1 Κοινωνική έκρηξη Vs F1
Ενας άνθρωπος θα πρέπει να τρέφει έντονα αρνητικά συναισθήματα κατά των διαδηλωτών της πλατείας Μαργαριταριού στο Μπαχρέιν – και αυτός είναι ο Φερνάντο Αλόνσο. Ο 30χρονος ισπανός οδηγός της Ferrari δικαιούται ενδεχομένως να μη βλέπει με καλό μάτι τις διαμαρτυρίες κατά της μοναρχίας και του πολιτικού συστήματος που οδήγησαν την κυβέρνηση της χώρας να αναβάλει στις 21 Φεβρουαρίου τον προγραμματισμένο για τις 13 Μαρτίου εναρκτήριο αγώνα της 62ης σεζόν της F1, μια και είναι ο πολυνίκης της συγκεκριμένης πίστας (πρώτος το 2005, το 2006 και το 2010). Ωστόσο, αν χρειαζόταν κανείς απόδειξη για τη βαρύτητα της τρίμηνης αναταραχής στη Μέση Ανατολή, δεν θα απαιτούνταν άλλη: Ποιος αγνοεί υπό κανονικές συνθήκες τα συμβόλαια των Μπέρνι Εκλεστοουν και σία;

2 Το σπορ των πλουσίων
Ο αυστριακής καταγωγής 65χρονος Ντίτριχ Μάτεσιτς, ιδιοκτήτης της Red Bull αλλά και της Toro Rosso, μπορεί να καυχάται για τις συλλογές του: Διαθέτει ομάδες, αεροπλάνα και 3 δισ. δολάρια. O 55χρονος Βίτζεϊ Μάλια, ινδός μεγιστάνας και αφεντικό της ταπεινής Force India, έχει περιουσία της τάξεως του 1 δισ. δολαρίων. Ο Μπέρνι Εκλεστοουν, ισχυρός άνδρας της F1, κάθεται πάνω σε ένα «μαξιλάρι» αξίας 2,2 δισ. δολαρίων. Η Formula 1 είναι ένα ακριβό προϊόν, και ως τέτοιο, άθλημα που παράγει, διατηρεί και ενίοτε αναδιανέμει πλούτο – αν και μόνο για τα μέλη της «κάστας» της. Εκείνοι που την προσωποποιούν αναφορικά με το ευρύ κοινό έχουν και τις υψηλότερες απολαβές: Σύμφωνα με το ισπανικό περιοδικό «El Mundo», ο Φερνάντο Αλόνσο της Ferrari κερδίζει 42,5 εκατ. δολάρια τον χρόνο για τον ιδρώτα του προσώπου του, ενώ ακολουθεί ο Λιούις Χάμιλτον της McLaren με 22,5 εκατ. δολάρια – ως και ο αποχωρήσας για τo WCR Κίμι Ραϊκόνεν πληρώνεται ακόμη με άλλα τόσα, ως απόρροια του παλιού συμβολαίου του με τη Ferrari. Η κρίση, σε γενικές γραμμές, είναι κάτι που προφανώς συνέβη σε κάποιους άλλους.

3 Πέντε πρωταθλητές ζητούν τίτλο
Αν ο Κίμι Ραϊκόνεν ήταν ακόμη εδώ, και οι έξι πρωταθλητές της δεκαετίας των 00s θα δήλωναν παρόντες. Ο Φινλανδός όμως ανταγωνίζεται πλέον τον Σεμπάστιαν Λόεμπ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι – αν και όντας 32 ετών έχει περιθώρια επιστροφής. Για τους υπόλοιπους το 2011 κρύβει διάφορες προκλήσεις. Για τον 23χρονο Σεμπάστιαν Φέτελ, νεότερο πρωταθλητή όλων των εποχών, επικρατεί φυσικά το κίνητρο της επανάληψης και της καθιέρωσης. Για τον περυσινό νικητή, Τζένσον Μπάτον, η διάψευση όσων τον θεωρούσαν πάντοτε πιλότο εκλάμψεων. Ο Λιούις Χάμιλτον πλησιάζει επικίνδυνα στο σημείο να εξελιχθεί από τον απόλυτο διάδοχο των κορυφαίων ονομάτων, όπως έντεχνα προβαλλόταν, σε απλώς ικανό οδηγό που θα εντυπωσιάζει περισσότερο με τη σελεμπριτολογία παρά με τις νίκες του. Ο Φερνάντο Αλόνσο θα ήθελε πολύ να υπενθυμίσει ότι μόλις στα 30 του χρόνια όχι μόνο αποτελεί σταθερή αξία, αλλά έχασε το πρωτάθλημα του 2010 στο νήμα. Ο Μίχαελ Σουμάχερ, τέλος, χρωστά μια απάντηση στον 82χρονο σερ Στέρλινγκ Μος, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα ότι δεν θεωρεί ρεαλιστική την πιθανότητα να ξανακερδίσει αγώνα – ο βρετανός πατριάρχης έχει απολύτως σώας τας φρένας και τολμά να πει αυτό που πολλοί απλώς σκέφτονται, ενώ ο Γερμανός δεν αφήνει ποτέ τίποτα να πέσει κάτω. Η καρό σημαία θα δείξει.

4 Lotus & Lotus
Η επιστροφή ιστορικών ονομάτων έχει ιδιαίτερη σημασία σε ένα άθλημα που καλλιεργεί προσεκτικά μύθους. Η νέα Team Lotus του 2010 δεν ήταν εκείνη του βρετανού πρωτοπόρου Κόλιν Τσάπμαν, αλλά ασιατικός επίγονος επιδοτούμενος από τη Μαλαισία – εξ ου και γνωστή στο μαλαισιανό κοινοβούλιο που ψηφίζει τις πιστώσεις της ως 1Malaisia. Αυτά ως τον περασμένο Σεπτέμβριο, οπότε η Lotus Group ανακάλεσε την προηγούμενη άδεια χρήσης του ονόματος, η Team Lotus ανακοίνωσε ότι βρήκε δικά της δικαιώματα, η πρώτη ανταπάντησε με σύμπραξη με τη Renault και κάθοδο στο grid ως Lotus Renault και οι δύο ενσαρκώσεις κατέληξαν τελικά στα δικαστήρια.

5 Τρελό γουικέντ στου Μπέρνι (Εκλεστοουν)
Ανήσυχη φύση ακόμη και στα 80 του, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Formula 1 δεν επαναπαύεται στη δημοφιλία της F1 – σε βαθμό υπερβολικό κάποτε. Εξ ου και η τελευταία φαεινή ιδέα που προέκυψε σε συνέντευξή του στον επίσημο δικτυακό τόπο της διοργανώτριας αρχής την 1η Μαρτίου: αυτόματα «ποτιστήρια» εκατέρωθεν του οδοστρώματος που θα το βρέχουν στους τελευταίους δέκα γύρους ή στα τελευταία 20 λεπτά των αγώνων προς μεγιστοποίηση του θεάματος. Η φήμη ότι σε επόμενο στάδιο θα προτείνει «τεστ ταράνδου» με ζωντανούς ταράνδους στην πίστα ελέγχεται…

6 Η επιστροφή των «μικρομεσαίων»
Μια υπόκωφη γκρίνια που συνόδευε τα τελευταία χρόνια το αναβαθμισμένο όντως θέαμα της F1 ήταν ότι η κυριαρχία των μεγάλων του αθλήματος (Ferrari, McLaren, Renault, παλαιότερα και Williams) μείωνε τον συναγωνισμό σε σύγκριση με τη χρυσή εποχή των αρχών της δεκαετίας του ’80, περίοδο όπου επιζούσαν ακόμη μικρότερες ομάδες, όπως η Brabham ή η Lotus. Η εποχή των συνεργείων, που χάρη στο πάθος εφευρετικών μηχανικών εξελίσσονταν σε επικίνδυνους ανταγωνιστές, έχει προφανώς περάσει ανεπιστρεπτί εξαιτίας της γιγάντωσης του αθλήματος. Ωστόσο η τελευταία διετία είχε ως πρωταγωνιστές δύο μεσαία ονόματα: Η πρώην Honda θριάμβευσε ως Brawn GP το 2009 προτού εξαγοραστεί από τη Mercedes και η Red Bull ξεκινά τη φετινή σεζόν ως πρωταθλήτρια. Νέα εποχή ή τυχαίο εύρημα, μένει να αποδειχθεί.

7 Νέες ιδέες
Οι καθιερωμένες αλλαγές προδιαγραφών και κανονισμών περιλαμβάνουν εφέτος την εισαγωγή κινητού πτερυγίου στην ουρά για περισσότερη αεροδυναμικότητα, την αντικατάσταση του αποκλειστικού παρόχου ελαστικών (από την Bridgestone στην Pirelli) και την επιστροφή του λεγόμενου «κανόνα του 107%»: Οι οδηγοί που στην πρώτη ελεύθερη δοκιμή υστερούν περισσότερο από το παραπάνω κλάσμα από τον καλύτερο χρόνο αποκλείονται από την κούρσα. Τέλος, προστίθεται ως προορισμός το σιρκουί της Νόιντα, σε απόσταση 50 χλμ. από το Δελχί. Επειτα από χρόνια συζητήσεων και αδιάκοπο lobbying από τον ινδό επιχειρηματία Βίτζεϊ Μάλια, ιδιοκτήτη της Force India, το ινδικό γκραν πρι θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στις 30 Οκτωβρίου.

8 Σεζόν με σημασία
Ο καθένας μπορεί να έχει την αγαπημένη του σεζόν – ακόμη και εκείνη των χασμουρητών του 2002, οπότε ο Μίχαελ Σουμάχερ είχε αναδειχθεί πρωταθλητής έξι αγώνες πριν από το τέλος. Οπωσδήποτε όμως, τόσο το πρωτάθλημα του 2010 με τις εννέα αλλαγές πρωτοπόρων κατά τη διάρκειά του όσο και εκείνο του 1982 με εννέα διαφορετικούς οδηγούς να κερδίζουν σε εννέα συνεχόμενα γκραν πρι θέτουν, αν μη τι άλλο, σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο του συναρπαστικότερου.

9 Big Budget Story
Σύμφωνα με στοιχεία του περιοδικού «F1 Racing» από το 2008, το 50% του προϋπολογισμού των κορυφαίων ομάδων του πρωταθλήματος προορίζεται για την ανάπτυξη της μηχανής του μονοθεσίου, το 8,8% για έρευνα και ανάπτυξη γενικότερα, το 7,5% για την κατασκευή του αυτοκινήτου, το 5% για τους οδηγούς και το 3,8% για την προσέλκυση χορηγών που θα χρηματοδοτήσουν τα επόμενα μπάτζετ.

10 Περασμένα μεγαλεία
Ο Ντέιμον Χιλ εγκαταλείφθηκε από τη Williams αμέσως μετά τον τίτλο που κέρδισε το 1996, περιπλανήθηκε στην Arrows και στην Jordan, έπαιξε κιθάρα σε διάφορες μπάντες διασημοτήτων και κατέληξε πρόεδρος του Συλλόγου Βρετανών Οδηγών Αγώνων, διαδεχόμενος τον πολύ Τζάκι Στιούαρτ. Ο διάδοχός του στα ηνία της F1, Ζακ Βιλνέβ, πρωταθλητής του 1997 με τη Williams, πέρασε και αυτός από υποδεέστερες ομάδες, οδήγησε στην αμερικανική NASCAR, ενώ αναζητεί εναγωνίως την επιστροφή του εδώ και τρία χρόνια, πιο πρόσφατα ως υποψήφιος ιδιοκτήτης ομάδας. Ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια, νεότερος όλων και πολλά υποσχόμενος στις αρχές της δεκαετίας των 00s, μετανάστευσε και αυτός στα NASCAR, όπου ρίζωσε όταν αποδεσμεύθηκε από τη McLaren το 2006. Στα 36 του, ο Κολομβιανός είναι ο νεότερος μιας τριάδας διαττόντων αστέρων που έσβησαν πολύ γρήγορα.

11 Θρύλοι του παρελθόντος
Ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο κατέκτησε το 5ο και τελευταίο του πρωτάθλημα το 1957, όντας 46 ετών και 41 ημερών, στον αντίποδα του Σεμπάστιαν Φέτελ, που χρίστηκε πρωταθλητής στην τρυφερή ηλικία των μόλις 23 ετών και 134 ημερών. Αμούστακο παιδί σχεδόν – όπως και όλοι από το 1992 και εντεύθεν, παρεμπιπτόντως, οπότε ο Νάιτζελ Μάνσελ υπήρξε ο τελευταίος μυστακοφόρος φρουρός της βρετανικής αυτοκρατορίας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

11+1 Κέρδη υπάρχουν
527 εκατ. τηλεθεατές, 450 εκατ. δολάρια σε τηλεοπτικά δικαιώματα, άλλα 450 εκατ. δολάρια σε εισοδήματα από χορηγούς γκραν πρι: Ουδείς δικαιούται να αμφιβάλει ότι η Formula 1 είναι μία κότα που κάνει χρυσά αβγά. Σύμφωνα με στοιχεία από το FormulaMoney, επίσημο οδηγό για τα οικονομικά του αθλήματος, τα συνολικά εισοδήματα που απέφερε το 2008 υπολογίζονταν σε 3,9 δισ. δολάρια – ποσό μειωμένο κατά 200 εκατ. δολάρια λόγω της κρίσης, το 2009. Ενδεικτικά, τα συνολικά έξοδα των ομάδων για το έτος 2006, όπως είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικό «F1 Racing», άγγιζαν τα 2,9 δισ. δολάρια, εκ των οποίων 406, 5 εκατ. δολάρια για τη Ferrari, 402 για τη McLaren, 324 για τη Renault και 252 για τη Red Bull. Κέρδη υπάρχουν: Η μεσαία Brawn GP ανακοίνωσε κέρδη της τάξεως των 150 εκατ. δολαρίων για το 2009, ενώ η McLaren 81 εκατ. δολάρια για την ίδια χρονική περίοδο.