Αμαρτία δημοσιευμένη ουκ έστιν αμαρτία. Θα τα πω όλα κι ας με παρεξηγήσει η κυρία Μιλένα Αποστολάκη . Παίρνω λοιπόν μια βαθιά ανάσα και ομολογώ τα αίσχη μου. Το Σάββατο πήγα στον ζωολογικό κήπο στα Σπάτα. Όχι μόνο πήγα αλλά το ευχαριστήθηκα. Άλλο να βλέπεις την καμηλοπάρδαλη σε ζωγραφιά κι άλλο να την βλέπεις ζωντανή. Την Μεγαλοβδομάδα προτίθεμαι να παρεκτραπώ εντελώς. Θα ταϊσω αδέσποτα αιγαιοπελαγίτικα γατιά. Δεν έχω πει τίποτε ακόμη. Θα ανεβάσω τα παιδιά στο γαϊδούρι του κυρ Γιώργου. Όλες οι αναφερθείσες δραστηριότητες απαγορεύονται (με παρατραβηγμένη ερμηνεία) στο νομοσχέδιο για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα, το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Ένα νομοσχέδιο με άριστες προθέσεις που σκοπεύει να περιορίσει τον βασανισμό των ζώων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ποικίλλουν οι αντιλήψεις για τον βασανισμό ή την προστασία των κατοικίδιων.
Το νομοσχέδιο της κυρίας Αποστολάκη σε ένα από τα σημεία προβλέπει την κατάργηση άγριων θεαμάτων, όπως αυτό του τσίρκου. Πράγματι εκεί υπάρχει μέριμνα για τα ζώα που μετακινούνται ασταμάτητα, φυλακισμένα σε κλουβιά και καταργείται η βάναυση εκπαίδευσή τους. Συμπληρώνει ο νομοθέτης: «Δεν επιτρέπεται η διατήρηση κάθε είδους ζώου σε επιχειρήσεις ψυχαγωγικών παιχνιδιών, μουσικών συναυλιών, επιδείξεων ή άλλων καλλιτεχνικών ή ψυχαγωγικών εκδηλώσεων». Ας μην αντιπαρατεθούμε ελιτίστικα, μιλώντας για ένα υψηλό θέαμα, όπως η παράσταση «Ο καρπός του κουμκουάτ» που παρουσίασε στον Παλλάς η ιαπωνική ομάδα χορού Sankai Juku (εκεί εμφανιζόταν ένα παγόνι επί σκηνής). Ας μείνουμε στα πιο τετριμμένα.
Στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, στα Σπάτα γίνεται μια αξιοπρεπής παρουσίαση του μεγαλείου της φύσης. Καθώς δεν κατέχουμε την ζωοψυχανάλυση μπορούμε μόνο να πούμε ότι τα ζώα έχουν την άπλα τους, τρέφονται με εποπτεία ειδικών, ζουν σε πεντακάθαρο περιβάλλον, εξετάζονται διαρκώς από κτηνιάτρους. Ναι, η ζέβρα δεν τρέχει χιλιόμετρα όμως αυτή η υποτυπώδης σαβάνα ίσως να έχει σώσει και τη ζωή της: μπορεί να είχε γίνει μεζεδάκι για τα αιλουροειδή. Σε αυτό το πάρκο προσφάτως προστέθηκε δελφινάριο, το οποίο δεν δέχεται κοινό μετά από προσφυγή 16 πολιτών. Να πούμε κάτι; Τέτοιες πρωτοβουλίες για την προστασία των ζώων εθελοτυφλεί. Τα δελφίνια σκοτώνονται σε δίχτυα ψαράδων, πνίγονται από πλαστικές σακούλες στις ανοιχτές θάλασσες, δολοφονούνται από ταχύπλοα. Δεν υπάρχει εκατοστό στον πλανήτη που να μην έχει κυριευτεί από τον άνθρωπο_ μέχρι και στον πάτο της Ανταρκτικής ερίζουν οι μεγάλες δυνάμεις. Η ακραία ζωοφιλία, αυτή που απαιτεί να κλείσει το δελφινάριο, απλά αρνείται να αποδεχτεί την ανθρώπινη χούντα επί της Γης. Αρνείται επίσης να δει την φροντίδα που έχουν τα ζώα σε τέτοιους χώρους (όπως στην Αμβέρσα ή στο Βερολίνο).
Η κυρία Αποστολάκη είναι (για να χρησιμοποιήσουμε έκφραση ταιριαστή στο πόστο) φτηνή στα πίτουρα και ακριβή στο αλεύρι. Λέει λοιπόν ότι για να πάρει άδεια ο κυνηγός θα πρέπει να φορέσει το ειδικό τσιπάκι στο σκυλί του. Αν το λαγωνικό είναι σεσημασμένο, οι μπεκάτσες πυροβολούνται ελεύθερα και με το νόμο. Ενώ λοιπόν υπάρχει μεγάλη νομοθετική ευαισθησία για τα σκυλιά και τα γατιά, τα βαρέα εγκλήματα αφήνονται απείραχτα. Επίσης υπάρχει μια περιφρόνηση άκακων παραδόσεων. Λένε ότι θα απαγορεύονται τα αδέσποτα σε αρχαιολογικούς χώρους και σε λιμάνια. Αυτό είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Υπάρχει μια παράδοση στην φροντίδα των ζώων που κυκλοφορούν έξω και εν πάση περιπτώσει δεν καταλαβαίνουμε σε τι ενοχλούν οι γάτες έξω από την ψαροταβέρνα στο λιμάνι, ας πούμε της Δονούσας.
Για να συνοψίσουμε: καλές ιδέες αλλά πρόχειρο το νομοσχέδιο: λείπουν σημαντικές παράμετροι.
