Εκεί όπου αρχίζει ο στρατός τελειώνει η λογική… Μου το θύμισε ένας φίλος, μαζί με πλήθος περιστατικών από την όχι και τόσο δύσκολη θητεία μου, που επιβεβαίωναν κάθε φορά τον Νο 1 κανόνα του νεοσύλλεκτου. Εκείνον που χρειάζεται να θυμάσαι (θυμάστε;) κάθε φορά που οι… κανονικοί κανόνες καταστρατηγούνται (sic). Για να μη σου στρίψει, αγανακτήσεις και τα κάνεις όλα λίμπα.

Είναι η Ελλάδα ένα απέραντο στρατόπεδο; Ισχύει δηλαδή αντιστρόφως η σοφία του παλαιού φαντάρου;

Το ότι ζούμε σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο παραλογισμός δεν το συζητάμε. Μήπως, λοιπόν, να ψαχτούμε για να δούμε αν όντως η μακρά θητεία μας σε αυτή καθορίζεται από όρους και κανονισμούς καραβανάδων;

Εχουμε και λέμε:

  1. Η ιεραρχία. Ο καθένας δικαιούται να έχει τη γνώμη του, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου. Εγώ είμαι ο ανώτερος όλων – ή, τέλος πάντων, εσείς είστε κατώτεροι εμού. Αν δεν συμφωνείτε, σας αξίζει τιμωρία, που μπορεί να είναι μια απλή «καλλιόπη», μπορεί όμως να φτάσει και στη «φυλακή». Όπως και να ‘χει, σκ…κατάσταση.
  2. Η καθαριότητα. Όταν θα περάσει ο Λοχίας, οι θάλαμοι και ο στρατώνας πρέπει να λάμπουν. Όταν φύγει, λερώνουμε κανονικά αφού αύριο άλλοι θα μαζέψουν.
  3. Η λούφα. Ολοι για κανέναν και κανένας για όλους. Οποιος μπορεί, λουφάρει. Κερδίζει τη συμπάθεια και συμπαράστασή μας. Οποιος δεν λουφάρει, καλά να πάθει.
  4. Η ρουφιανιά. Συνήθως την πληρώνουν οι αφελείς, οι πιο αθώοι, στους οποίους φορτώνουμε τα πάντα, ακριβώς επειδή δεν μπορούν να (μας) κάνουν τίποτα.
  5. Το γλείψιμο. Δεν χρειάζεται περισσότερα.
  6. Το βύσμα. Είτε το απολαμβάνουμε είτε το φθονούμε (επειδή είναι μεγαλύτερο από το δικό μας).
  7. Οι κλίκες. Αφορά κυρίως τους μόνιμους και όσους έκτακτους σκέφτονται να γίνουν μόνιμοι…
  8. Η μούτζα. Πέφτει σύννεφο, συνήθως πισώπλατα…
  9. Η διαχείριση. Κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς πάνε τα χρήματα που έρχονται. Και αυτός που νομίζει ότι ξέρει, δεν ξέρει εκείνους που τον κλέβουν μπροστά στα μάτια του.
  10. Οι βετεράνοι. Δεν εννοούν να αποδεχθούν την αποστρατεία τους και θέλουν να κάνουν κουμάντο μέχρι να αποδημήσουν εις Κύριον.

Αυτά με μια γρήγορη αναδρομή. Βάλτε εσείς τα υπόλοιπα.

Βλέπετε καμιά ομοιότητα με την κατάσταση στην πατρίδα ή συμβαίνουν αυτά μόνο εντός στρατώνων; Και αν βλέπετε, μήπως ήρθε η ώρα να αποκαταστήσουμε το στράτευμα; Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά με τον (κατά Πάγκαλο) κίνδυνο να βγουν βόλτα τα τανκς στους δρόμους, λίγο πι αρ δεν είναι καθόλου κακή ιδέα…