Η συνέντευξη του κ. Κ. Σημίτη στο «Βήμα της Κυριακής» της 17ης Απριλίου επέδρασε καταλυτικά στον δημόσιο διάλογο. Ο πρώην πρωθυπουργός προκάλεσε αίσθηση όταν άνοιξε το «απαγορευμένο κεφάλαιο» της αναδιάρθρωσης του χρέους και τάχθηκε εμφατικά υπέρ. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής», τουλάχιστον τέσσερις κορυφαίοι υπουργοί συμφωνούν με τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά διευκρινίζουν στις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες τους ότι αδυνατούν να υποστηρίξουν το ίδιο δημοσίως. Κυβερνητικοί κύκλοι έθεσαν το ερώτημα αν είναι σωστό να λέγονται από τον πρώην πρωθυπουργό εκείνα που πρέπει «να γίνονται χωρίς να λέγονται». Συνομιλητές του κ. Σημίτη αντιτείνουν πως όταν αυτά που «γίνονται χωρίς να λέγονται» δεν γίνονται, τότε πρέπει να λέγονται για να γίνουν.
Η συνέντευξη του κ. Σημίτη δημιούργησε δύο κεντρικά ερωτήματα. Πρώτον, η αναδιάρθρωση μπορεί να πλήξει καίρια τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και ο λογαριασμός να καταλήξει στους πολίτες. Γιατί λοιπόν να σπεύσουμε; Δεύτερον, με μια αναδιάρθρωση διακινδυνεύουμε πολυετή αποκλεισμό από τις αγορές και τη διάρρηξη των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μήπως το κόστος αποδειχθεί πολλαπλάσιο του οφέλους; Ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι η παρέμβασή του ήταν πλήρης και, όπως μεταδίδεται από συνεργάτες του, δεν επιθυμεί να επανέλθει και να σχολιάσει το παραμικρό. Ωστόσο συνομιλητές του με τους οποίους ήλθε σε επαφή «Το Βήμα της Κυριακής» εκτιμούν ότι η επικρατούσα άποψη στην οδό Ακαδημίας είναι ότι τα παραπάνω «αρνητικά σενάρια» θα επιβεβαιωθούν μόνο αν η αναδιάρθρωση αργήσει να αποφασιστεί και πραγματοποιηθεί χωρίς την απαιτούμενη προετοιμασία.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά το πρώτο ερώτημα ο κ. Σημίτης φέρεται να εκτιμά ότι αν η Ελλάδα καθυστερήσει να απεγκλωβιστεί από τον βρόχο του υπερβολικού χρέους τότε η βλάβη στην πραγματική οικονομία θα είναι πολύ σοβαρή γιατί η αγορά θα στερηθεί επί μακρόν την πρόσβαση σε νέο δανεισμό. Ο μέγιστος κίνδυνος είναι η αδύναμη οικονομία να καταστήσει τη χώρα ακατάλληλη για την ευρωζώνη. Η καλά προετοιμασμένη αναδιάρθρωση θα έχει κόστος για τις τράπεζες. Αλλά το όφελος θα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η οριστική αποτροπή δυσάρεστων εξελίξεων. Οι ελληνικές τράπεζες μπορούν με τις κατάλληλες προβλέψεις να απορροφήσουν το κόστος και να συμβάλουν έτσι καταλυτικά στην απεμπλοκή της χώρας από το τέλμα. Οσο για τα Ταμεία, είναι δυνατόν να εξαιρεθούν από την αναδιάρθρωση ή να αναχρηματοδοτηθούν από το κράτος. Οι συντάξεις και οι καταθέσεις μόνον έτσι θα περιφρουρηθούν.
Οσον αφορά τις σχέσεις με την Ευρώπη, η απάντηση που δίδεται από τους συνομιλητές του κ. Σημίτη είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εφικτό να πειστεί σήμερα ότι μια προετοιμασμένη αναδιάρθρωση εξυπηρετεί και τα δικά της συμφέροντα. Χωρίς αναδιάρθρωση οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (κυρίως η γερμανική, η γαλλική και η ολλανδική) θα κληθούν να πείσουν την κοινή γνώμη των χωρών τους ότι οφείλουν να ανανεώσουν τον δανεισμό στην Ελλάδα το 2012 εφόσον οι αγορές, λόγω του υπερβολικού χρέους, θα εξακολουθούν να παραμένουν κλειστές. Ωστόσο η πολιτική υποστήριξη μιας νέας βοήθειας αναμένεται να είναι εξαιρετικά ισχνή. Κατά συνέπεια είναι προτιμότερο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να υποστηρίξουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το ταχύτερο και να ζητήσουν από τις εμπλεκόμενες ευρωπαϊκές τράπεζες, που έχουν προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο, να αναλάβουν το κόστος. Αν διστάσουν, τότε το 2012 θα πρέπει να επιλέξουν: είτε θα κληθούν να εγκρίνουν νέα βοήθεια, κάτι εξαιρετικά αβέβαιο, είτε θα μεθοδεύσουν μια «αναδιάρθρωση για εμάς χωρίς εμάς».
Οσο για τις αγορές, θεωρείται αστήρικτη η πεποίθηση ότι θα «εκδικηθούν» την Ελλάδα. Οταν το ελληνικό χρέος καταστεί αντίστοιχο των δυνατοτήτων της οικονομίας, τότε οι αγορές θα υποδεχθούν εκ νέου το κράτος και τις τράπεζες διότι θα έχει μειωθεί η σημερινή απαγορευτική διακινδύνευση. Η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή στις αγορές, η οποία υπολογίζεται ότι δεν πρόκειται να διαρκέσει περισσότερο από έξι μήνες, αρχίζει με μια καλά προετοιμασμένη και έγκαιρη αναδιάρθρωση.
Ο πρώην πρωθυπουργός τον Δεκέμβριο του 2008 από το βήμα της Βουλής είχε προειδοποιήσει ότι η Ελλάδα οδεύει στο ΔΝΤ, κάτι που έγινε ενάμιση χρόνο μετά. Σήμερα πολλοί εκτιμούν πως με την παρέμβασή του προειδοποιεί ότι όσο καθυστερεί η αναδιάρθρωση τόσο διακυβεύονται όλα όσα κατέκτησε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, ενδεχομένως ακόμη και η ένταξη στην ΟΝΕ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ