Όταν ξύπνησε το πρωί η κυρία Χιρόκο Γιοσίντα επανέλαβε την καθιερωμένη της ρουτίνα. Άνοιξε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της προκειμένου να ενημερωθεί για τις εξελίξεις στην πατρίδα της. Φυσικά τα νέα δεν ήταν ευχάριστα. Μόλις έμαθε για το σεισμό κατευθύνθηκε στο κατάστημα με ιαπωνικά προϊόντα, που διατηρεί στην οδό Απόλλωνος, στο κέντρο της πόλης,. Εκεί μπορούσε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις από την ιαπωνική τηλεόραση. Στην οθόνη της τηλεόρασης της βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους συγκεντρωμένους σε σταθμούς τρένων και άλλα κεντρικά σημεία.

«Μόλις σημειώθηκε ο σεισμός κλείσανε σιδηροδρομικοί σταθμού και αεροδρόμια. Την ίδια στιγμή πέταξαν ελικόπτερα για να διαπιστώσουν το μέγεθος της καταστροφής. Επειδή τα κινητά τηλέφωνα έχουν πέσει, υπάρχει εντολή ο κόσμος να συγκεντρώνεται σε κεντρικά σημεία προκειμένου να ακούσει οποιαδήποτε ανακοίνωση», λέει στο Βήμα η κυρία Γιοσίντα, που κατάφερε μετά από πάμπολλες προσπάθειες να επικοινωνήσει με την 80χρονη μητέρα της που ζει μόνη της στο Τόκιο. «Γίνονται συνέχεια μετασεισμοί μου είπε, αλλά ακούστηκε αρκετά ψύχραιμη».

Στη συζήτηση παρεμβαίνει ο σύζυγος της κυρίας Γιοσίντα, κύριος Δήμος Βρατσάνος. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 ήταν υπεύθυνος του πρώτου γραφείου του ΕΟΤ στο Τόκιο και σήμερα είναι πρόεδρος του ελληνο – ιαπωνικού συνδέσμου. «Αν δείτε τον κόσμο που συγκεντρώνεται στους σταθμούς θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει πανικός. Ο κόσμος στην Ιαπωνία έχει μάθει να ζει με τους σεισμούς, και το κράτος είναι πολύ οργανωμένο» σχολιάζει, ενώ η σύζυγος του προσθέτει πως «δε θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ μία αντίστοιχη εικόνα στην πλατεία Συντάγματος».

Η ίδια όμως φαίνεται αρκετά ανήσυχη. «Ζω πολλά χρόνια στην Ελλάδα και ξεσυνήθισα. Όποτε πηγαίνω στην πατρίδα μου και γίνεται κάποιος σεισμός, φοβάμαι». Έχει επισκεφθεί επανειλημμένα την πόλη της Σεντάι, οι ακτές της οποίας χτυπήθηκαν από το τσουνάμι. «Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη, με παραδοσιακά κτίρια αλλά και πολύ οργανωμένη. Όλη την εβδομάδα προηγήθηκαν πολλοί μικρότεροι σεισμοί, οπότε ο κόσμος ήταν κατά κάποιο τρόπο προετοιμασμένος και αρκετοί έφυγαν».

Τα νούμερα 8,9 Ρίχτερ είναι τοένα θέμα συζήτησης και στο ιαπωνικό εστιατόριο, που βρίσκεται λίγα μέτρα παραπάνω «Μέχρι 6 Ρίχτερ το έχω συνηθίσει, τα 9 που ήταν αυτός ο σεισμός ακούγονται τρομακτικά.» λέει ο κύριος Γιοσιμότο Ναγαγιάμα ενώ κόβει τα λαχανικά με την χαρακτηριστική δεξιότητα και τα κοφτερά μαχαίρια που το επάγγελμα του απαιτεί. «Ακόμα δεν έχω καταφέρει να επικοινωνήσω με τους δικούς μου, τα τηλέφωνα έχουν πέσει. Με παρηγορεί το γεγονός ότι ζουν στο Τόκιο, όπου δεν υπάρχουν σημαντικές ζημιές».

Στην Ελλάδα είναι περίπου 10 χρόνια και δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του, όχι όμως για το φόβο του… Εγκέλαδου. «Το να ζεις στην Ιαπωνία, σημαίνει να είσαι δύο ώρες στο τρένο για να πας να δουλέψεις εξοντωτικά οράρια. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να βγάλεις λεφτά.. Αντιθέτως εδώ έχω ελεύθερο χρόνο να κάνω πράγματα, που με ευχαριστούν. Για παράδειγμα σήμερα θα πάρω μέρος στην καθιερωμένη ποδηλατοδρομία».

Δίπλα του η 25χρονη σερβιτόρα, κυρία Τακάκο Κακό, από την Οζάκα εμφανίζεται ιδιαίτερα ενημερωμένη για τις εξελίξεις. «Σύμφωνα με το ιαπωνικό σύστημα καταμέτρησης των σεισμών, ο συγκεκριμένος έφτασε το 7, την ανώτερη βαθμίδα», επισημαίνει η κυρία Κακό που ζει στη χώρα μας εδώ και 4 μήνες και εξεπλάγη δυσάρεστα όταν το πρωί είδε ιαπωνικά πλάνα στην ελληνική τηλεόραση. «Η Ιαπωνία είναι η νούμερο ένα χώρα στην έρευνα όσων αφορά τα σεισμικά φαινόμενα Κάθε μέρα ακούμε ανακοινώσεις για το πώς θα συμπεριφερθούμε σε περίπτωση σεισμού, στο σχολείο, σε επαγγελματικούς χώρους, παντού. Παρόλα αυτά, ούτε στην Ιαπωνία η επιστήμη έχει καταφέρει να μας δώσει μία ακριβή πρόβλεψη του τόπου και του χρόνου του σεισμού».