Οσα συμβαίνουν στον χώρο της Υγείας και ιδιαιτέρως η οργανωμένη «αντίσταση» των κυκλωμάτων, που κλείνει νοσοκομεία μόνο και μόνο για την προώθηση προεγκεκριμένων και προκαθορισμένων «εργασιών», φανερώνουν πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα εκμετάλλευσης του τομέα της δημόσιας υγείας.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, αποκαλύπτεται πόσο «ευπαθή» στον έλεγχο και στην έρευνα είναι αυτά τα κυκλώματα.
Οπως και πόσο μεγάλα είναι τα περιθώρια εξορθολογισμού και ελέγχου των υπερδιογκωμένων δαπανών.
Αρκεί βεβαίως το έργο της διοίκησης των νοσοκομείων και εν γένει της διαχείρισης του τομέα της Υγείας να ανατεθεί σε πρόσωπα δυναμικά, αποφασισμένα και έτοιμα να υπερασπισθούν το δημόσιο συμφέρον.
