TO BHMA – PROJECT SYNDICATE

Καθώς η επανάσταση σαρώνει τον αραβικό κόσμο, είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι δεν είναι η στιγμή να πιέσουμε για ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. Ομως ισχύει το αντίθετο.

Ολοι πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται διαφορετικά για τη Μέση Ανατολή. Η παλαιά προσέγγιση της διεθνούς κοινότητας ήταν να δίνει προτεραιότητα στην σταθερότητα αντί της δημοκρατίας και να επιδιώκει την ισραηλοαραβική ειρήνη μέσω μιας τελείως χωριστής διπλωματικής οδού. Η πολιτική αυτή απέτυχε _ δεν έφερε ούτε σταθερότητα ούτε δημοκρατία και οι μεμονωμένες ειρηνευτικές προσπάθειες δεν οδήγησαν πουθενά.

Αν οι ΗΠΑ και οι άλλες παγκόσμιες δυνάμεις θέλουν να σημειώσουν πρόοδο σε τρεις στόχους-κλειδιά _ σταθερότητα, πολιτική μεταρρύθμιση και ειρήνη _ πρέπει να καταλάβουν πώς συνδέονται και να τους κυνηγήσουν ταυτοχρόνως.
Ενώ οι απαιτήσεις των αράβων διαδηλωτών αφορούν την εσωτερική διακυβέρνηση των χωρών τους, η παρούσα αναταραχή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει να μπει ένα τέλος σε μια σύγκρουση δεκαετιών. Είναι λάθος να καθυστερήσουμε την ισραηλοπαλαιστινιακή ειρήνη. Οπως γνωρίζουμε από πικρή πείρα, το μόνο που κάνει η αναμονή είναι να δυσχεραίνει την επίτευξη της ειρηνευτικής συμφωνίας.

Η συμπάθεια που δείχνουν οι ΗΠΑ για τους αραβικούς λαούς που επιθυμούν ελευθερία δεν μπορεί να αποκλείει την συμπάθεια για τους Παλαιστινίους που ονειρεύονται μια ζωή με αξιοπρέπεια. Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να είναι επιλεκτικές όταν υποστηρίζουν την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Αλλά και το Ισραήλ πρέπει να επανεξετάσει τις πολιτικές του. Καθώς η πολιτική μεταρρύθμιση φέρνει αποτελέσματα, το Ισραήλ δεν θα μπορεί πλέον να υποστηρίζει ότι είναι η μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Η ανησυχία του Ισραήλ ότι η περιοχή θα γίνει πιο εχθρική θα αποτελέσει αυτοεκπληρούμενη προφητεία αν οι νέες δημοκρατίες δουν την ισραηλινή κυβέρνηση να εμποδίζει μια βιώσιμη και δίκαιη λύση.

Η αναμονή για πιο ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να γίνει μπούμερανγκ. Αν δεν υπάρξει καμία κίνηση προς την ειρήνη την ώρα που οι νέες αραβικές δημοκρατίες παίρνουν σχήμα, θα ενισχυθούν οι αρνητικές απόψεις για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Και, όπως όλοι είδαμε τελευταίως, η αραβική κοινή γνώμη σαφώς έχει σημασία. Επιπλέον, οι ΗΠΑ μπορεί να παίζουν μικρότερο ρόλο στη νέα Μέση Ανατολή όπου οι νέες κυβερνήσεις θα ανέχονται λιγότερο από τους προκατόχους τους την συνέχιση της κατοχής.

Το επιχείρημα ότι η ειρήνευση δεν μπορεί να επιτύχει όταν υπάρχει ρευστότητα σε κυβερνήσεις και καθεστώτα αγνοεί το γεγονός ότι ακριβώς υπό τέτοιες συνθήκες οι απ’ έξω μπορούν να διαμορφώσουν την διαδικασία. Αν η Δύση και οι ΗΠΑ πιέσουν τώρα για την ειρήνη, θα κερδίσουν την συμπάθεια του αραβικού κόσμου και θα αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή στη νέα Μέση Ανατολή.

Marwan Muasher, πρώην ΥΠΕΞ της Ιορδανίας, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κατάρτιση του Οδικού Χάρτη για τη Μέση Ανατολή. Ο Javier Solana είναι πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και πρώην Υπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική