Αν και ο καιρός έχει ακόμα τα σκαμπανεβάσματά του, η εποχή είναι κατάλληλη για κοντινές, πλην εντελώς καλοκαιρινές εξορμήσεις. Και ο Πόρος είναι ιδανικός προορισμός.

Η γαλήνη ταιριάζει στον Πόρο. Ειδικά στη διαδρομή προς τον Ρωσικό Ναύσταθμο, η συνάντηση της γαληνεμένης θάλασσας με τις πευκόφυτες πλαγιές είναι γοητευτική, καθώς διανθίζεται από τη θέα των σκαφών που περνούν και του μικρού νησιού, της Σφαιρίας, επάνω στην οποία είναι χτισμένη η πολιτεία του Πόρου.

Μετά την έπαυλη «Γαλήνη», εδώ όπου ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης έγραψε την «Κίχλη», τα αραγμένα σκάφη έχουν ρίξει τους κάβους τους μέσα στο δάσος. Αυτό είναι το τοπίο από εδώ και πέρα. Μικρές παραχωρήσεις των δένδρων στην άμμο και στη θάλασσα. Το Μικρό και το Μεγάλο Νεώριο, σημαδεμένα από πρόσφατη πυρκαϊά, και μετά μια εμβληματική εικόνα του νησιού, το Λιμανάκι της Αγάπης. Η συνάντηση της πρασινογάλαζης θάλασσας με τη στενή λωρίδα της λευκής άμμου με τα πεύκα είναι σαγηνευτική. Βεβαίως δεν λείπει και το νεοκλασικό στοιχείο, καθώς στην άκρη του μικρού κόλπου μια παλιά βίλα, με μερικά σκάφη αραγμένα μπροστά της, ξεχωρίζει μέσα στα δένδρα.
{{{ map }}}

Αυτές είναι οι φανερές χάρες του Πόρου. Υπάρχουν όμως και οι κρυφές, όπως η μοναχική, μικρή παραλία, αμέσως μετά το πέτρινο σπίτι, μικρογραφία της φύσης του Πόρου.
Λίγο πριν από το Mεγάλο Νεώριο η παραλία μπροστά από το «Κοχύλι» είναι ίσως η πιο νεανική νότα του νησιού, καθώς ο ήλιος γέρνει και η μουσική αρχίζει να φορτίζει μια ζεστή ημέρα στη θάλασσα, στις ξαπλώστρες κάτω από τις ομπρέλες και μετά στην άκρη στο μπαρ κάτω από τα πεύκα.



Αυτές οι χαρακτηριστικές εικόνες – πεύκα, γαλάζια νερά, σκάφη – διαδέχονται η μία την άλλη σε αυτή τη διαδρομή, η οποία καταλήγει στον γραφικό όρμο με τα διατηρητέα ερείπια του Ρωσικού Ναυστάθμου και το «εξωτικό» νησάκι Δασκαλιό με το εκκλησάκι του. Αυτά τα ερείπια ήταν αποθήκες και φούρνοι – χτίστηκαν το 1834 – όπου ανεφοδιαζόταν ο ρωσικός στόλος. Τώρα αποτελούν ατμοσφαιρικό, πράγματι, σκηνικό πολιτιστικών εκδηλώσεων και τα θεμέλιά τους βρίσκονται βαθιά στην παχιά άμμο που μετακινεί η αστραφτερή θάλασσα.

Οι βάρκες με τους επιβάτες που ξεκινούν από την πολιτεία αράζουν σε μια ξύλινη προβλήτα. Την ώρα του ηλιοβασιλέματος μπορείτε να πάτε πίσω από τα ερείπια και να απολαύσετε το Δασκαλιό με φόντο τον ήλιο που δύει πίσω από τα βουνά της Πελοποννήσου.
Σε μια τέτοια προβλήτα, στο Μοναστήρι, αράζουν οι βάρκες και από την άλλη μεριά της Καλαυρίας, του μεγάλου νησιού του Πόρου. Περνούν ανάμεσα στην προκυμαία της πολιτείας και της απέναντι ακτής του Γαλατά, παραπλέουν τη Σφαιρία και βάζουν πλώρη για τις παραλίες στο Ασκέλι και στο Μοναστήρι.

Ο δρόμος από τη στεριά περνά επάνω από το γεφύρι που ενώνει τα δύο νησιά και διακλαδώνεται αριστερά για τον Ρωσικό Ναύσταθμο και ευθεία για το Ασκέλι, στην παραλία του οποίου υπάρχουν εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ.
Λίγο πριν από το ξενοδοχείο «Serene Blu Resort», που μοιάζει με καράβι εν πλω, η πινακίδα δείχνει τη διακλάδωση για τον ναό του Ποσειδώνα (5 χλμ.). Ο δρόμος ανηφορίζει μέσα στο δάσος, προσφέροντας από ένα σημείο και μετά πανοραμικές εικόνες των κατάφυτων πλαγιών και του Πόρου, ώσπου να βγει από την άλλη μεριά του νησιού, ψηλά πάνω από τον όρμο της Βαγιονιάς.



Λίγο μετά ο δρόμος ακουμπά το συρματόπλεγμα που περιβάλλει τον αρχαιολογικό χώρο. Τα ερείπια μοιάζουν φτωχά, σκορπισμένα ανάμεσα στις σκιές των ελιών και των πεύκων, αλλά αυτό το ιερό της Καλαυρίας ήταν σπουδαίο. Μόνο που οι άνθρωποι ανακύκλωσαν τα υλικά του αρχαίου ναού, χρησιμοποιώντας τα για νεότερα οικοδομήματα. Ο βρετανός ταξιδιώτης Ρίτσαρντ Τσάντλερ είδε εδώ το 1765 λιθοξόους να ετοιμάζουν αγκωνάρια για το μοναστήρι της Παναγίας που χτιζόταν τότε στην Υδρα. Οπως και να έχει, αυτά τα ερείπια είναι ένα κίνητρο για να σκεφτεί ο περιηγητής τη σχέση της θάλασσας, της πόλης και του θεού, όχι μόνο την παλαιά εποχή αλλά και τη σύγχρονη, και κυρίως να κάνει τη διαδρομή έως εδώ με αυτοκίνητο ή με τα πόδια. Με τα πόδια από τη διασταύρωση είναι περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά σε ανηφορικό δρόμο.

Μετά τον ναό ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος συνεχίζει ως την πολιτεία του Πόρου.
Από τη διασταύρωση, ευθεία, ο παραθαλάσσιος δρόμος συνεχίζει προς το μοναστήρι. Ψηλά στον λόφο, μέσα στα δένδρα, φαίνονται ο τρούλος και το καμπαναριό του γυναικείου μοναστηριού της Ζωοδόχου Πηγής του 18ου αιώνα. Είναι οικοδομημένο με πρότυπο την αρχιτεκτονική που συνηθιζόταν στα νησιά, του μοναστηριού-κάστρου. Ολα είναι χτισμένα μέσα στα ισχυρά τείχη που δημιουργούν τα ίδια τα κτίσματα. Ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος εκεί, αρκεί να συμμορφώνεται με τους συνηθισμένους κανόνες ευπρεπούς ένδυσης που ισχύουν στα μοναστήρια. Κατά τα άλλα, ο δίσκος με τα λουκούμια, καθιερωμένη, συμβολική χειρονομία φιλοξενίας των μοναχών, βρίσκεται μονίμως στην είσοδο. Στο μοναστήρι μπορείτε να ανηφορίσετε με τα πόδια στην ομώνυμη παραλία όπου αράζουν οι βάρκες που επιστρέφουν στον Πόρο.

Πίσω στην πολιτεία του Πόρου θα επιδοθείτε σε μικρές εξερευνήσεις στα σοκάκια της και στην προκυμαία. Στο εσωτερικό του οικισμού παραμονεύουν εκπλήξεις. Στην παλιά Χώρα είναι ιδιαίτερα γραφικά η μικρή πλατεία δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και το παλιό Υδραγωγείο. Στην κορυφή βρίσκεται το περίοπτο ρολόι, χτισμένο το 1927, στο οποίο καταλήγει απαραιτήτως κάθε βόλτα στην πολιτεία για τη θέα που προσφέρει προς το κανάλι και τις απέναντι ακτές της Πελοποννήσου. Ακόμη πιο ψηλά, στην κορυφή της Σφαιρίας, βρίσκεται ο ανεμόμυλος, απ’ όπου ξεκινά το λαξευμένο στον βράχο μονοπάτι. Επειτα από 15 λεπτά πεζοπορίας καταλήγει στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων με θέα προς το πέλαγος από τη μεριά της Υδρας.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

Στον Πόρο, στον ρομαντικό ξενώνα Στο Ρολόι, στην Ανεμώνη, που διαθέτει και μικρή πισίνα, και στο Λημέρι (τηλ. και για τα τρία ξενοδοχεία 22980 25808, 6932 427267). Στα Νεώρια, στο σοφιστικέ ξενοδοχείο Poros Image (τηλ. 22980 22216). Στο Μοναστήρι, στο πολυτελώς ανακαινισμένο Sirene Blue Resort (τηλ. 22980 22741-3). Στο Ασκέλι, στα ξενοδοχεία New Aegli (τηλ. 22980 22372), Golden Beach (τηλ. 22980 22277), Aegean Villas (τηλ. 22980 24800) και στα διαμερίσματα Askeli Palace (τηλ. 22980 23743).

ΠΟΥ (ΚΑΙ ΤΙ) ΝΑ ΦΑΤΕ
Στον Πόρο, στο Ποσειδών για λακέρδα, γαύρο μαρινάτο, σαρδέλες ψητές, χταποδάκι ξιδάτο και ψητό στα κάρβουνα και ντοματοκεφτέδες. Στην Primasera για ψάρια, φάβα με κάππαρη, μύδια αχνιστά, σαλάτα με σταμναγκάθι, στο Καθεστώς για κολοκυθοκεφτέδες, μπακαλιάρο πλακί, κατσικάκι με αγκινάρες και ντολμάδες. Στην Πέρλια, στον κλασικό (από το 1909) Ασπρο Γάτο, για χταπόδι λιαστό, καλαμαράκια, πιτάκια με θαλασσινά, ψαροκεφτέδες, ονομαστή αστακομακαρονάδα, αλλά και μουσακά στο πήλινο, πολίτικο μυδοπίλαφο και κόκορα παστιτσάδα. Στον Σπύρο για σαρδέλες ψητές στα κάρβουνα, μαριδάκι, γαύρο ξιδάτο, μπαρμπουνάκια τηγανητά, μελιτζανοσαλάτα και μεγάλες φρέσκες σαλάτες. Στο Νεώριο, στις ταβέρνες του Βασίλη (Μουρτζούκου) και του Τουρλακάκη με τα τραπέζια επάνω στην άμμο.

Για τα φημισμένα αμυγδαλωτά του Πόρου αναζητήστε το εργαστήριο του Ι. Δαγκλή, σε ένα δρομάκι της αγοράς, κάθετο στην προκυμαία.