– Διάβασες τις Διορθώσεις; Ή ακόμα το έχεις και κάθεται;
– Δεν μπορώ, μωρέ.. Όλοι γι’ αυτό μιλάνε. Θα το αρχίσω όταν το ξεχάσουν.

Η παραπάνω συνομιλία έγινε προχτές μπροστά μου. Παρακολουθούσα αμίλητη. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση γύρω από τα λεγόμενα bestsellers, τα «ευπώλητα» βιβλία, κατά το ελληνικότερον. Το ενδιαφέρον βρίσκεται όχι μόνο στο ποια είναι πράγματι αυτά, εάν και κατά πόσον ένα βιβλίο μπορεί να αποτελέσει αιχμή του δόρατος σε μια καμπάνια μάρκετινγκ, αν τα βιβλία αυτά είναι μέτρια ή καλά. Το ενδιαφέρον βρίσκεται και στις δικές μας αντιδράσεις. Τα προτιμάμε; Μας ενοχλούν; Τα αποφεύγουμε;

Κρίνοντας από τη δική μου στάση, η αντίδρασή μου δεν ήταν ποτέ χλιαρή: είτε τα αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι, είτε σπεύδω να τα αγοράσω / παραγγείλω / δανειστώ / αποκτήσω με οποιοδήποτε τρόπο. Ενδιάμεση στάση δεν υπάρχει. Το έργο το έχω δει πολλές φορές: από το κάθε ένα βιβλίο της σειράς Χάρι Πότερ, μέχρι, εσχάτως, τις «Διορθώσεις» του Τζόναθαν Φράνζεν. Αντίστοιχα ανακάλυψα ότι, για παράδειγμα, η ευρεία κυκλοφορία των βιβλίων του Νικ Χόρνμπι με αποτρέπει από το να δοκιμάσω το «Η Τζούλιετ, γυμνή». Κακώς.

Χαζεύοντας το αγγλικό Amazon έπεσα πάνω στο εξής ενδιαφέρον:

Με άλλα λόγια: το «The Girl with the Dragon Tattoo» βρίσκεται στα 100 bestsellers του αγγλικού Amazon τα τελευταία 2,4 χρόνια! Και όχι μόνο. Βρίσκεται στη 18η θέση και ανεβαίνει! Εννοείται, φυσικά, ότι αντίστοιχη επιτυχία γνωρίζουν, εκτός από το Κορίτσι με το Τατουάζ, και οι δύο συνέχειες του Millennium Trilogy του Σουηδού Στιγκ Λάρσον. Εντυπωσιακό.

Θυμάμαι ότι, το καλοκαίρι που μας πέρασε, σε μία βόλτα σε κάποια παραλία ενός μικρού νησιού, μέτρησα 7 άτομα, άντρες και γυναίκες, να διαβάζουν κάποιο από τα βιβλία της τριλογίας. Σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες παρακαλώ.

Συμπτωματικά έχω διαβάσει ολόκληρη την τριλογία. Την έχω σχεδόν καταβροχθίσει με απόλαυση. Μπορώ να μιλάω για ώρες για τη δεσποινίδα Λίσμπεθ Σαλάντερ, σαν να ήταν καμιά παιδική μου φίλη. Ξέρω τι τρώει για πρωινό, σε ποιες γειτονιές της Στοκχόλμης συχνάζει, και άλλα πολλά. Ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο όταν ακόμα κυκλοφορούσε μόνο με σκληρό εξώφυλλο στα αγγλικά, πολύ πριν μεταφραστεί στα ελληνικά. Το πρότεινα σε συγγενείς και φίλους, το έκανα δώρο, έκανα, με άλλα λόγια, τη μικρή διαφημιστική μου καμπάνια. Προφανώς δεν ήμουν η μόνη.

Κοιτάζοντας τη λίστα στο Amazon ανακουφίστηκα. Όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί πρόλαβα να διαβάσω την τριλογία πριν γίνει παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο. Γνωρίστηκα με τη Λίσμπεθ και το σουηδικό υπόκοσμο πριν μου προκαλέσει άγχος και δέος η επιτυχία της.

Αναρωτιέμαι πόσα άλλα βιβλία εκεί έξω αποφεύγω για τον ίδιο λόγο. Και τι χάνω. Όποιος ξέρει, ας μου πει.