ΛΟΝΔΙΝΟ
Είναι το ζοφερό και δυσοίωνο μέλλον, όπως αυτό περιγράφεται στους μετα-Αποκαλυπτικούς στίχους του τραγουδιού «London Calling» του ιστορικού πανκ συγκροτήματος Clash, η κατάλληλη διαφήμιση για το Λονδίνο, ενόψει της Ολυμπιάδας που θα διεξαχθεί εκεί το καλοκαίρι του 2012 ;
Οι αρμόδιοι της βρετανικής Ολυμπιακής Επιτροπής προσανατολίζονται προς μια διασκευή του διάσημου κομματιού για να ακουστεί παντού και να αποτελέσει τον ανεπίσημο ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως πολλοί συντηρητικοί σοκάρονται ακόμη από τον ωμό και πολιτικοποιημένο στίχο των Clash. Και ισχυρίζονται πως το εν λόγω τραγούδι δεν είναι κατάλληλο για την «γιορτή».
Οι στίχοι μιλάνε για μια επανάσταση που θα λάβει χώρα στο μέλλον, για έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πυρηνικό ασφαλώς, και την ζοφερή κατάσταση στην οποία θα περιέλθει η πρωτεύπουσα της Βρετανίας.
Την έκφραση «London Calling» ( σε κάπως ελεύθερη μετάφραση «Σας καλεί το Λονδίνο» ) δανείστηκαν οι Clash από την εκφώνηση μιας δημοφιλούς ραδιοφωνικής εκπομπής του ΒΒC στα χρόνια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου – η εκπομπή απευθυνόταν στους πληθυσμούς των κατεχομένων από τους ναζί κρατών.
Αφορμή είναι το ατύχημα του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Θρι Μάιλς Αϊλαντ της Πενσιλβάνια, στις ΗΠΑ, στις αρχές του 1979. Στη συνέχεια όμως περιγράφεται ένα εσχατολογικό σενάριο, όπου το Λονδίνο, λόγω του πυρηνικού Ολοκαυτώματος, θα έχει πλημμυρίσει και οι κάτοικοι θα ζουν, σαν ζόμπι, στις όχθες του Τάμεση, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον («Το Λονδίνο βουλιάζει / κι εγώ ζω δίπλα στο ποτάμι» – «London is drowning/And I live by the river»).
Όπως επισημαίνουν ορισμένοι, οι εικόνες ενός Αρμαγεδδώνα δεν ενδείκνυνται για τους θεατές που θα συρρεύσουν του χρόνου το καλοκαίρι στο Λονδίνο ώστε να παρακολουθήσουν μια αθλητική γιορτή με ευχάριστο χαρακτήρα. Για αυτό συστήνουν στην Ολυμπιακή Επιτροπή να υπαναχωρήσει και να επιλέξει ένα άλλο τραγούδι, λιγότερο… δυσοίωνο.
Οι Clash ιδρύθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 από τον κιθαρίστα Μικ Τζόουνς, ενώ στη συνέχεια στη μπάντα προστέθηκε ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Τζο Στράμερ (που πέθανε το 2002), ο μπασίστας Πολ Σίμονον και ο ντράμερ Νίκι «Τόπερ» Χέντον.
Εξίσου θρυλικό με το τραγούδι είναι και το εξώφυλλο του άλμπουμ «London Calling», ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο αναγνωρίσιμα εξώφυλλα δίσκων των τελευταίων δεκαετιών : απεικονίζει τον Σίμονον να σπάει το ηλεκτρικό του μπάσο πάνω στις σανίδες της σκηνής στη διάρκεια μιας συναυλίας. Οι Clash πέρασαν στη ροκ αιωνιότητα το 1986.
