Ήταν μια μέρα ιστορική από πολλές απόψεις. Ήταν η πρώτη φορά που οι πολίτες αποφάσισαν να διεκδικήσουν μαχητικά και κέρδισαν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται ειρηνικά. Ήταν η μέρα που πήραν τα πράγματα στα χέρια τους και κατάφεραν αυτό που η ελληνική αστυνομία δεν είχε καταφέρει από τη μεταπολίτευση και μετά. Δηλαδή να αποβάλλουν σαν ξένο σώμα το μόρφωμα των κουκουλοφόρων, που εδώ και δεκαετίες αμαύρωνε όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις στην Αθήνα. Ήταν η μέρα που οι «Αγανακτισμένοι» απέδειξαν ότι μπορούμε να διαδηλώνουμε ειρηνικά, χωρίς τραμπουκισμούς, χωρίς προβοκάτσιες, χωρίς συμπλοκές και φθορές σε ξένες περιουσίες, χωρίς μπάχαλο και μπαχαλάκηδες.
Υπήρξε προσπάθεια τόσο από τους κουκουλοφόρους, όσο και από τα ΜΑΤ να αδειάσει η πλατεία και το κίνημα των πολιτών, που διαμαρτύρονται εδώ και τρεις εβδομάδες, να σβήσει μέσα στους καπνούς των δακρυγόνων και τον πανικό από τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Να μεταλλαχτεί η ειρηνική διαμαρτυρία σε ένα ακόμα επεισόδιο του γνωστού κλεφτοπόλεμου ανάμεσα σε δυνάμεις της αστυνομίας και τους γνωστούς – άγνωστους. Όμως δεν τα κατάφεραν.
Οι «Αγανακτισμένοι» πήραν πίσω την πλατεία και μαζί με την πλατεία πήραν πίσω και την χαμένη αξιοπρέπεια του έλληνα διαμαρτυρόμενου, του έλληνα πολίτη που νοιώθει να πνίγεται μέσα στην κινούμενη άμμο, ενώ δίπλα του οι συμπολίτες του χάνουν δουλειές, εισοδήματα και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Ήταν πραγματικά συγκινητικό το γεγονός ότι οι «Αγανακτισμένοι» επέστρεψαν στην πλατεία και έστησαν χορούς, ενώ οι εθελοντές μάζευαν τα σκουπίδια που είχαν αφήσει πίσω τους οι κουκουλοφόροι και καθάριζαν την πλατεία από τα υπολείμματα των δακρυγόνων. Χθες ήταν η πρώτη ημέρα μιας διαφορετικής Αθήνας.
(Φωτ: Δ. Γαλάνης)
