Γενικώς, είχα πάντα, μεταξύ άλλων, δύο προκαταλήψεις: Ότι τα τατουάζ είναι βαρετά, και ότι η Σουηδία είναι σαφώς πιο cool χώρα από τη Δανία.
Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το Danish Tattooing του Γιον Νόρντστρομ. Εκτός του ότι πρόκειται για ένα βιβλίο εξαιρετικής αισθητικής, με καταπληκτικές φωτογραφίες, κείμενο στα δανέζικα και στα αγγλικά, το Danish Tattooing είναι πολύ ενδιαφέρον.
Το τατουάζ στην Ευρώπη ήταν πάντα συνδεδεμένο με τους ναυτικούς, ειδικά εκείνους που ταξίδευαν στα νησιά των νοτίων θαλασσών, την Ταϊτή και τη Ν. Ζηλανδία στα τέλη του 18ου αιώνα. Αυτό το ήξερα. Δεν ξέρω πώς, αλλά το ήξερα. Εκείνο που δεν γνώριζα ήταν ότι στη Δανία επιζεί ακόμα το πρώτο βιβλίο για το tattoo design, το οποίο γράφτηκε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα.
Το βιβλίο, το οποίο φυλάσσεται στο Μουσείο Εγκληματολογίας της Κοπεγχάγης, φιλοτεχνήθηκε από το ναυτικό και tattoo artist Γκουστάν Εμίλ Κρίστιαν Μπέχμαν. Ο Bechman γεννήθηκε το 1873 κι έζησε μια ζωή ταραχώδη. Συνελήφθη, φυλακίστηκε, και από τη φυλακή φιλοτέχνησε ένα αριστουργηματικό βιβλίο με μπλε και κόκκινες λαδομπογιές. Μάλιστα, κάποια έργα του τα κοστολόγησε: 15 δανέζικες κορώνες για ένα σχέδιο γιαπωνέζικου δράκου!
Δεν ήξερα, επίσης, ότι η Κοπεγχάγη αποτελεί την καρδιά του Σκανδιναβικού tattooing. Στο Nyhavn, το νέο λιμάνι της πόλης, άνοιξε το 1901 το πρώτο μαγαζί τατουάζ. Ω, τι έκπληξη! Στη Σουηδία, που για κάποιο ανεξερεύνητο λόγο εγώ πάντα θεωρούσα πιο προοδευτική και cool, το πρώτο μαγαζί για τατουάζ άνοιξε στη δεκαετία του 1970!
Το Danish Tattooing περιλαμβάνει απίστευτες φωτογραφίες – ντοκουμέντα για την ιστορία του tattoo στη Δανία, καθώς και ιστορίες μερικών από τους πλέον διάσημους καλλιτέχνες της χώρας. Πιο πολύ από όλες, όμως, μου άρεσε αυτή του Ink Hans. Την παραθέτω στα αγγλικά, όπως τη διάβασα στο βιβλίο:
After a brief stint in the US, Ink Hans had many successful years in Nyhavn, in which he developed a particularly lucrative partnership with area prostitutes.
“He has a deal with the girls that when a sailor wants to pay to have his name tattooed on a girl, Hans pulls the needle back into the machine and gives the girl – by use of a small contraption – a tattoo with the sailor’s name that can be washed off the next day,” writes Nordstrøm in ‘Danish Tattooing’. “He often has, by the way, the exact same agreement with the sailor. Nobody knows and Hans gets his money.”
Επίσης, γνώριζα ότι ο βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας κυριολεκτικά πέθανε από το πολύ φαγητό, αλλά δεν είχα ιδέα ότι ο βασιλιάς Φρειδερίκος Ι’ της Δανίας ήταν γεμάτος τατουάζ, και ότι, μάλιστα, λίγο πριν από μία επίσημη επίσκεψή του στο Λονδίνο, η εφημερίδα Sunday Express δημοσίευσε ημίγυμνες φωτογραφίες στις οποίες ο βασιλεύς φορούσε μόνο λευκό εσώρουχο, μαύρες κάλτσες και σκαρπίνια, και ρουφούσε την κοιλιά του για να φαίνεται ωραιότερος.
Το Danish Tattooing περιλαμβάνει φωτογραφίες από τατουάζ στα πιο απίστευτα μέρη του σώματος (πονάς και μόνο να τις κοιτάζεις), αποκόμματα από εφημερίδες, συνεντεύξεις από καλλιτέχνες-θρύλους του τατουάζ μέχρι τη δεκαετία του 1980. Το βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε σε μόλις 3.000 αντίτυπα, σε ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο ενός βόρειου λιμανιού που έβρισκε πολύ ιδιαίτερους τρόπους να εκφράζεται.
Εντάξει. Εγώ δε θα κάνω ποτέ τατουάζ (ή δε θα «χτυπήσω tattoo» τελοσπάντων). Ώρες-ώρες σκέφτομαι ότι βαριέμαι πολύ βασικά πράγματα πάνω μου, όπως το ύψος μου, το χρώμα των ματιών μου, πόσω μάλλον αν είχα και μόνιμη διακόσμηση στο σώμα μου. Αν και, ξεφυλλίζοντας το Danish Tattooing, είδα κάνα δυο σχέδια που μου άρεσαν.
