Η Μπράγκα της Πορτογαλίας θα μπορούσε να μπει στην πρώτη πεντάδα των μικρότερων πόλεων, των οποίων η ποδοσφαιρική ομάδα κατέκτησε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, ωστόσο η ομώνυμη εκπρόσωπός της δεν τα κατάφερε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, χάνοντας (0-1) από την γειτονική της Πόρτο.

Οι δύο πόλεις της Πορτογαλίας απέχουν μόλις 80 χιλιόμετρα μεταξύ τους και αξίζει να σημειωθεί ότι το λιμάνι του Πόρτο παραμένει από το 1987 και την πρώτη ευρωπαϊκή διάκριση των «Δράκων» που κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών στη δεκάδα των μικρότερων πόλεων της Ευρώπης με τόσο σημαντική ποδοσφαιρική διάκριση.

Μαλίν (80.000 κάτοικοι)
Η βελγική πόλη ήταν διάσημη μόνο στον στενό κύκλο των μουσικόφιλων, ως η γενέτειρα του παππού του Μπετόβεν. Στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1988 η νίκη (1-0) επί του Αγιαξ έβαλε τη μικρή πόλη και στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Προπονητής της επιτυχίας ο κ. Ααντ ντε Μος που αργότερα πέρασε και από την Καβάλα, διασημότερος παίκτης της ο γκολκίπερ Μισέλ Πρεντόμ και ο διεθνής ολλανδός Ερβιν Κούμαν, ενώ βασικός κεντρικός αμυντικός στον τελικό αγωνίστηκε ο Λέι Κλάιστερς πατέρας της διάσημης τενίστριας Κιμ Κλάιστερς.

Αντερλεχτ (101.000 κάτοικοι)
Η πρώτη ευρωπαϊκή διάκριση βελγικής ομάδας ανήκει στην Αντερλεχτ που το 1976 με πρωταγωνιστή τον Ρομπ Ρένσενμπρινκ επικράτησε 4-2 της Γουέστ Χαμ. Πρακτικά πάντως, το Αντερλεχτ ανήκει στην ευρύτερη επικράτεια των Βρυξελλών.

Ιπσουϊτς (121.000 κάτοικοι)
Με αντίπαλο την ολλανδική Αλκμααρ το 1981 η Ιπσουϊτς κέρδισε 3-0 το πρώτο ματς και κατέκτησε το Κύπελλο UEFA παρά την ήττα (2-4) στην Ολλανδία. Εκτός από το μέγεθος της πόλης, το Ιπσουϊτς έχει επίσης το ρεκόρ να είναι η μοναδική ομάδα που έχει «δώσει» δύο ομοσπονδιακούς τεχνικούς στην Αγγλία. Τον πρωταθλητή του 1962 με την Ιπσουϊτς Αλφ Ράμσεϊ (κατέκτησε το Μουντιάλ 1966 με την Αγγλία) και τον κυπελλούχο UEFA με την Ιπσουϊτς Μπόμπι Ρόμπσον (έφτασε στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1990 με την Αγγλία).

Μενχενγκλάντμπαχ (150.000 κάτοικοι)
Η επικράτηση της θρυλικής Γκλάντμπαχ του ’70 στον τελικό του Κυπέλλου UEFA του 1975 επί της ολλανδικής Τβέντε, παραμένει αξεπέραστη. Στη Γερμανία το πρώτο ματς έληξε ισόπαλο χωρίς γκολ, ενώ στον επαναληπτικό στο «Ντίκμαν στάντιον» του Ενσεντε τα «Πουλάρια» διέλυσαν την αντίπαλό τους με 5-1, σκορ που παραμένει η μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Δύο γκολ είχε πετύχει ο Αλαν Σίμονσεν και χατ τρικ ο Γιουπ Χάινκες.

Λεβερκούζεν (160.000 κάτοικοι)
Οι παίκτες της γερμανικής ομάδας είχαν αποχωρήσει ταπεινωμένοι μετά την ήττα τους με 3-0 από την Εσπανιόλ στη Βαρκελώνη στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1988. Δύο εβδομάδες αργότερα η Λεβερκούζεν με πρωταγωνιστές τους Φάλκο Γκετς και Μπουμ Κουμ Τσα έστειλαν το ματς στην παράταση και το κέρδισαν στα πέναλτι, αναγκάζοντας τον σκόρερ του νικητήριου γκολ Κλάους Τόιμπερ να υποσχεθεί πανηγυρίζοντας από μικροφώνου ότι «σήμερα θα πιω τόσο, μέχρι να χύνεται η μπύρα απ’ τα αυτιά μου».

Πάρμα (184.000 κάτοικοι)
Χάρη στα δισεκατομμύρια λιρέτες της εταιρείας Parmalat που σπονσοράρισε την Πάρμα τη δεκαετία του ’90, η επαρχιακή ομάδα του Καμπιονάτο κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1993 (3-1 τη βελγική Αντβέρμπ), το Κύπελλο UEFA του 1995 (επί της Γιουβέντους 1-0 και 1-1) και του 1999 (3-0 τη Μαρσέιγ). Το 2004 όμως, η ιταλική ομάδα κήρυξε πτώχευση και έκτοτε παλεύει να ορθοποδήσει.

Αμπερντίν (210.000 κάτοικοι)
Εξακολουθεί να βρίσκεται στα ράφια των σκωτσέζικων μουσικών καταστημάτων: το μάξι σινγκλ του 1983 «European song», ένα τραγούδι από τους ποδοσφαιριστές της Αμπερντίν έπειτα από τον θρίαμβο στο Κύπελλο Κυπελλούχων επί της Ρεάλ Μαδρίτης (2-1 στην παράταση). Ο Αλεξ ΜακΛις και η παρέα του τραγουδούν με πάθος «we can sing, and we can play, ‘cause Alex Ferguson, he knows the way!», δηλαδή «μπορούμε να τραγουδήσουμε, μπορούμε να παίξουμε (ποδόσφαιρο), επειδή ο Αλεξ Φέργκιουσον ξέρει πως να μας καθοδηγεί». Προπονητής της σκωτσέζικης ομάδας ήταν ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον.

Αϊντχόφεν (214.000 κάτοικοι)
Ο Βίλι φαν ντε Κέρκοφ κι ο αδερφός του Ρενέ φαν ντε Κέρκοφ (αργότερα πέρασε και από τον Απόλλων Αθηνών) υποστήριξαν ότι «θα παίζαμε στοίχημα ότι το τρόπαιο θα καταλήξει στα χέρια μας» πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA του 1978. Μετά το 0-0 στην Κορσική, η ολλανδική ομάδα κέρδισε τη γαλλική Μπαστιά 3-0, σε ένα ματς όπου ο Βίλι φαν ντε Κέρκοφ άνοιξε το σκορ.

Πόρτο (216.000 κάτοικοι)
Το τακουνάκι του Αλγερινού Ραμπάχ Ματζέρ εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στους εφιάλτες των αμυντικών της Μπάγερν Μονάχου που συμμετείχαν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1987 στο «Ερνστ Χάπελ» (τότε λεγόταν Πράτερ) της Βιέννης. Η Μπάγερν είχε προηγηθεί 1-0 επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του φαβορί, ωστόσο ο Ματζέρ ισοφάρισε και λίγο αργότερα ο Ζουαρί Φίλιο έδωσε στην Πόρτο το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιό της. Ακολούθησαν το Κύπελλο UEFA του 2003 και του 2011, καθώς και το Τσάμπιονς Λιγκ του 2004.

Μαγδεμβούργο (230.000 κάτοικοι)
Η ομάδα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας συμμετείχε στον τελικό με τους λιγότερους θεατές στην ιστορία των ευρωπαϊκών Κυπέλλων, καθώς περίπου 5.000 θεατές βρέθηκαν στο αχανές «Ντε Κάιπ» του Ρότερνταμ για τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στη Μίλαν. Το πρώτο κρατικό κανάλι της Ανατολικής Γερμανίας επιβεβαιώνοντας τους φόβους του καθεστώτος για αθλητικό διασυρμό επέλεξε να προβάλλει την ώρα του τελικού το σοβιετικό κλασικό αντιπολεμικό φιλμ «Ηρεμες ήταν οι αυγές». Ωστόσο οι δρόμοι του Μαγδεμβούργου ήταν μυστηριωδώς άδειοι, καθώς όλοι είχαν τον τρόπο να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση από κάποιο “ξένο” κανάλι ή ραδιοφωνικό σταθμό… Η Μίλαν του Τζιάνι Ριβέρα και του Καρλ Χάιντς Σνέλινγκερ με τον Τζιοβάνι Τραπατόνι στον πάγκο, ηττήθηκε από το αυτογκόλ του Ενρίκο Λάντζι (40’) και το γκολ του Βόλφγκανγκ Ζέγκουϊν (74’) και η ομάδα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας το πανηγύρισε… έξαλλα ανοίγοντας τρεις φτηνές σαμπάνιες στα αποδυτήρια.