Θέματα ταμπού στο «Στάλερχοφ» του Κρετς

Ο Φραντς Ξάβερ Κρετς, ένα από τους πλέον διάσημους γερμανούς θεατρικούς συγγραφείς της δεκαετίας του ΄70 θα βρεθεί στην Αθήνα προς τα τέλη Ιανουαρίου: Προσκεκλημένος του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου που ανεβάζει το έργο του «Στάλερχοφ» καθώς και του Ινστιτούτου Γκαίτε, θα παρακολουθήσει την παράσταση στις 25 Ιανουαρίου.

Γεννημένος του 1946 στο Μόναχο, σπούδασε στη Δραματική Σχολή της γενέτειράς του ενώ παρακολούθησε τα Μαξ Ράινχαρντ Σεμινάρια στη Βιέννη. Από το 1971 ως το 1980 ήταν μέλος του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γεγονός που καταγράφεται στα έργα του, τα οποία γνώρισαν μεγάλη επιτυχία (1970-1980).

Το «Στάλερχοφ» θα κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου φέρνοντας μαζί κι ένα νέο πρόσωπο, την 22χρονη Αμαλία Αρσένη, που θα πάρει το βάπτισμα στον ρόλο της πνευματικά καθυστερημένης, 14χρονης Μπέππι. Η κόρη της Λούκας Κατσέλη και του Γεράσιμου Αρσένη, εγγονή του σκηνοθέτη Πέλου Κατσέλη και της ηθοποιού Αλέκας Κατσέλη και ανιψιά της επίσης ηθοποιού Κίττυς Αρσένη, έχει στο ενεργητικό της σπουδές θεάτρου και κινηματογράφου – Smith College της Μασσαχουσέτης και London Academy of Music, στη Μεγάλη Βρετανία. Για να ερμηνεύσει την Μπέππι πάντως τις διέκοψε και θα επιστρέψει για να της ολοκληρώσει το φθινόπωρο του 2012.

Η υπόθεση του εκτυλίσσεται στη φάρμα των Στάλερ (απ΄όπου και ο τίτλος του έργου), στη Βαυαρία, όπου η 14χρονη ζει μαζί με τους γονείς της. Κανείς εκτός από τον εποχιακό επιστάτη, τον Ζεπ, δεν της δίνει σημασία. Εκείνος είναι ένας αδέξιος, μοναχικός άντρας λίγο πριν από τη σύνταξη. Κι όμως μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια παράξενη ερωτική σχέση ανάμεσα στην κακοποίηση και την τρυφερότητα, που θα έρθει στο φως όταν η μικρή θα είναι ήδη έγκυος. Μέσα από αυτή την ιστορία ο Κρετς καταπιάνεται με μεγάλα θέματα όπως η στέρηση και το περιθώριο, η εξαθλίωση και η βία, ο έρωτας και η «φυλακή». Κι αν το 1972 που πρωτοανέβηκε το έργο, τα θέματα αυτά ήταν ταμπού, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, δεν φαίνεται να έχουν λυθεί.

«Τα πρόσωπά μου δεν χρησιμοποιούν τη γλώσσα σαν εργαλείο επικοινωνίας. (…) Είναι εσωστρεφή. Υπεύθυνη γι’ αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό η κοινωνία, η οποία αφήνει τους ανθρώπους αβοήθητους, βυθισμένους στη σιωπή τους.», έλεγε σχετικά ο ίδιος συγγραφέας, θέλοντας να αναδείξει τα θέματά του. «Καθένας χτίζει μόνος του την τύχη του», λέει σε κάποια στιγμή ο πατέρας Στάλερ, την ίδια στιγμή που η κόρη του εκφράζεται κυρίως μέσα από τη σιωπή. Γιατί, όπως εξηγεί ο συγγραφέας, «όχι δεν έχει τίποτα να πει. Αλλά γιατί κι εκείνη, όπως και όλοι που είναι σαν την Μπέππι, πάντα κάτι σκέφτονται και εκφράζονται συνεχώς. Όχι όμως συνειδητά, με λέξεις, αλλά ασυνείδητα, με το σώμα τους».