Την περασμένη Κυριακή τα αυτοκίνητα είχαν πλημμυρίσει όλους τους χώρους γύρω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αιανής. Αν και πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα μουσεία της Μακεδονίας και η Αιανή είναι πανέμορφος τόπος, ο κόσμος εκείνη την ημέρα ήταν συγκεντρωμένος εκεί διότι είχε οργανωθεί μια ημερίδα σχετικά με την καλλιέργεια του φυτού που είναι γνωστό σ΄ εμάς με τη θαυμάσια ελληνική ονομασία «ιπποφαές». Κάτι, δηλαδή, που κάνει τα άλογα να λάμπουν. Σε άλλες γλώσσες έχει πολύ πιο ταπεινές ονομασίες (buckthorn, sanddorn, argousier, espino armarillo, havtorn), αλλά εδώ σ΄ εμάς έχει μια κυριολεκτικά λαμπρή ετυμολογία αφού υποτίθεται πως από αυτό έτρωγαν τα άλογα του Μ. Αλεξάνδρου και κρατιόνταν γερά και με εξαιρετικά γυαλιστερό τρίχωμα.
Οι Αγγλοι έχουν την έκφραση: «Straight from the horse΄s mouth», που σημαίνει έγκυρη πληροφορία και έχει μείνει από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ψάχνοντας για ασφαλείς πληροφορίες στο στοίχημα του ιπποδρόμου οι αθεράπευτοι παίκτες έφθαναν στον στενό κύκλο των ανθρώπων γύρω από το άλογο (σταβλίτες, ιδιοκτήτες) και κάποιοι ειρωνικά έλεγαν ότι έχουν πληροφορίες από το… ίδιο το άλογο. Από το στόμα του αλόγου, λοιπόν, σκεφθήκαμε να αντλήσουμε πληροφορίες και φθάσαμε στην Αιανή, είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο στα νότια της Κοζάνης. Διότι το ιπποφαές όχι μόνο ανήκει πλέον στις λεγόμενες υπερ-τροφές (super foods), όχι μόνο, αν και ακριβό, πολλοί το χρησιμοποιούν καθημερινά χωρίς να ξέρουν και πολλά, αλλά τα τελευταία δύο-τρία χρόνια γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί συστηματικά και στην Ελλάδα και μάλιστα με βιολογικό τρόπο, χωρίς τη χρήση τοξικών εντομοκτόνων και με στοχευμένη παραγωγή, δηλαδή αγορασμένο το προϊόν από πριν.
Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη συστηματική καλλιέργειά του, γι΄ αυτό και τόσος κόσμος εκείνο το πρωινό για ένα φυτό σκληραγωγημένο, με αντοχή σε θερμοκρασίες από-40 ως και +45 βαθμούς, που φύτρωνε μόνο του κυρίως σε παραθαλάσσιες περιοχές, σε εδάφη με αρκετό αλάτι και λίγο βρόχινο νερό δίνοντας μικρούς πορτοκαλί στο χρώμα και με ξινή γεύση καρπούς.Τους ανθρώπους εκεί δεν φαινόταν να τους ένοιαζε που χρειάζονται δύο-τρία χρόνια καλλιέργειας προτού δώσει τους πρώτους καρπούς, το ότι πολλές ποικιλίες έχουν ακόμη πολύ σκληρά και αιχμηρά αγκάθια, ότι η συλλογή του καρπού είναι δύσκολη, ότι πρόκειται για δίοικο φυτό, δηλαδή υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά φυτά, άρα στις φυτείες απαιτείται ειδική διάταξη για τη γονιμοποίηση των θηλυκών από τα αρσενικά. Σήμερα εισάγουμε σε φύλλα, λάδι, χυμό και χάπια ιπποφαές ως και από το Τουρκμενιστάν, διότι σε άλλες χώρες, από τη Σουηδία και τη Φινλανδία ως τη Ρωσία, την Κίνα και το Θιβέτ, έχουν αναγνωριστεί οι θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού αυτού. Πέρα από τα γνωστά, ότι περιέχει όλο το σύμπλεγμα Β, βιταμίνη Α, πολλαπλάσια βιταμίνη C από τα πορτοκάλια, βιταμίνη Ε, φλαβονοειδή για τις καρδιαγγειακές παθήσεις, υπάρχουν και δύο ακόμη σημαντικά στοιχεία.Το ένα είναι ότι φαίνεται να επιβραδύνει τον ρυθμό δημιουργίας των καρκινικών κυττάρων στο παχύ έντερο και στους μαστούς, ενώ, σύμφωνα με σοβαρές εργασίες στο Ομπου της Φινλανδίας, βοηθάει στη γρήγορη ίαση δερματικών κα αυτοάνοσων ασθενειών.Το ακόμη καλύτερο για την Ελλάδα είναι ότι, σε συνδυασμό με ελαιόλαδο, δίνει ένα εξαιρετικό προϊόν για την περιποίηση του δέρματος, κάτι που θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι μέλλοντες καλλιεργητές. Και γενικότερα εδώ στην Ελλάδα ας μην ξεχνούμε ότι έχουμε αργήσει σε σχέση με το ιπποφαές, αν και οι πρόγονοί μας πίστευαν ότι και ο… Πήγασος έτρωγε από αυτό για να μπορεί να πετάει! Θα συνεχίσουμε όμως πιο αναλυτικά γι΄ αυτό το φυτό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
