Όποιος έχει έστω και μια μικρή επαφή με τους ελληνικούς πανεπιστημιακούς χώρους του 21ου αιώνα, αντιλαμβάνεται ότι η ανώτατη παιδεία μας βουλιάζει συνεχώς. Καθημερινά φαινόμενα αποτελούν η καταπάτηση του ασύλου από την εισβολή φοιτητικών ομάδων, η συνεχής υποβάθμιση των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων με τις κατ’ εξακολούθηση καταστροφές, η αναστολή του εκπαιδευτικού έργου λόγω καταλήψεων και η υπονόμευση συλλήβδην των δημοκρατικών ελευθεριών. Μια μορφή φασισμού, λοιπόν, κυριαρχεί εντός των ανώτατων ιδρυμάτων της χώρας και εμείς αναρωτιόμαστε «γιατί δεν πάει καλά η Παιδεία μας;».
Αρνούμενοι την εξόφθαλμη πραγματικότητα και καταφεύγοντας σε επικοινωνιακά τερτίπια, δε δίνουμε λύσεις αλλά αφήνουμε το πρόβλημα να διαιωνίζεται. Πρώτον, πώς είναι δυνατόν να υπηρετήσει ο οποιοσδήποτε καθηγητής ή φοιτητής την επιστημονική έρευνα όταν βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένος σε τραμπουκισμούς, ωμές βιαιοπραγίες και σε μια απροκάλυπτη ιδεολογική και σωματική τρομοκρατία από συγκεκριμένες ομάδες;
Προφανώς, αυτό είναι αδύνατον. Το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Η διακίνηση αυτή στη σημερινή κοινωνία δεν κινδυνεύει, διότι προστατεύεται από το Σύνταγμα. Παλαιότερα μόνο (επί δικτατορίας) υπήρχε αυτός ο φόβος, γιατί η Αστυνομία ήταν όργανο της Χούντας.
Πλέον, εδώ και τρεις δεκαετίες, έχοντας εισέλθει στην Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (όχι ένα αμιγώς δημοκρατικό σύστημα αλλά πάντως όχι δικτατορία), η Αστυνομία ουδέποτε παρεμπόδισε το πανεπιστημιακό έργο. Αντίθετα, η διάδοση των ιδεών και των γνώσεων αναστέλλεται από μέλη της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και από εξωπανεπιστημιακούς (που σίγουρα δεν είναι αστυνομικοί). Δεύτερον, πώς μπορεί να παραχθεί ουσιαστικό έργο από τους πανεπιστημιακούς φορείς όταν οι καταλήψεις δεν επιτρέπουν ούτε τη συμπλήρωση των απαραίτητων 13 διδακτικών εβδομάδων ανά εξάμηνο ή όταν τα μαθήματα πραγματοποιούνται σε πρωτόγονες συνθήκες εξαιτίας των βανδαλισμών που υφίστανται τα πανεπιστημιακά κτηρία;
Ας απασχολήσει κάποτε αυτό το θέμα τους ηγήτορες της συνδικαλιστικής λοιμικής, των οποίων θύματα αποτελούν καθηγητές και φοιτητές. Τρίτον και πιο σημαντικό, η δημοκρατία τείνει να καταργηθεί στα ελληνικά πανεπιστήμια και το παράδοξο είναι ότι πριν από τριάντα κάτι χρόνια η δημοκρατία εδραιώθηκε χάρη σ’ αυτά και η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τα δεσμά των συνταγματαρχών.
Σήμερα όμως, η νέα γενιά έχει στραφεί στην τρομοκρατία σ’ αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου που είχε στραφεί στη δημοκρατία, με αποτέλεσμα η αυθαιρεσία και η ασυδοσία να θεωρούνται αυτονόητα κεκτημένα. Ευελπιστώ οι αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας στην ανώτατη εκπαίδευση αλλά και στις άλλες βαθμίδες να βοηθήσουν, ώστε η Παιδεία μας να επανεκκινηθεί και μαζί της όλη η χώρα.
