Εδώ και είκοσι μέρες οι Αθηναίοι ζουν με τα σκουπίδια να καταλαμβάνουν τον χώρο που υπό κανονικές συνθήκες θα προορίζονταν για θέσεις πάρκινγκ.

Σιγά σιγά – με τη βοήθεια και των ίδιων των πολιτών που απλώς πετάνε κάθε πρωί νέες μισοκλεισμένες σακούλες επάνω στις άλλες των προηγούμενων ημερών που έχουν σκίσει οι γάτες και έχει διαλύσει η βροχή – οι όγκοι καταλαμβάνουν και τα πεζοδρόμια, κλείνουν τις εισόδους των πολυκατοικιών και εξαφανίζουν τις βιτρίνες των καταστημάτων.

Την ίδια ώρα τα ανεπαρκή, ούτως ή άλλως, ιδιωτικά συνεργεία εμποδίζονται από τους απεργούς, οι αποφάσεις των δικαστηρίων μένουν στα χαρτιά και οι διαταγές επίταξης ανεπίδοτες.

Ταυτοχρόνως όλοι αναγνωρίζουν το δίκαιο των αιτημάτων των υπαλλήλων της καθαριότητας, καλώντας τους όμως να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους, αφού αυτού του είδους η διαμαρτυρία είναι αντικοινωνική και επικίνδυνη για την υγεία των πολιτών.

Σε αυτές τις συνθήκες το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων ξαναγίνεται επίκαιρο. «Στη χώρα μας το ποσοστό των απορριμάτων που ανακυκλώνονται στην πηγή είναι λιγότερο από 10% του συνολικού όγκου των απορριμμάτων» λέει ο καθηγητής του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου της Κρήτης κ. Αλέξανδρος Οικονομόπουλος.

Τα αντίστοιχα ποσοστά σε χώρες της δυτικής Ευρώπης ξεπερνούν πολλές φορές το 50%. Σύμφωνα με τον κ. Οικονομόπουλο η ίδια η συνειδητοποίηση της αξίας της ανακύκλωσης είναι μια μακρά διαδικασία, η οποία στη χώρα μας τώρα ξεκίνησε, «επομένως για τις επόμενες δύο δεκαετίες θα έχουμε να διαχειριστούμε κατά κύριο λόγο σύμμεικτα απορρίμματα».

Πέρα από την ευθύνη των πολιτών, μεγάλο είναι και το κομμάτι που αφορά την πολιτεία.

«Λόγω της πολιτικής κεντρικής εξουσίας και τοπικής αυτοδιοίκησης να φτιάχνονται παντού χωματερές νόμιμες και παράνομες, χωρίς να έχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τα απορρίμματα έχουν κακοχαρακτηριστεί στη συνείδηση του κόσμου. Στην πραγματικότητα τα σκουπίδια περιέχουν πολύτιμα υλικά σε ποσοστό περίπου 50% ανακυκλώσιμα» λέει ο κ. Οικονομόπουλος και συμπληρώνει:

«Σημειωτέον ότι ένα εργοστάσιο κομποστοποίησης, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι η περιβαλλοντικά φιλικότερη και φθηνότερη μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων, προκαλεί λιγότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση από μια μονάδα γαλακτοκομικών προϊόντων, για την οποία κανείς πολίτης δεν θα διαμαρτύρονταν».