Ηταν νωρίς το απόγευμα. Δεν είχαν περάσει καλά-καλά δύο ώρες από τον σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 που συγκλόνισε την Αθήνα και έβαλε τη λέξη «απεγκλωβισμός» βίαια και αναπάντεχα στην καθημερινότητά μας. Η πρωτεύουσα θύμιζε βομβαρδισμένη πόλη με σπασμένα τζάμια, γκρεμισμένα κτίρια και εκατοντάδες κατοίκους που φοβούμενοι να κοιμηθούν στα σπίτια τους, κατασκήνωναν σε πλατείες αυξάνοντας κατακόρυφα τον τζίρο των γύρω περιπτέρων και φαστφουντάδικων.

Και τότε, ξεπρόβαλε σε έναν τοίχο κάπου στο κέντρο, ένα σύνθημα τραγικά αστείο: «Τούρκοι, φέρτε πίσω τις κουβέρτες!!!». Ο δαιμόνιος εμπνευστής της συγκεκριμένης προτροπής, αναφερόταν στην υλική βοήθεια που είχε στείλει η Ελλάδα στη γειτονική χώρα, η οποία είχε πριν από λίγο καιρό πληγεί επίσης από σεισμό.

Πάντα έτσι συμβαίνει. Τα ανέκδοτα δεν αργούν να προκύψουν. Δημιουργούνται από εκείνους που έχουν πληγεί άμεσα, όχι από εκείνους που το βλέπουν όλο αυτό από την ασφάλεια του καναπέ τους. Ακόμη και στις πιο τραγικές στιγμές, υπάρχει αυτός ο μηχανισμός αυτοάμυνας που προστάζει κάποιους, τους περισσότερο κυνικούς ή ψύχραιμους ίσως, να βρουν την στραπατσαρισμένα αστεία πλευρά της κάθε καταστροφής.

Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον ιάπωνα κομίστα Γιουτάκα Κόντο. Οταν φίλοι του από κάθε μεριά του πλανήτη του έστελναν αγωνιώδη mail ρωτώντας τον αν είναι καλά, εκείνος τους απάντησε με ένα κόμικ που έδειχνε τί του συνέβη λίγα μόλις λεπτά μετά τον τρομακτικό Εγγέλαδο.

Στο σκίτσο του εικονίζεται ένας σωρός από έπιπλα και μικροαντικείμενα, αριθμημένα για να δείξει σε όλους πού ήταν η αρχική τους θέση, προτού τα 8,9 ρίχτερ προκαλέσουν όλη αυτή την ακαταστασία. Και στην άκρη του έργου του, εκείνος και η γυναίκα του, να έχουν διασώσει τις δύο έντρομες γάτες τους, Γιαμαμπούκι και Κόμπαν. Ο,τι υπήρχε εντός του σπιτιού, μετακινήθηκε προς την είσοδο φράζοντάς την και έτσι όταν το ζευγάρι προσπάθησε να ξαναμπεί μέσα, έπρεπε να σπάσει την πόρτα και να παραμερίσει τις στοίβες με τα βαριά λεξικά και τα συλλεκτικά κόμικς.

Εκτός όμως από τη χιουμοριστική προσέγγιση του Κόντο, υπάρχουν και τα συγκινησιακά φορτισμένα manga. Αυτά τα πλάσματα με τα τεράστια μάτια, που αποτελούν σήμα-κατατεθέν της ιαπωνικής ποπ κουλτούρας, δεν άργησαν να δακρύσουν για την τραγωδία που έπληξε τη χώρα προέλευσής τους.

Γιαπωνέζοι δημιουργοί manga λοιπόν, είτε ζουν στη γενέτειρά τους, είτε εκτός συνόρων, ένωσαν τα πενάκια τους μέσω διαδικτύου, αναρτώντας σε καθημερινή βάση εκφραστικούς χαρακτήρες που συμπάσχουν με τους σεισμοπαθείς.

Ξεχωρίζει το «Praying for Japan» διά χειρός Νοϊτζι Ιτο, με ένα manga που προσεύχεται για ένα καλύτερο και λιγότερο κλυδωνισμένο αύριο. Και μετά τα δάκρυα, έρχεται η ελπίδα μέσα από τη σειρά «Smile» του Τακεχίκο Ίνουε: νέοι, γέροι, παιδιά, ακόμη και ζώα, εικονίζονται με ήρεμα, χαμογελαστά πρόσωπα και ξαφνικά το Twitter του συγκεκριμένου καλλιτέχνη έγινε πιο δημοφιλές από ποτέ.

Εκτός διαδικτύου, 35 άλλοι μετρ των manga ετοιμάζονται να παρουσιάσουν έργα τους σε μεγάλη έκθεση κόμικς που θα πραγματοποιηθεί στις 5 Μαϊου. Τα έσοδα θα διατεθούν για τις ανάγκες όσων δεν έχουν ακόμη το κουράγιο ούτε να προσευχηθούν, ούτε να χαμογελάσουν, ούτε να γράψουν κάποιο αυτοσαρκαστικό σύνθημα σε δημόσιο τοίχο.