Η εργατική Πρωτομαγιά αποτελεί, ήδη από το 1890, έτος της πρώτης Πρωτομαγιάς, ένα από τα πιο ισχυρά σύμβολα παγκοσμιοποιημένης δράσης. Το αίτημα των τριών 8 («8 ώρες εργασίας- 8 ώρες για την ποιότητα ζωής- 8 ώρες ύπνου») πολιτικοποίησε τη δράση των εργατών. Ο θεσμός της Πρωτομαγιάς υπερέβη κάθε προσδοκία. Γιγαντώθηκε από την κίνηση των «από κάτω», βιώθηκε σαν νησίδα ελευθερίας και σαν πράξη δύναμης ενός κινήματος που πλέον δεν διαπραγματευόταν μόνο μέσω εξεγέρσεων αλλά και μέσω μεγάλων ειρηνικών απεργιών, διαδηλώσεων και γιορτών. Η Πρωτομαγιά συνέβαλε στο να μετατραπεί ο εργατικός συνδικαλισμός σε πολιτικό συνδικαλισμό, σε κίνημα που διεκδικούσε κεντρική θέση εντός του έθνους. Θέλουμε μια «εργατική πατρίδα», αναφέρει ένα πρωτομαγιάτικο γαλλικό τραγούδι του 1910. Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ενα κύμα απαξίωσης συνοδεύει τη δράση του σύγχρονου συνδικαλισμού. Το γυαλί φαίνεται να έχει σπάσει. Είναι όμως έτσι; Εχει νόημα και μέλλον ο συνδικαλισμός;


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ