Στο ισόγειο εργαστήριο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Αρτεμίου στο Παγκράτι η φράση «Φτάσε όπου δεν μπορείς», από την «Αναφορά στον Γκρέκο» του Καζαντζάκη, γραμμένη με μπογιά στον τοίχο, σε καλωσορίζει. Η αίθουσα είναι μεγάλη και γεμάτη προτομές, σκίτσα και αγάλματα, εργαλεία και κούτες με μεταλλικές συσκευασίες αναψυκτικών. Ο Νίκος Φλώρος και ο Στέλιος Παναγιωτόπουλος, οι δύο δημιουργοί, καθισμένοι στον καναπέ, συζητούν. Μόλις την προηγούμενη Δευτέρα τα δύο έργα που φιλοτέχνησαν για τη δημοπρασία που διοργάνωσε η Coca-Cola για την ενίσχυση των Παγκόσμιων Θερινών Αγώνων Special Olympics Αθήνα 2011 μεταφέρθηκαν από εκεί προκειμένου να στηθούν στο ξενοδοχείο Hilton.

«Στην αρχή υπάρχει μόνο η ιδέα, ύστερα ένα πρόχειρο σχέδιο. Δουλεύοντας, όμως, τα πράγματα αλλάζουν» θα μας πει ο Στέλιος Παναγιωτόπουλος. Ενσωματώνοντας στη δημιουργία του το αγαπημένο του υλικό, το μέταλλο, κατασκεύασε ένα σιδερένιο κάδρο. Στο κέντρο του τοποθέτησε ένα υλικό, στο οποίο έδωσε τη μορφή κεχριμπαριού, για να κλείσει μέσα του το γυάλινο μπουκάλι με τη… μυστική συνταγή της Coca-Cola.

Δίπλα του ο Νίκος Φλώρος, ο οποίος εντυπωσίασε πριν από μερικά χρόνια κατασκευάζοντας από μεταλλικά κουτάκια αναψυκτικού κοστούμια εμπνευσμένα από σημαντικές παραστάσεις της Μαρίας Κάλλας, αναφέρει: «Το έργο μου είναι ένα μεγάλο μήλο, ντυμένο με υλικό από μεταλλικά κουτάκια της Coca-Cola. Συμβολίζει το Big Apple, το Μεγάλο Μήλο. Χρησιμοποιώ μια συγκεκριμένη τεχνική. Κόβω τα μεταλλικά κουτιά, τα μετατρέπω σε νήματα και μετά υφαίνω ένα μεταλλικό ύφασμα με το οποίο ντύνω το έργο».

Στο βάθος του εργαστηρίου, μια σειρά από χάρτινα κιβώτια κινεί την περιέργεια. Μέσα τους φυλάσσονται μεταλλικά κουτιά αναψυκτικών για το επόμενο έργο του Νίκου Φλώρου, με θέμα τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Το βλέμμα του Νίκου μαρτυρά τον προβληματισμό του. Το έργο που δημιούργησε για τη δημοπρασία συνεχίζει να τον απασχολεί. «Δεν τελειώνεις ποτέ» αναφωνεί. Ως την τελευταία στιγμή πάλευα με το έργο μου. Ακόμη και όταν έχει στηθεί και είναι έτοιμο για τη δημοπρασία, πάντα κάτι θέλεις να κάνεις. Πάντα θα λείπει κάτι…».

* Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino στις 15 Μαΐου 2011.