Με ποδηλατοδρεζίνες και αυτοσχέδια σιδηροδρομικά οχήματα προτείνουν να αξιοποιηθούν οι παλαιές, περιφερειακές σιδηροδρομικές γραμμές πολλοί φίλοι του σιδηροδρόμου της χώρας μας. Μάλιστα οι ίδιοι το κάνουν εν είδει ακτιβισμού εδώ και κάμποσο καιρό. Ουσιαστικά, όπως λένε, πρόκειται για τη μεταφορά στην Ελλάδα ενός τουριστικού προϊόντος που γνωρίζει επιτυχία σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
«Μόνο η Ελλάδα και η Αλβανία δεν το έχουν» σημειώνει ο μηχανικός σιδηροδρόμων κ. Ν. Σμπαρούνης, ένας εκ των εμπνευστών του εγχειρήματος. «Στο εξωτερικό λειτουργεί συστηματικά ως τεχνολογία εδώ και έναν αιώνα, αλλά και ως τουριστική υπηρεσία τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ταξιδιώτεςχρησιμοποιούν ελαφρά σιδηροδρομικά οχήματα- χειροκίνητα ή με πετάλιατα οποία τοποθετούνται και απομακρύνονται από τις γραμμές με τα χέρια» συμπληρώνει. Στην Ευρώπη οι συγκεκριμένες δραστηριότητες εκτελούνται σε ημέρες χαμηλής σιδηροδρομικής κυκλοφορίας ή σε γραμμές εν εφεδρεία και οι «χομπίστες» είτε φέρνουν τις δικές τους ποδηλατοδρεζίνες είτε τις νοικιάζουν από τους σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Πολλοί φίλοι του ελληνικού σιδηροδρόμου έχουν εκδράμει, κάνοντας ακτιβιστικές εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία του μετρικού δικτύου της Πελοποννήσου. Ωστόσο επισημαίνουν ότι ενδείκνυνται κυρίως οι παλιές, ιστορικές και μη χρησιμοποιούμενες γραμμές, όπως οι Βόλου – Παλαιοφαρσάλου, Πλαταμώνα και Πηλίου, όπου ήδη εδώ και χρόνια δραστηριοποιούνται τοπικοί σύλλογοι ανάδειξης των ιστορικών σιδηροδρόμων.
Στην Αττική, η τοπική Εταιρεία Μουσειακών Σιδηροδρόμων πραγματοποιεί τακτικά τέτοιες δραστηριότητες στην εναπομείνασα γραμμή του Λαυρίου, καθώς έχει λάβει σχετική άδεια από την ΚΕΔ, στην οποία και ανήκει η συγκεκριμένη υποδομή. Εκεί περίπου έξι χιλιόμετρα γραμμής είναι κυκλοφορήσιμα, εκ των οποίων τα μισά βρίσκονται στα Καλύβια και τα άλλα μισά στην Κερατέα. «Αυτά τα πράγματα είναι συνηθισμένα στο εξωτερικό» παρατηρεί ο κ. Σμπαρούνης. «Η Αγγλία διαθέτει περισσότερους από 150 συλλόγους και λέσχες που διοργανώνουν τέτοιες δραστηριότητες» καταλήγει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ