Britney Spears – «Femme Fatale»
Jive Records

Δεν έχω πρόβλημα με όσους προσπαθούν να κρατηθούν νέοι. Απεναντίας σχεδόν το θεωρώ καθήκον να το κάνουν. Επίσης δεν την πήραν τα χρόνια την 30χρονη Μπρίτνεϊ. Ομως το μπε μπε ρεπερτόριο με το οποίο μας πιλατεύει χρόνια τώρα έχει και τα όριά του. Μια μητέρα δύο παιδιών που τραγουδά σαν τρίχρονο δεν είναι και το καλύτερο άκουσμα και σίγουρα η ερμηνεία αυτή δεν παραπέμπει στον τίτλο του άλμπουμ_ αν το ονόμαζε «Lolita» ίσως. Και να ήταν και ωραία τα τραγούδια του νέου, έβδομου άλμπουμ της να έλεγα εντάξει. Κεντροευρωπαϊκής κατεύθυνσης ποπ με το αξάν του Νότου να δεσπόζει, που δεν ξέρω αν πείθουν πλέον και τους φανατικούς θαυμαστές της. Θα περίμενε κανείς ότι με τους μεγάλους παραγωγούς στα πόδια της θα προσπαθούσε για κάτι πιο φιλόδοξο. Κρίμα γιατί τα σιγκλάκια της στο παρελθόν δεν ήταν άσχημα. Το ίδιο θα ισχύει πλέον και για τη Μαντόνα αν συνεχίσει στο ίδιο μονοπάτι. Θέλω να πιστεύω ότι θα φερθεί πιο έξυπνα όμως η Μάντι! Προσπεράστε! **

The Strokes – «Αngles»
Rough Trade
Το πολυαναμενόμενο τέταρτο άλμπουμ του νεοϋορκέζικου συγκρότημα δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν. Και οι παλιοί θαυμαστές τους θα το λατρέψουν, αλλά και το νεότερο κοινό θα τους αγαπήσει με το φρέσκο που διαθέτει. Επειτα από τέσσερα χρόνια ανάπαυλας, αλλάζουν στρατηγική, παύει να έχει ο Τζούλιαν Καζαμπλάνκας τον πρώτο λόγο και θα έλεγε κανείς ότι για πρώτη φορά με το το αριστουργηματικό «Is This It» του 2001 «παίζουν» και πάλι στην αρένα των σπουδαίων συγκροτημάτων της εποχής μας. Εξυπνα κιθαριστικά παιχνίδια χωρίς βαρετές πολυλογίες, η φωνή του Τζούλιαν σήμα-κατατεθέν πανταχού παρούσα όπως επίσης και κάποια από τα ηλεκτρονικά τερτίπια με τα οποία πειραματίστηκε στο σόλο άλμπουμ του. Το «Under Cover Of Darkness» με εμφανείς τις επιρροές από Television βάζει υποψηφιότητα ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς. ενώ τα «Taken For A Fool» και «Games» ακολουθούν κατά πόδας. ****

Josh T. Pearson – «Last of the Country Gentlemen»
Mute
O Τζος Τ. Πίρσον είναι ένας μουσικός από το Τέξας ο οποίος ο,τι πιο γνωστό έχει κάνει μέχρι σήμερα είναι μοναδικό άλμπουμ του πρώην συγκροτήματός του Lift to Experience. Ενα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που όμως δεν προϊδέαζε διόλου για τη συνέχεια. Το «Last Of The Country Gentlemen» είναι μία συλλογή των τραγουδιών που έπαιζε σόλο στις αραιές εμφανίσεις του και που έβρισκαν μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό. Είναι αποτέλεσμα μία δύσκολης περιόδου με πολλά προσωπικά προβλήματα κάτι που είναι εμφανές και στα επτά τραγούδια, όπου σαν άλλος Κέιβ ή πιο σωστά Ράιαν Ανταμς μιλά για την απώλεια, την αγάπη και την μετάνοια με έναν μοναδικά σπαρακτικό τρόπο. Ηχος στο γνωστό αμερικάνα κίνημα που γοητεύει όλο και περισσότερους στην Ευρώπη, με φολκ αναφορές. Δικαίως θα βρεθεί στο τέλος της χρονιάς δίπλα στην P J και τον Τζέιμς Μπλέικ στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. ****1/2

Karen Souza – «Essentials»
Music Brokers
Με μία φωνή που δείχνει φτιαγμένη για να τραγουδά τζαζ η Κάρεν Σούζα άργησε να συνειδητοποιήσει που ανήκει. Ετσι όσοι παρακολουθούν τη χάουζ σκηνή και συλλογές όπως τα «Hotel Costes» την γνωρίζουν ήδη. Το ενδιαφέρον αυτό άλμπουμ είναι το αποτέλεσμα των εμπειριών της από τη Βραζιλία και κυρίως της συνεργασίας της με την βραβευμένη με Γκράμι και γνωστή από τις δουλειές που έχει κάνει με την Γουίτνι Χιούστον και Αρίθα Φράνκλιν, Παμ Ολαντ. Ενα άλμπουμ γεμάτο διασκευές κυρίως ε τραγούδια της δεκαετίας του ’80 όπως είναι το «Do You Really Want To Hurt Me» των Culture Club, το «Every Breath You Take» των Police, το «Billie Jean» του Μάικλ Τζάκσον και το «New Year’s Day» των U2. Μαζί τους κολλάνε θαυμάσια το «Creep» των Radiohead», το «Wake Up And Make Love To Me» του Ιαν Ντιούρι αλλά και το «Personal Jesus» των Depeche Mode. Ξεγυμνωμένα από τη βασική ενοσχήστρωσή τους, κάποιες φορές φλερτάρουν με την λάτιν τζαζ και τις περισσότερες είναι καθαρόαιμη τζαζ. Ευτυχώς είναι ελάχιστες οι φορές που το πείραμα δεν πετυχαίνει και ακούγονται σαν μουσική υπόκρουση για εστιατόριο. Ενα ωραίο πείραμα που αναδεικνύει τη δυναμική στη σύνθεση αυτών των τραγουδιών. ***1/2

sakisd@dolnet.gr