Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κλυταιμνήστρα και Κασσάνδρα στα «Μικρά Διονύσια» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που δεν κατέβηκαν στην Επίδαυρο την περασμένη εβδομάδα λόγω των στάσεων εργασίας των εργαζομένων, ετοιμάζεται τώρα για την πρεμιέρα της Πέμπτης (14/7) στο θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης – ακολουθεί η Καβάλα.

«Ζούμε σε περιόδους όπου οτιδήποτε διεκδικούν οι εργαζόμενοι, κάθε αγώνας τους, έχει τίμημα… Προσωπικά πιστεύω πολύ στην ύπαρξη των δύο κρατικών θεάτρων τα οποία και στηρίζονται από το κοινό… Είναι περίεργη η εποχή μας… Ο πόλεμος είναι αόριστος και ο εχθρός, ένα μόρφωμα… Ωστόσο στην περίπτωσή μας, όταν οι άνθρωποι ασχοληθούν με τα προβλήματα, τα επιλύουν», λέει η ηθοποιός.

Με την Κασσάνδρα και την Κλυταιμνήστρα, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου συμμετέχει στα γενέθλια του ΚΘΒΕ. «Πρόκειται για ένα ταξίδι μνήμης στα πενήντα χρόνια του Κρατικού, στο οποίο μας οδηγεί ο Γιώργος Αρμένης, μέσα από τον ρόλο του φροντιστή του θεάτρου. Θυμάται και διηγείται περιστατικά, κάνοντας μια συρραφή στην οποία συμβάλλουν τα βίντεο του Γρηγόρη Καραντινάκη, στην παράσταση που συν-σκηνοθετούν με τον Γιάννη Ρήγα». Χωρισμένη σε δύο μέρη, με το πρώτο αφιερωμένο στην τραγωδία και το δεύτερο στην κωμωδία, το ταξίδι οδηγεί την ηθοποιό στις δύο τραγικές μορφές του Ευριπίδη και του Αισχύλου. Σε αυτές προστίθεται και η συμμετοχή της, ως κορυφαία, σε δυο χορικά μια που έχει δουλέψει πολύ στον Χορό του αρχαίου δράματος και μετρά επτά κορυφαίες στο ενεργητικό της.

«Θεωρώ τον Χορό στην Επίδαυρο ένα πολύ δύσκολο κομμάτι. Πρέπει να περάσεις στο κοινό έννοιες βαθιές, νοήματα… Δεν είναι τυχαίο που ο Κουν έβαζε πρωταγωνίστριές του στα Χορικά» λέει η ηθοποιός και παρατηρεί: «Από τη μια χρειάζεται μια αθλητική σωματική διάπλαση. Με απλά λόγια ο Χορός χρειάζεται νέους. Από την άλλη όμως απαιτείται εμπειρία λόγου και πολλές ώρες πτήση επάνω στη σκηνή, κάτι που αποκτά κανείς με τα χρόνια. Δύσκολος συνδυασμός». Οσο για τις δύο σκηνές της, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου παραδέχεται τη δυσκολία του όλου εγχειρήματος, μια που στα «Μικρά Διονύσια» δεν υπάρχει «ούτε το πριν ούτε το μετά… Χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση και δύναμη ενέργειας. Εχει κάτι από το «εδώ και τώρα«». Η ίδια αντιμετωπίζει την είσοδό της στη σκηνή με μια «εσωτερική ησυχία, συγκεντρωμένη, προσπαθώ να εισπράξω τον χώρο, να ακούσω το πριν, τη μουσική. Είναι δύσκολο… Διαθέτει κάτι από τη δύναμη του μπουλουκτσή σκεπτόμενου. Πρέπει να συνδυάσεις και το βάθος και την επιφάνεια. Ελπίζω τα τριάντα χρόνια που κλείνω φέτος στο θέατρο να συμβάλουν θετικά σε αυτό».

Ετσι λοιπόν η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου μπαίνει στη σκηνή όταν ο φροντιστής της δίνει μια δάδα στα χέρια και αφού ολοκληρώσει τη σκηνή της Κασσάνδρρας, μεταμορφώνεται επί τόπου σε Κλυταιμνήστρα – βοηθούν σε αυτό ένα ρούχο και ένα ζευγάρι παπούτσια. Η μετέωρη Κασσάνδρα γίνεται η Κλυταιμνήστρα που πατάει γερά στα πόδια της…. «Δεν έχω παίξει ποτέ ολόκληρο ρόλο στην αρχαία τραγωδία. Ισως γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το θέατρο είναι πάντα θέμα ραντεβού και συναντήσεων. Το θέμα είναι ο συγγραφέας και με ποιους κάνεις την παράσταση», καταλήγει.

Προβληματισμένη με τις τελευταίες εξελίξεις και χαρούμενη που τα πράγματα οδηγήθηκαν στο «τέλος καλό, όλα καλά», η ηθοποιός – η «κακιά δασκάλα» στο τηλεοπτικό «Νησί» – ένιωσε την ανάγκη να πει ένα «ευχαριστώ» στους πολιτικούς που μέσα σε όλα αυτά που ζούμε σήμερα βρήκαν τον χρόνο να ασχοληθούν και με το θέατρο.


Πενήντα χρόνια ΚΘΒΕ

Με μια επετειακή παράσταση το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος γιορτάζει τα πενήντα του χρόνια προτείνοντας τα «Μικρά Διονύσια»: Ενα παζλ από αποσπάσματα παραστάσεων αρχαίου δράματος που έχουν παιχθεί μέσα σε αυτόν τον μισό αιώνα.

Συγκεκριμένα αφορά στις τραγωδίες και τις κωμωδίες: «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, «Οιδίπους Επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου, «Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Ορέστης» του Ευριπίδη, «Τραχίνιαι» του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα», του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, «Ορέστεια» (Χοηφόροι) του Αισχύλου, «Βάκχες», του Ευριπίδη, «Αίας», του Σοφοκλή, «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Ελένη» του Ευριπίδη, «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, «Πλούτος» του Αριστοφάνη, «Ιππής» του Αριστοφάνη, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Ορνιθες» του Αριστοφάνη, «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, «Κύκλωπας» του Ευριπίδη, «Φοίνισσες» του Ευριπίδη, «Επτά Επί Θήβας» του Αισχύλου.

Προσκεκλημένοι της μνήμης ενός τεχνικού του θεάτρου, εμφανίζονται επί σκηνής ο Οιδίποδας, η Αντιγόνη, ο Προμηθέας, η Κασσάνδρα, η Κλυταιμνήστρα και ο Αγαμέμνονας, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης, ο Ετεοκλής και η Εκάβη, ο Αίαντας, η Ελένη, ο αγγελιαφόρος και ο φρουρός, μαζί με τη Λυσιστράτη, τη Μυρίνη, τον Πλούτο, τις Νεφέλες και τον Κύκλωπα.

Αυτός ο αφανής ήρωας «συνδιαλέγεται» μαζί τους μέσα από την παράσταση, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να θυμηθεί τους μεγάλους σταθμούς στην πορεία του ΚΘΒΕ και μαζί τους σκηνοθέτες: Σωκράτης Καραντινός, Σπύρος Ευαγγελάτος, Μίνως Βολανάκης, Ανδρέας Βουτσινάς αλλά και Βασίλης Παπαβασιλείου, Γιάννης Χουβαρδάς, Ματία Λάνχοφ, Αντρέι Σερμπάν.

Μαζί με το αρχειακό υλικό (βίντεο και φωτογραφίες), τα «Μικρά Διονύσια» καταλήγουν σε ένα ταξίδι στον χρόνο και στη μνήμη.

ΠΟΤΕ & ΠΟΥ

«Μικρά Διονύσια» από το ΚΘΒΕ

Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη

Πρεμιέρα: Παρασκευή 14 Ιουλίου 2011 (παράσταση και στις 15/7)

Ωρα έναρξης: 21:00

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Μετάφραση – Σύνθεση: Κ.Χ. Μύρης, σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας – Γρηγόρης Καραντινάκης, σκηνικά: Λίλη Πεζανού, κοστούμια: Ερση Δρίνη, μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης, χορογραφία: Κώστας Γεράρδος, φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλλης.

Παίζουν: Γιώργος Αρμένης, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Ταμίλλα Κουλίεβα, Νίκος Ψαρράς, Λίνα Λαμπράκη, Γιάννης Καλατζόπουλος, Γιάννης Μαλλούχος, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Κώστας Σαντάς κ.ά.

Συμμετέχει Χορός.