Θα ήθελα να προσθέσω στη συσσωρευμένη βιβλιογραφία σχετικά με το νέο νόμο για τα πανεπιστήμια τα εξής:
1. Οι Σχολές «κλείνουν» όχι από τους φοιτητές, αλλά από τις κομματικές παρατάξεις που δρουν εντός αυτών.
2. Οι γενικές συνελεύσεις των Σχολών δε δίνουν το δικαίωμα στον ανεξάρτητο φοιτητή να διατυπώσει τις απόψεις του χωρίς φόβο και πάθος. Θα έλεγα μάλιστα ότι αποτελούν προσχήματα (αν όχι φληναφήματα) οι πολωτικές άριες περί αμεσοδημοκρατίας μέσα στα αμφιθέατρα, καθώς οι κομματικοί παράγοντες ασκούν σωματική και ψυχική βία στους παρευρισκόμενους.
3. Οι εκπρόσωποι της Αριστεράς συνεχίζουν να βρίσκονται αγκυλωμένοι σε αναχρονιστικά ιδεολογήματα και ιδεοληψίες. Λειτουργούν μέσα σε ένα καθεστώς ιδιότυπης πολιτικής ασυλίας καλυπτόμενοι από το ουμανιστικό πρόσωπο που προβάλλουν.
4. Όλοι αυτοί μαζί με τους υπόλοιπους κομματικούς παράγοντες (συν τις πρυτανικές αρχές) συσπειρώνονται, διότι κλονίζεται το πλαίσιο εξουσίας τους.
Τέλος, θέλω να θυμίσω τα λόγια του Χ. Φλωράκη σε όλους αυτούς που μόνο κατάληψη ξέρουν να κάνουν: «Πρώτοι στους αγώνες, πρώτοι και στα μαθήματα».
