Σήμερα, σε ηλικία 40 ετών, 3 μηνών και 3 ημερών, ο Αντώνης Νικοπολίδης βάζει αμετάκλητα το υστερόγραφο στο ποδοσφαιρικό έργο της ζωής του το οποίο περιλαμβάνει 90 παιχνίδια με την εθνική ομάδα, 2 συμμετοχές σε τελική φάση Εuro, 49 αγώνες με τη φανέλα της Αναγέννησης Αρτας, 189 με το τριφύλλι του Παναθηναϊκού, 180 με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο του Ολυμπιακού, αλλά και την κατάκτηση 24 τίτλων.
Αναμφίβολα ο Νικοπολίδης υπήρξε εκ των κορυφαίων ελλήνων ποδοσφαιριστών και όχι μόνο τερματοφυλάκων. Οι ιστορικοί του αθλήματος θα αποφανθούν στο μέλλον πού ακριβώς θα τον κατατάξουν. Σε συμμετοχές στο πρωτάθλημα (368) υστερεί τόσο του ρέκορντμαν Νίκου Νιόπλια (606) όσο και των Μίμη Δομάζου (544), Γιώργου Κούδα (504), Θωμά Μαύρου (501), Μίμη Παπαϊωάννου (483), Στέλιου Μανωλά (447)…
Ωστόσο σε διακρίσεις ουδείς μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Ο 41χρονος γκολκίπερ αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2004, ενώ επελέγη από την τεχνική επιτροπή της UΕFΑ στην κορυφαία 23άδα της διοργάνωσης. Κατέκτησε 11 πρωταθλήματα Ελλάδος (1990, 1991, 1995, 1996, 2004 με τον Παναθηναϊκό και 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011 με τον Ολυμπιακό), 9 Κύπελλα Ελλάδος (1991, 1993, 1994, 1995, 2004 με τον Παναθηναϊκό και 2005, 2006, 2008, 2009 με τον Ολυμπιακό) και 3 Σούπερ Καπ (1993, 1994 με τον Παναθηναϊκό και 2007 με τον Ολυμπιακό). Ο δεύτερος σε διακρίσεις Δομάζος έχει στο παλμαρέ του 10 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδος.
Τα προσόντα που έκαναν τον Νικοπολίδη να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων γκολκίπερ του κόσμου την περασμένη δεκαετία ήταν η σταθερότητα στην απόδοση, η ψυχραιμία που επεδείκνυε στις δύσκολες στιγμές και η ικανότητά του να διαβάζει παιχνίδι. Στην αλτικότητα είχε να ζηλέψει πολλά από τους Τάκη Οικονομόπουλο και Νίκο Χρηστίδη και στην εκρηκτικότητα από τους Νίκο Σαργκάνη και Παναγιώτη Κελεσίδη.
Το κορυφαίο παιχνίδι της καριέρας του το πραγματοποίησε σε ηλικία 39 ετών, στον εκτός έδρας αγώνα με την Αρσεναλ για το Τσάμπιονς Λιγκ (στις 30 Σεπτεμβρίου 2009), όπου ο Ολυμπιακός ηττήθηκε 2-0. Επί 78 λεπτά πάνω του σταματούσαν οι επιθέσεις των Κανονιέρηδων προκαλώντας τον θαυμασμό του κ. Αρσέν Βενγκέρ που δήλωσε: «Δεν ήταν απλώς καλός, ήταν ευφυέστατος»!..
Οπως όλοι οι μεγάλοι γκολκίπερ, είχε και τις άσχημες στιγμές του. Μία από αυτές ήταν στις 25 Μαρτίου 2007, όταν δέχθηκε τέσσερα εύκολα γκολ στον διασυρμό της εθνικής ομάδας από την Τουρκία με 4-1 για την προκριματική φάση του Εuro 2008 στο «Γ. Καραϊσκάκης». Αν σκεφθεί όμως κανείς ότι οι Σοβιετικοί κόντεψαν να διαγράψουν από τα μητρώα τους τον Λεβ Γιασίν για ένα γκολ που δέχθηκε κάτω από τα πόδια στο Μουντιάλ του 1962, θα συμφωνήσει ότι οι μεγάλοι τερματοφύλακες κρίνονται όχι από τη στιγμή αλλά σε διάρκεια χρόνου.
Σε ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό όπου ξεχειλίζουν το πάθος, οι έριδες, ο φανατισμός και η αντιπαλότητα, ο Νικοπολίδης ως χαρακτήρας υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση. Εμεινε υπομονετικά έξι χρόνια στη σκιά του πολωνού τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Γιόζεφ Βάντσικ, ενώ ουδέποτε προκάλεσε με τη συμπεριφορά του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Για οικονομικούς λόγους δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους Πράσινους το 2004, αλλά πάντοτε μιλούσε με σεβασμό για την πρώην όπως και τη νυν ομάδα του. Αν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός χρειάζονταν ένα σύμβολο για να θάψουν το τσεκούρι του πολέμου, θα μπορούσαν να το αναζητήσουν στο πρόσωπο του Νικοπολίδη.
Δικαιώματα για κριτική ο Νικοπολίδης έδωσε το 2008, όταν με κοινή απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών κ. Αθανάσιου Νάκου και Αθλητισμού κ. Γιάννη Ιωαννίδη διορίστηκε στον Δήμο Κηφισιάς ως… κηπουρός. Επί της ουσίας επρόκειτο για χρήση του δικαιώματος που παρείχε ο νόμος στους διακριθέντες αθλητές να διορίζονται τιμής ένεκεν στο Δημόσιο. Τι σχέση έχει όμως ένας ποδοσφαιριστής με την κηπουρική; Ο Νικοπολίδης αναγνώρισε εκ των υστέρων το λάθος μη αποδεχόμενος τον διορισμό. Μομφή ωστόσο αποδίδεται και σε εκείνους που στάθηκαν στο γράμμα του νόμου υπογράφοντας επί της ουσίας μια αργομισθία ενάντια στο πνεύμα του νόμου που ήθελε τους αθλητές συμβούλους δημάρχων και νομαρχών επί αθλητικών θεμάτων.
Ο Νικοπολίδης, ο οποίος καμάρωνε για την ηλικία του φορώντας τη φανέλα με τον αριθμό 71 που συμβόλιζε το έτος γεννήσεώς του, έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να παραμείνει στο ποδόσφαιρο, υπηρετώντας το από άλλη θέση. Θα γίνει προπονητής, τεχνικός διευθυντής, μάνατζερ, θα ανοίξει ακαδημία ποδοσφαίρου; Η ζωή θα δείξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στον σημερινό αγώνα με τη Λάρισα θα φορέσει για τελευταία φορά τα γάντια του τερματοφύλακα, και ασφαλώς θα αποθεωθεί από τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
