Το μόνο που μπορεί να κρατήσει κανείς απο τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή είναι η διαπίστωση του πρωθυπουργού ότι «το πολιτικό σύστημα τρώγεται με τα ρούχα του για εντυπώσεις». Βέβαια,όσο δίκιο κι αν έχει για κάποιες απο τις διαπιστώσεις του, ξεχνά ότι είναι κι αυτός μέρος του προβλήματος. Γιατί όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η αντίδραση του, για την ισοπεδωτική και απαξιωτική κριτική της αντιπολίτευσης, δείχνει να επενδύει και ο ίδιος στην πόλωση και στην μετωπική αντιπαράθεση.
Ομως αυτή τη στιγμή το ζητούμενο δεν είναι η συσπείρωση των κομματικών δυνάμεων αλλά η διαμόρφωση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών για να μπορέσουν να προχωρήσουν οι γενναίες αλλαγές που χρειάζονται.
Γιατί, λίγο πολύ όλοι ξέρουν ότι έχουμε μπροστά μας ένα γολγοθά, που δεν μπορούμε να τόν αποφύγουμε,αλλα κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Ο μεν πρωθυπουργός δείχνει να έχει συναίσθηση των ευθυνών του και της κατάστασης, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί να επιβάλλει αυτή τη λογική καταρχήν σε όλη την κυβέρνηση του και στη συνέχεια σε όλα τα στελέχη του, που μονίμως αλλοιθωρίζουν προς τις παλιές, αποδοτικές γι αυτούς λαϊκιστικές συνταγές… Από την άλλη μεριά βέβαια, σύσσωμη η αντιπολίτευση με πρώτο τον κ. Σαμαρά, επενδύει αποκλειστικά στη χρεοκοπία της κυβέρνησης, αδιαφορώντας ότι μια τέτοια εξέλιξη οδηγεί και στη χρεοκοπία της χώρας…
Η πλειονότητα της πολιτικής νομενκλατούρας, δείχνει να μη συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ώρα ξεκαθαρίσματος πολιτικό-ιδεολογικών διαφορών αλλά αντιθέτως, μιας συντονισμένης προσπάθειας για την οικονομική ανασύνταξη της χώρας. Επιμένουν στα ευχολόγια και στην αντιμνημονιακή καταστροφολογία, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής και δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι αν δεν αξιοποιήσουμε και τις ελάχιστες ευκαιρίες που μας δίνονται, όπως είναι η επιμήκυνση και η μείωση του επιτοκίου, θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε όλοι μαζί…
Το χειρότερο ίσως απ’ όλα, δεν είναι ότι απαξιούν να συμφωνήσουν ακόμα και για τα αυτονόητα, αλλά ότι επιτείνουν ένα διάχυτο κλίμα ανησυχίας και συνωμοσιολογίας. Τροφοδοτούν με την τακτική τους κάθε λογής σενάρια καταστροφής, αποσταθεροποιώντας και τις δυνάμεις εκείνες που αγωνίζονται να αναστρέψουν την πορεία στον κατήφορο… Και επιπλέον διογκώνουν το υπαρκτό, και δικαιολογημένο πολλές φορές, κύμα κοινωνικής οργής που υποβόσκει…
Αδιαφορώντας για τις συνέπειες μιας κοινωνικής έκρηξης, που δεν θα οδηγήσει, όπως υπολογίζουν μόνο στην κατάρρευση της κυβέρνησης, αλλά και στη δική τους ….
