής .
Είναι τόσος ο ενθουσιασμός του για την αναγκαιότητα της νίκης που φτάνει στο σημείο να δικαιολογεί ως αναμενόμενες τις όποιες παράπλευρες απώλειες . Αρκεί να σωθεί η πολιτεία . Παράπλευρες απώλειες λοιπόν . Ιδού πως πραγματικά αντιμετωπίζονται οι αδύναμοι στα στρατηγικά σχέδια των ,κατ’ ευφημισμόν , φιλελεύθερων κυβερνήσεων ! Για παράπλευρες απώλειες μίλησε και ο επιφανής πολιτικός , διακεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος . Στη μάχη του , κατά τη δική του εκδοχή , εθνικού λυτρωμού . Και το ξεστόμισε με περισσή ευκολία , σα να ασπαζόταν την παράλογη λογική του πραγματικού πολέμου . Σα να ξεπερνούσε ξαφνικά τις παρομοιώσεις και τα εκφραστικά σχήματα και να μεταφερόταν στο πεδίο μιας αληθινής μάχης , εκεί που το μυαλό τσαλακώνει τις όποιες ευαισθησίες του και προχωρά αχαλίνωτο στην επίτευξη του μοναδικού στόχου με όποιο κόστος . Μου φάνηκε , λοιπόν , εκείνη τη στιγμή πως δεν είχα πια να κάνω μ’ έναν εκπρόσωπο του πολιτικού βίου , αλλά με μια στολή που μιλούσε και ομολογούσε με άθελο κυνισμό τη λογική της .
Παράπλευρες απώλειες ! Εμπρός ας δούμε τι σημαίνουν οι παράπλευρες απώλειες στον αγώνα της εφαρμογής των όρων που επιτάσσουν οι διεθνείς δανειστές μας : αχρήστευση του παραγωγικού ιστού της χώρας , εξώθηση του εργατικού δυναμικού στην εξορία της ανεργίας , βίαιη επανασύνδεση άστεγων πολιτών με τη φύση , τόνωση του φρονήματος της κοινωνίας με απόγνωση και μίσος για το κράτος , αναρρίχηση στα δυσθεώρητα ύψη της ακρίβειας χωρίς το προστατευτικό σκοινί ενός αξιοπρεπούς μισθού . Όλα πάνω στο βωμό της θυσίας , περιμένοντας ,όπως ο Αγαμέμνων , να φυσήξει ο ούριος άνεμος και το καράβι της ανάπτυξης ν’ ανοίξει πανιά .
Ελπίζουμε πως ο συγκεκριμένος πολιτικός δε θα ξεχάσει , όταν πια το καράβι φτάσει στον προορισμό του , να μας καλέσει για τα επινίκια . Όλους τους πραγματικά ανάπηρους αυτού του αδυσώπητου οικονομικού πολέμου . Όλους αυτούς που περιμένουν έναν Ορέστη για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους .
