Μια καταβύθιση στον σκοτεινό αμερικανικό Νότο αποτελεί αυτό το παρεξηγημένο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Φόκνερ. Παρεξηγημένο γιατί στην εποχή του ειπώθηκε ότι γράφτηκε για κερδοσκοπικούς λόγους, αλλά, ακόμη και αν ήταν έτσι, πρόκειται για ακόμη ένα αριστούργημα αυτού του δύσκολου αλλά και δύστροπου στη γραφή αμερικανού μυθιστοριογράφου. Πρόκειται για μια πινακοθήκη βρώμικων, βίαιων και κακών ανθρώπων που ζουν στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Οι κεντρικοί ήρωές του είναι ο Πάπαϊ, ένας περιθωριακός, λούμπεν μικρολωποδύτης που μπορεί να κάνει το κακό σε μια οποιαδήποτε στιγμή, ο δικηγόρος Χόρας Μπένμποου, μια φυσιογνωμία βγαλμένη από το νουάρ μυθιστόρημα, ηττοπαθής, μπλεγμένος στα προσωπικά του καθώς δυσκολεύεται να χωρίσει από τη γυναίκα του, και ο Λι Γκούντγουιν, λαθρέμπορος ποτών και μέλος διάφορων συμμοριών στο Μέμφις. Κεντρικό πρόσωπο που σαν γαϊτανάκι μπλέκονται γύρω της είναι η φοιτήτρια Τεμπλ Ντρέικ, κόρη δικαστή με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, θύμα περίπλοκων καταστάσεων.
Η ιστορία έχει ως εξής: ένας νεαρός αλκοολικός, ο Γκόουαν Στίβενς, θα βγει ραντεβού με τη φοιτήτρια Τεμπλ και θα καταλήξουν στο αγροτόσπιτο του γκάνγκστερ Λι Γκούντγουιν, φωλιά κακοποιών και λαθρεμπόρων οινοπνεύματος. Εκεί θα συναντήσουν τον Πάπαϊ και τον Τόμι. Ο τελευταίος θα προσπαθήσει να σώσει την Τεμπλ από τη βιαιότητα του Γκούντγουιν και θα πυροβοληθεί από τον Πάπαϊ. Ο Γκούντγουιν συλλαμβάνεται για τον φόνο του Τόμι, ενώ ο Πάπαϊ βιάζει με ένα καλαμπόκι την Τεμπλ και κατόπιν τη μεταφέρει σε μια κρυψώνα στο Μέμφις. Ο δικηγόρος Χόρας Μπένμποου αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Γκούντγουιν, τον οποίο η Τεμπλ καταγγέλλει ως δολοφόνο του Τόμι, καλύπτοντας για έναν ανεξήγητο λόγο τον Πάπαϊ. Ο δικηγόρος Χόρας Μπένμποου προσπαθεί να πείσει τον Γκούντγουιν να υποδείξει ως δολοφόνο του Τόμι τον Πάπαϊ, αλλά ο γκάνγκστερ φοβάται για τη ζωή του, πιστεύοντας ότι ο Πάπαϊ θα τον βρει και θα τον σκοτώσει ακόμη και μέσα στη φυλακή. Ο Μπένμποου θα ενδιαφερθεί και για τη γυναίκα του κατηγορουμένου, τη Ρούμπι, και το μικρό ανήλικο τέκνο της, προσπαθώντας να της βρει κατάλυμα.
Εν τω μεταξύ ένας γλοιώδης τύπος, ο Σνουπς, θα ανακαλύψει ότι η Τεμπλ ζει φυλακισμένη από τον Πάπαϊ σε ένα μπορντέλο στο Μέμφις. Θα πουλήσει την πληροφορία στον δικηγόρο Μπένμποου που θα βρει την Τεμπλ και θα του αναφέρει τα σχετικά με τον βιασμό της από τον Πάπαϊ. Παράλληλα η Τεμπλ έχει κυλήσει στο αλκοόλ και είναι ερωτευμένη με έναν δημοφιλή γκάνγκστερ, τον Ρεντ. Οταν καταφέρνει να το σκάσει και πάει να τον βρει σε ένα καταγώγιο, ο Πάπαϊ θα την ακολουθήσει, θα τσακωθεί με τον Ρεντ και θα τον σκοτώσει, ενώ δύο μπράβοι του θα απαγάγουν και πάλι την Τεμπλ, οδηγώντας την πίσω στο μπορντέλο-κρησφύγετο.
Η δίκη του Γκούντγουιν θα γίνει στις 20 Ιουνίου. Ο ίδιος, πιστεύοντας, παράλογα, ότι θα δικαιωθεί, επιμένει να λέει ότι είναι αθώος χωρίς να καταγγέλλει για τη δολοφονία του Τόμι τον Πάπαϊ. Η Τεμπλ θα βρεθεί και θα καταθέσει στη δίκη ότι ο Γκούντγουιν σκότωσε τον Τόμι και μετά τη βίασε. Υστερα από διαδικασία οκτώ λεπτών ο Γκούντγουιν θα καταδικαστεί σε θάνατο. Το πλήθος θα τον βγάλει από τη φυλακή, θα τον ανασκολοπίσει και θα του βάλει φωτιά, ενώ θα απειλήσει να κάνει το ίδιο και στον δικηγόρο που τον υπερασπίστηκε, τον Χόρας Μπένμποου.
Στο φινάλε της ιστορίας βρίσκουμε τον Πάπαϊ να συλλαμβάνεται και να δολοφονείται για ένα έγκλημα που δεν έκανε, την Τρεμπλ στο Παρίσι με τον πατέρα της να κοιτάζει μελαγχολικά το απέραντο τίποτε και τον αφελή δικηγόρο Μπένμποου, ηττημένο, να επιστρέφει στη γυναίκα του. Τα πάθη ανήκουν στο παρελθόν, δίνοντας τη θέση τους στα νέα πάθη που κάποιος άλλος συγγραφέας θα περιγράψει.
Η αλήθεια είναι ότι ο Φόκνερ δεν άφησε τους ήρωές του χωρίς συνέχεια. Η μις Τεμπλ είναι η ηρωίδα του βιβλίου του στο Requiem for a Νun (1951), όπου τη βρίσκουμε να τυραννιέται με τις τύψεις και τα τραύματα του παρελθόντος.
Η όλη ιστορία μοιάζει άλλοτε με παρωδία και άλλοτε με τραγωδία. Οι περισσότεροι ήρωες συμπεριφέρονται σαν ζώα, οδηγούμενοι από τα ένστικτά τους, αγνοώντας τους νόμους της ανθρώπινης συμβίωσης. Ο κόσμος τους είναι απίστευτα σκληρός και οι ήρωες σκυλεύουν οποιαδήποτε αξία στέκεται εμπόδιο στο ορμέμφυτό τους. Η ζωή αυτών των αχρείων, όσο βρώμικη μοιάζει στον ρεαλισμό της, τόσο τραγική είναι σε εμάς που τη διαβάζουμε μέσα από την πένα του Φόκνερ.
Ο συγγραφέας που μαζί με τον Τενεσί Γουίλιαμς μάς γνώρισε τη βαθιά ψυχή του ρατσιστικού Νότου γεννήθηκε στο Νιου Ολμπανι του Μισισιπή. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ανάμεσά τους σ΄ ένα βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη, καθώς και σε μια μικρή εφημερίδα στη Νέα Ορλεάνη. Το 1929 νυμφεύθηκε την Εστελ Ολνταμ στην Οξφόρδη του Μισισιπή. Εκείνο το διάστημα, όπου εργαζόταν νυχτερινή βάρδια σε τοπικό ηλεκτρικό σταθμό, μέσα σε έξι βδομάδες του καλοκαιριού, από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί, έγραψε το αριστούργημά του Καθώς ψυχορραγώ (1930).
Ακολούθησαν το Ιερό (1931) και κάποια σενάρια για το Χόλιγουντ, μεταξύ των οποίων το Today we live του Χάουαρντ Χoκς (1933), πάνω σ΄ ένα δικό του διήγημα, και αργότερα έκανε τις διασκευές του Μεγάλου ύπνου του Ρέιμοντ Τσάντλερ, καθώς και του Να έχεις και να μην έχεις του Χεμινγκγουέι. O Φόκνερ, αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας, κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τιμήθηκε το 1949 με το Βραβείο Νομπέλ, το 1955 με το Νational Βook Award και το Πούλιτζερ. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1962 στην αγαπημένη του πόλη Μισισίπι, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα σημάδευε ανεξίτηλα την πεζογραφία του 20ού αιώνα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ