«Ενας οικονομολόγος, ένας ψυχολόγος ή ένας κοινωνιολόγος λόγω των ειδικών γνώσεών του κατανοεί καλύτερα τον κόσμο, όμως το μυθιστόρημα είναι εκείνο που παρουσιάζει τον κόσμο και τη ζωή με τρόπο που μπορούν όλοι, ειδικοί και μη ειδικοί, να κατανοήσουν» γράφει σε άρθρο του ο αμερικανός συγγραφέας Βenjamin Κunkel. Αυτό εννοούσε και ο Ντ. Χ. Λόρενς όταν έλεγε: «Ακριβώς επειδή είμαι μυθιστοριογράφος θεωρώ ότι είμαι ανώτερος από τον άγιο, τον επιστήμονα, τον φιλόσοφο και τον ποιητή που κατέχουν ο καθένας τους ένα μικρό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά κανείς δεν μπορεί να την εκφράσει στο σύνολό της».Ακούγεται αλαζονικό αλλά δίκαιο.
https://nplusonemag.com

«Δεν μας βοηθά μονάχα να κατανοήσουμε τον κόσμο η λογοτεχνία, αλλά επιδρά επάνω μας ακόμη και σωματικά»γράφει στο νέο της βιβλίοΤhe Use and Αbuse of Literatureη καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Χάρβαρντ Μarjorie Garber, θυμίζοντας τα λόγια της Εμιλι Ντίκινσον:«Αν νιώθω σωματικά σαν να μου έχουν κόψει το κεφάλι, τότε ξέρω ότι αυτό που διαβάζω είναι ποίηση».
Παρομοίως, ο Βρετανός Α. Ε. Χάουσμαν, ποιητής και φιλόλογος, πίστευε ότι η ποίηση είναι περισσότερο σωματική παρά πνευματική υπόθεση και έλεγε: «Η εμπειρία με δίδαξε να προσέχω τι σκέφτομαι όταν ξυρίζομαι το πρωί, γιατί, αν τύχει και θυμηθώ κάποιον στίχο, ανατριχιάζω και δεν μπορώ να ξυριστώ καλά».
www.npr.org

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ