Σε ζοφερούς καιρούς έρχεται αυτό το βιβλίο να μας θυμίσει ότι υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, που αν και ζουν απομονωμένοι καταφέρνουν να συσπειρώνουν τους ανθρώπους τους και να αποτελούν όαση ελπίδας και ζωής. Τέτοιος είναι ο κόσμος των πανηγυριών που παρουσιάζει αναλυτικά ο Γιώργος Πίττας.

Ο Γιώργος Πίττας ζει χρόνια στην Πάρο αλλά έχει γυρίσει και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, γνωρίζει τους κατοίκους τους, τις συνήθειες και τα μυστικά του βίου τους. Την ιδέα της καταγραφής των πανηγυριών την είχε από παλιά. Οταν απέκτησε τρεχαντήρι φαντάστηκε ότι θα ήταν εύκολο, αλλά δεν ήταν.

Οπως δεν ήταν εύκολο να μπορέσει να παρακολουθήσει όλα τα πανηγύρια των νησιών του Αιγαίου, αφού τα περισσότερα από αυτά γίνονται τον Δεκαπενταύγουστο, και μιλάμε για 60 κατοικημένα νησιά με περισσότερες από 10.000 εκκλησίες και 20.000 πανηγύρια. Ετσι αναγκάστηκε να προσφύγει σε ανθρώπους που τα είχαν ήδη μελετήσει και οι οποίοι είχαν πλούσιο υλικό και όρεξη να τον βοηθήσουν.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει κυρίως τα πανηγύρια των περισσοτέρων νησιών του Αιγαίου, που αποτελούν κορυφαία στιγμή της κοινοτικής ζωής των νησιωτών. Οσοι έχουν ζήσει αυτά τα πανηγύρια έστω και ως απλοί τουρίστες του καλοκαιριού ξέρουν με πόση αγάπη και φροντίδα τα περιβάλλουν οι ντόπιοι, μιας και γι΄ αυτούς δεν είναι η αναπαράσταση ενός τυπικού αλλά η συμπύκνωση των αξιών ενός ολόκληρου κόσμου, με τις παραμυθίες, τις αξίες και τις παραδόσεις του.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου αποτυπώνονται με αναλυτικό τρόπο τα επί μέρους κοινά στοιχεία των πανηγυριών, αλλά και οι διαφοροποιήσεις τους. Δηλαδή η γεωγραφία κάθε περιοχής, η τοποθεσία, ο χώρος οργάνωσης, οι αρχιτεκτονικοί τύποι εκκλησιών και μοναστηριών, η προετοιμασία των τοπικών φαγητών, η μουσική, τα όργανα και οι οργανοπαίκτες, οι τοπικοί χοροί και τραγούδια, οι κώδικες και οι συμβολισμοί- δηλαδή η τελετουργία στο σύνολό της. Στο δεύτερο μέρος, με αφορμή το σπουδαιότερο πανηγύρι κάθε νησιού, μετά την καταγραφή των σύγχρονων δρωμένων ακολουθείται μια βουτιά στο παρελθόν μέσω αφηγήσεων ηλικιωμένων πανηγυριστών αλλά και από αρχειακό υλικό. Το λεύκωμα πλαισιώνεται από εντυπωσιακό φωτογραφικό υλικό.

Από την Ινδία στο Μανχάταν
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
Μανχάταν- Μπανγκόκ
Εκδόσεις Κέδρος 2011, σελ.237, τιμή 15 ευρώ

Ο Γιώργος Βέης είναι από τους λίγους συνεπείς συγγραφείς ταξιδιωτικών βιβλίων. Εδώ ακολουθεί την πορεία από την Ασία προς τη Δύση, από την Μπανγκόκ στο Μανχάταν. Ο συγγραφέας, όντας καλός ποιητής, προσδίδει στα ταξιδιωτικά βιβλία του μια ποιητικότητα, κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους συγγραφείς ταξιδιωτικών έργων. Θέματα για τον Κομφούκιο, τις τελετουργίες της Ανατολής, την καθημερινότητα των ανθρώπων, το πολλές φορές αιματηρό παρελθόν του τόπου, όπως η περίπτωση του Πολ-Ποτ, γίνονται αφορμή για την γνωριμία του αναγνώστη με την ξένη χώρα. Το ταξίδι θα τελειώσει στο Μανχάταν, όπου ο συγγραφέας θα σκιαγραφήσει την ποιητική σκληρότητα του αμερικανικού μητροπολιτικού τοπίου και τις συζητήσεις του με εμβληματικές προσωπικότητες, όπως οι Νικόλας Κάλας και Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ
Ταξίδια και άλλα ταξίδια
Εκδόσεις Αγρα,σελ.320,τιμή 20,50 ευρώ

Ο συγγραφέας, ένας επίμονος ταξιδευτής, περιηγείται τον κόσμο και καταγράφει τόπους, ονόματα, στάσεις, διαμονές, ανθρώπους. Ενα οδοιπορικό στα χνάρια των ανθρώπινων πολιτισμών, μέσα από το οποίο πιστοποιεί ότι τα ταξίδια είναι η σύνδεση του χθες με το σήμερα, είναι η αναζήτηση της ομορφιάς αλλά και της διαφορετικότητας του κόσμου. Ο Ταμπούκι περπατάει στη Λισαβόνα παρέα με τον Πεσόα, θαυμάζει τα αγάλματα στη Βραζιλία που έφτιαξε ένας λεπρός γλύπτης, κάνει πικνίκ στο Χάνγκινγκ Ροκ και δοκιμάζει βότανα στην Κρήτη, για να καταλήξει: «Δεν είναι αλήθεια ότι ο κόσμος είναι μικρός. Ο κόσμος είναι μεγάλος και διαφορετικός. Γι΄ αυτό και είναι όμορφος: διότι είναι μεγάλος και διαφορετικός, και είναι αδύνατο να τον γνωρίσεις ολόκληρο».

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ
Επιστροφή από τη Σοβιετική Ενωση
Μετάφραση Βάσω Μέντζου, Εκδόσεις Ολκός,2011, σελ.216, 18,64 ευρώ

Ο συγγραφέας Αντρέ Ζιντ καταθέτει τις προσωπικές του σκέψεις «για όσα μπόρεσε να δει», σε ένα ταξίδι που είχε πραγματοποιήσει στην τότε Σοβιετική Ενωση, εστιάζοντας κυρίως, όπως αναφέρει, στα «ψυχολογικά προβλήματα». Στο δεύτερο μέρος των μαρτυριών του με τίτλο Διορθώσεις στο Επιστροφή από τη Σοβιετική Ενωση (1937) συζητεί με πραγματιστικούς όρους. Παραθέτει σε όσους τον κατηγόρησαν για τις θέσεις του οικονομικά και στατιστικά τεκμήρια, μαρτυρίες και πηγές· επιχειρηματολογεί εναντίον των πρώην συντρόφων του αλλά υπέρ, όπως πιστεύει, της αλήθειας: «Νοιάζομαι για την αλήθεια· αν το Κόμμα την εγκαταλείψει, εγκαταλείπω πάραυτα το Κόμμα».


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ