Μέσα σε καιρούς κρίσης όταν η Ελλάδα πρέπει να συγκεντρώσει τις καλλίτερες δυνάμεις της και να προσηλωθεί σε μια ειλικρινή αυτοκριτική ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σαν χώρα είναι η άνοδος του λαϊκισμού. Ο λαϊκισμός είτε είναι δεξιόστροφος είτε αριστερόστροφος έχει τα ίδια γενικά χαρακτηριστικά : Απλουστεύσεις, δημαγωγία, κινδυνολογία, συνωμοσιολογία, κατασκευή εχθρών, πόλεμος κατά ενός απροσδιόριστου «συστήματος», πατριδοκαπηλία, εκμετάλευση του πόνου του απλού κόσμου.
Η Ελλάδα πρέπει να προσέξει. Αυτή είναι όντως μια εύθραυστη στιγμή για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία. Όταν ο απλός κόσμος βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται δραματικά σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα φυσικά και εξοργίζεται. Μιλώντας με τους συνανθρώπους του αναζητεί απαντήσεις για το γιατί φτάσαμε ως εδώ. Είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο κάθε φιλόδοξος τυχάρπαστος θα δώσει την δική του εκδοχή και θα προσπαθήσει να την καθιερώσει. Η λύση αυτή θα είναι απλοϊκή. Φταίει ο τάδε γιατί είναι «Αμερικάνος», φταίει ο δείνα γιατί είναι κρατιστής, φταίει ο άλλος γιατί είναι προδότης, φταίει ένα κρυφό σύστημα με σατανικές προθέσεις.
Οι περισσότεροι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν τίποτα από οικονομικά, και αυτό οφείλεται στην εκπαίδευση στα σχολεία που είναι ανεπαρκής και στα περισσότερα ΜΜΕ που δίνουν ελάχιστες πληροφορίες για να ενημερώσουν και να διαπαιδαγωγήσουν τους πολίτες. Ίσως και στη γενικότερη κουλτούρα που δίνει πολύ μεγαλύτερο βάρος στη δημιουργία «υπαλλήλων» παρά στη δημιουργία «πολιτών». Θα βρουν λοιπόν τις εξηγήσεις του Λαϊκιστή ευλογοφανείς και θα τις στηρίξουν. Η περιπλοκότητα της πραγματικότητας είναι πολύ επίπονη για ένα μυαλό που δεν γνωρίζει τα βασικά για την οικονομία και την πολιτική. Αυτή τη στιγμή ο λαϊκιστής κάνει την τύχη του. Είτε είναι γκουρού κάποιας θρησκείας, είτε πολιτικός, είτε επιχειρηματίας αντιλαμβάνεται την οργή, την απογοήτευση και την σύγχυση ενός συστήματος που κλονίζεται. Αισθάνεται πως αυτή είναι η ώρα του να μεγαλουργήσει… και παίζει τα ρέστα του.
Παράδειγμα λαμπρό αποτελεί η «κεντροδεξιά» εφημερίδα «Δημοκρατία». Σύμφωνα με την ιδριτική της διακύρηξη (http://taxalia.blogspot.com/2010/12/blog-post_9974.html) οι ιδρυτές της σκοπό έχουν να εκδώσουν «…στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε- μια εφημερίδα για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια όλων των Ελλήνων, που κακοποιείται καθημερινά από δήθεν σοσιαλιστές, Εφιάλτες και λοιπούς τυχοδιώκτες οι οποίοι συγκροτούν τη… συντροφιά των προθύμων!…»
Η εφημερίδα αυτή λοιπόν ιδρύθηκε για να υπερασπιστεί τον λαό από προδότες… Λίγο παρακάτω η διακήρυξη λέει: «Είμαστε θυμωμένοι με όσα συμβαίνουν όσο κι εσείς. Ίσως και λίγο περισσότερο…», σε μια σαφή προσπάθεια να ταυτιστεί με τον πόνο του λαού. Πόσο όμως μπορεί ένα θυμωμένος δημοσιογράφος να επιτελέσει αντικειμενικά το λειτούργημά του; Θα του είναι πολύ πιο εύκολο να χαϊδεύει τα αυτιά των αναγνωστών του παρά να τους διαφωτίζει με τις αναλύσεις του. Ένα άλλο απόκομμα μιλά από μόνο του: «ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ μύγα στο σπαθί μας για τα Εθνικά θέματα και είναι πραγματικοί εχθροί μας όσοι διαπραγματεύονται (ναι, το κάνουν!) κάτω από το τραπέζι σε σκοτεινά δωμάτια κυριαρχικά μας δικαιώματα ποτισμένα με το αίμα των αμέτρητων ηρώων μας.» Ο λαϊκισμός δεν είναι παράνομος σε καμία δημοκρατία από τη στιγμή που οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα. Η ιδρυτική διακήρυξη της εφημερίδας «Δημοκρατία» τελειώνει με την φράση: »
Πιστεύουμε ασυζητητί ότι το νόμιμο επιβάλλεται να είναι και ηθικό.» Ο λαϊκισμός είναι νόμιμος. Είναι όμως και ηθικός;
