Παρακολουθώ εδώ και καιρό την περί δημοψηφίσματος φιλολογία ελπίζοντας ότι δεν είναι σοβαρή – όπως και τα τόσα άλλα που λέγονται γύρω μας.
Φαίνεται, όμως, πως ήταν «σοβαρή» και, πλέον, αισθάνομαι την υποχρέωση να γράψω και να πω κάποια πράγματα με το όνομα τους.
Πρέπει όλοι οι πολιτικοί να καταλάβουμε ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που με την ίδια ευκολία που λέγαμε κάτι, με την ίδια το ξελέγαμε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δεν είναι δυνατό μέσα από μια προφανή αλήθεια να περάσουμε ένα προφανές ψέμα.
Πρέπει να έχουμε συνέπεια λόγων και έργων, αλλιώς χάνουμε τελείως το μεγαλύτερο κεφάλαιο που έχουμε, την αξιοπιστία μας.
Πρέπει να υπηρετούμε με αφοσίωση το σκοπό στον οποίο θεσμικά ταχθήκαμε και όχι τον εαυτό μας.
Ας δούμε τι εξυπηρετεί το δημοψήφισμα και ποιους σοβαρούς κινδύνους δημιουργεί.
Κατά τη γνώμη μου, το μόνο που εξυπηρετεί είναι μέσω μιας «ορθολογικής» ψήφου να δικαιώσει μια ολόκληρη πορεία ανορθολογισμού της κυβέρνησης, πισωγυρισμάτων, αθέτησης υποσχέσεων.
Δεν εξυπηρετεί συνεπώς το σκοπό για τον οποίο εξαγγέλλεται αλλά έναν άλλο, καμουφλαρισμένο πίσω από τον δηλωμένο. Προσπαθούν κάποιοι στην κυβέρνηση μέσα από μια προφανή αλήθεια – την ανάγκη κύρωσης της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου – να περάσουν ένα προφανές ψέμα.
Ο πολίτης θα καταλάβει το ψευτοδίλημμα – ας μην τον υποτιμάμε τόσο πολύ – ,και ο τρόπος που θα τοποθετηθεί απέναντί του μπορεί να αποβεί καταστροφικός για τη χώρα.
Το δίλημμα, στο μυαλό των εγκεφάλων που το σκέφτηκαν, μόνο προσωπικούς στόχους εξυπηρετεί και όχι εθνικούς. Καλύπτεται, όμως, με ένα προσωπείο ακραία δημοκρατικό και καινοτόμο για την Ελλάδα.
Όμως, τα προσωπεία τα βαρέθηκε ο κόσμος και τον απωθούν. Οι εταίροι μας στην Ευρώπη θα διαπιστώσουν για άλλη μια φορά τη αναξιοπιστία μας και την ουσιαστική περιφρόνηση που δείχνουμε στο χρόνο και τον κόπο που έχουν διαθέσει για να βρουν λύση στο πρόβλημά μας.
Η ζημιά για τον τόπο από το δημοψήφισμα θα είναι τεράστια. Θα μας περισπάσει από το έργο που πρέπει να επιτελέσουμε. Αντί να ασχοληθούμε με την παραγωγικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις επενδύσεις, θα ασχολούμαστε σε ένα ομιχλώδες τοπίο με τα παιχνίδια που εμπεριέχει ένα τέτοιο δημοψήφισμα.
Και όλα αυτά, στην καλύτερη περίπτωση, για να κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Γιατί οι εγκέφαλοι που σκέφτηκαν το δημοψήφισμα, δεν υπολόγισαν ότι πιθανότατα οι πολίτες δεν θα πάνε να ψηφίσουν, μη θέλοντας να πουν όχι στο δάνειο, αλλά ούτε να δικαιώσουν μια πορεία που ενδεχομένως δεν θεωρούν επιτυχή.
Το τραγικό είναι ότι αν δεν κάνουμε την τρύπα στο νερό, το πιθανότερο είναι ότι θα βαδίσουμε στο απόλυτο χάος και στην καταστροφή. Το διακύβευμα είναι η ίδια η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη, που κατακτήσαμε με πολύ προσπάθεια και μεγάλες θυσίες.
Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει, πλέον, καταστεί αμιγώς πολιτικό. Επιβάλλεται η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, ει δυνατόν από την παρούσα Βουλή. Σε αντίθετη περίπτωση, πρέπει να προκηρυχθούν άμεσα εκλογές.
