Ενας φωτογράφος του Χόλιγουντ ξαναέδωσε ζωή σε μια κατοικία του 1950 για να στεγάσει τον ίδιο και την οικογένειά του. Συγκάτοικοί τους τα έπιπλα εκείνης της εποχής συνδυασμένα
με τα χρώματα του σήμερα.
Στην ακριβοθώρητη συνοικία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, την περιοχή Μπρέντγουντ του Λος Αντζελες, ένας φωτογράφος των σελέμπριτι διαμόρφωσε μια ιδιαίτερη φωλιά για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Το συγκεκριμένο σπίτι ήταν υπό πώληση για έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά βρισκόταν στη «γειτονιά της υπερπαραγωγής», γι’ αυτό και έμεινε στα αζήτητα.
Ποιο ήταν το «ελάττωμά» του; Ηταν «μόλις 250 τ.μ.» και στέγαζε το ατελιέ του προηγούμενου ιδιοκτήτη, του γλύπτη Sy Rosenwasser, ο οποίος έζησε σε αυτό για 30 χρόνια. Εκτός από ένα ακατάστατο σκηνικό, ο Rosenwasser είχε αφήσει και γλυπτά του στον κήπο, τα οποία αναπόφευκτα πέρασαν στην κατοχή των αγοραστών.
Ο νέος ιδιοκτήτης πάντως δήλωνε ευτυχής για την αγορά αυτού του σπιτιού, το οποίο χτίστηκε το 1958 πιθανότατα από τον αρχιτέκτονα Quincy Jones – αν κρίνει κανείς από τα μεγάλα παράθυρα και το αίθριο, χαρακτηριστικά που έφεραν ανελλιπώς τα κτίρια του αμερικανού αρχιτέκτονα.
Παρά τον σεβασμό στο κτίσμα, έγιναν οι αναγκαίες παρεμβάσεις. Κατ’ αρχάς, για να γίνει το σπίτι ευήλιο έκοψαν 12 δέντρα προκειμένου να μπαίνει περισσότερο φως και αντικατέστησαν την παλιά ξύλινη πόρτα της εισόδου με μια γυάλινη.
Το φωτεινό περιβάλλον κάνει τη διαβίωση πιο ευχάριστη και επιπλέον δίνει έμφαση σε πολλές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, όπως οι ασύμμετροι τοίχοι του σπιτιού.
Το κυριότερο, μετατρέπει το λίβινγκ ρουμ από το πιο σκοτεινό δωμάτιο του σπιτιού στο πιο φωτεινό και φιλόξενο.
Ο τοίχος ανάμεσα στην κουζίνα και στο λίβινγκ ρουμ γκρεμίστηκε προσφέροντας την άνεση του ενιαίου χώρου. Το δάπεδο που ήταν κατά τόπους ζωγραφισμένο καθαρίστηκε και ενισχύθηκε όπου κρίθηκε απαραίτητο.
Η πιο ενδιαφέρουσα παρέμβαση είναι ο μικρός τροπικός παράδεισος στο πιο απρόβλεπτο μέρος του σπιτιού, την παλιά ντουσιέρα στο WC. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ισως τον ηθοποιό Πάτρικ Ντέμπσι αγουροξυπνημένο να ζητάει ένα φλιτζάνι… ζάχαρη.
Φωτογραφίες: Birgitta Wolfgang Drejer
