Μια ανάσα από το απέραντο γαλάζιο, το σπίτι αφήνεται στη θαλασσινή αύρα που τα απογεύματα ανασηκώνει με βία τις κουρτίνες του καθιστικού και αποκαλύπτει τη μαγική θέα από την μπαλκονόπορτα.

Ολα μοιάζουν να είναι ειδυλλιακά σε αυτό το οίκημα που βρίσκεται στο Μανδράκι, το λιμάνι και χώρα του νησιού, και μετρά παραπάνω από έναν αιώνα ζωής.

Ανεγέρθηκε το 1890 και είχε μια δεύτερη αφετηρία ζωής το 2003, χρονιά που ξεκίνησε η ανακαίνισή του από τον ιδιοκτήτη του, αρχιτέκτονα Γιώργο Κουκουράκη.

«Ηταν το σπίτι της οικογένειας της γιαγιάς μου. Οταν βρέθηκα μπροστά του, παράβλεψα την ερειπωμένη όψη του – είχε εγκαταλειφθεί από το 1930 – και διέκρινα μέσα από τα χαλάσματα την αρχική μορφή του, σοφά διαμορφωμένη από συμιακούς τεχνίτες» λέει ο ιδιοκτήτης του.

Χτισμένο σε δύο επίπεδα με ενδιάμεση στάση έναν ελάχιστου εμβαδού ημιώροφο, που φιλοξενεί το μπάνιο, τα 155 τετραγωνικά μέτρα αναπτύσσονται σε δύο ζώνες δραστηριότητας και χαλάρωσης:

το ισόγειο με την ανεπίσημη είσοδο, την κουζίνα, την τραπεζαρία, το WC, την αποθήκη και μια μικρή αυλή με στέρνα και τον πρώτο όροφο με την κυρία είσοδο, το καθιστικό και τις δύο κρεβατοκάμαρες.

Ανάλογα με τις ζώνες αυτές, επιλέχθηκε και η ένταση των χρωμάτων στους τοίχους:

«Δυνατά χρώματα για τους χώρους δημιουργίας, όπως είναι η κουζίνα και η τραπεζαρία, και πιο ήπια για το καθιστικό και τις κρεβατοκάμαρες, χώροι που διώχνει κανείς την ένταση» εξηγεί ο κύριος Κουκουράκης.

Ο ίδιος, εξάλλου, εφάρμοσε ένα ιδιότυπο mix ‘n’ match στην εσωτερική διακόσμηση με παραδοσιακά κομμάτια, αντίκες αγορασμένες από παλαιοπωλεία της Αθήνας και των Βρυξελλών, vintage δανέζικα έπιπλα και σύγχρονα μπεστ σέλερ του ευρωπαϊκού ντιζάιν.

«Η πρόκληση σε όλη τη διαδικασία της αναπαλαίωσης ήταν να διατηρήσω την ιστορικότητα του κτιρίου. Οχι με μια στείρα επιστροφή στο παρελθόν, αλλά με αναφορές στην παράδοση, που θα υπηρετούσαν πλέον έναν σύγχρονο τρόπο ζωής».

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατεράκης