* Χαρούμενα γενέθλια! Ο ιντερνετικός τόπος κοινωνικής δικτύωσης Twitter συμπλήρωσε τα πέντε έτη λειτουργίας του.
* Και όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, μέσα σε αυτά τα χρόνια δεν τα κατάφερε καθόλου άσχημα: καθημερινά στη σελίδα του αναρτώνται περισσότερα από 140 εκατομμύρια μηνύματα, ενώ οι χρήστες του ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο – ανάμεσά τους πάρα πολλοί διάσημοι.
* Και αυξάνονται διαρκώς, καθώς κάθε νέα ημέρα 500.000 νέοι πελάτες κάνουν την εμφάνισή τους. Έτσι είναι: αφού όσο περνάνε τα χρόνια όλο και λιγότερο συναντιόμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας για να πιούμε ένα κρασί και να συζητήσουμε, ας τα λέμε από το Ιnternet.
* Μπορεί το Βρετανικό Μουσείο να μην προτίθεται να μας επιστρέψει τα Γλυπτά του Παρθενώνα, είναι όμως πρόθυμο να μας τα δανείσει. Έχουν, τελικά, πολύ μεγάλη καρδιά οι Άγγλοι!
* Σύμφωνα με τον διευθυντή του μουσείου Νιλ Μακ Γκρέγκορ, «τα συγκεκριμένα αντικείμενα έχουν νόημα μόνο όταν εκτίθενται στο σύνολό τους, ως αφηγητές της ιστορίας των ανθρώπων», οπότε «είναι απαραίτητο να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός τρόπος ώστε όλος ο κόσμος να μπορεί να τα επισκεφθεί, εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα να ενσωματωθούν στον Παρθενώνα». Υπάρχει όμως η δυνατότητα να εκτεθούν στο ολοκαίνουργο Μουσείο Ακροπόλεως, το οποίο έχει προβλέψει θέσεις για καθένα από αυτά, όχι;
* «No!» επιμένει εις άπταιστον αγγλικήν ο κ. Μακ Γκρέγκορ, ο οποίος «καταγγέλλει» και ότι «η Ελλάδα αρνείται να τα δανειστεί». Είμαστε όμως και εμείς… Είναι δυνατόν να λέμε όχι σε μια τόσο γενναιόδωρη προσφορά σαν αυτή που μας κάνει το μουσείο του; [Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μήπως να δωρίζαμε στους Άγγλους και τον Παρθενώνα ώστε να συμπληρώσουν το σετάκι και να διαθέτουν πράγματι «τα συγκεκριμένα αντικείμενα (…) στο σύνολό τους»; Ώστε να τελειώνει εκεί το θέμα.]
* Σε φυλάκιση 14 ετών και 6 μηνών καταδικάστηκε ο Γερμανός που κατηγορείτο για τον (επί 23 χρόνια!) βιασμό της κόρης του και των δύο παιδιών της συζύγου του, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού με το οποίο απέκτησε 8 παιδιά. Ποια όμως απόφαση της Δικαιοσύνης μπορεί να ξαναδώσει στα θύματά του τις ζωές που τους έκλεψε και τη χαμένη ευτυχία των παιδικών τους χρόνων; Δυστυχώς καμία…
***
Κύριε διευθυντά,
Εξακολουθώ, βεβαίως, να διαφωνώ κατακόρυφα με κάθε στρατιωτική επέμβαση (από αέρος, από ξηράς, δεν ξέρω κι εγώ από πού) τρίτων σε μία χώρα, ειδικά επειδή γνωρίζω ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι να τη βοηθήσουν να ορθοποδήσει. Ομολογώ όμως ότι στο θέμα της επέμβασης στη Λιβύη έχω μείνει εμβρόντητη, όχι τόσο επειδή η Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα πήρε πίσω τον λόγο της ότι δεν θα ξαναμπλεκόταν σε τέτοιες υποθέσεις ούτε επειδή η δημοκρατική Ευρώπη αποκαλύπτει ότι δεν έχει θεραπευτεί από τις αποικιοκρατικές εμμονές της (βλ. τη Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί) όσο επειδή οι σύμμαχοι βομβαρδίζουν μια χώρα χωρίς να έχουν αποφασίσει τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Άμοιροι Λίβυοι!
Μετά τρόμου Πανδώρα
