* Όσο και αν αυτή η στήλη προσπαθεί να αντιμετωπίζει την επικαιρότητα με μια ανάλαφρη, σατιρική ματιά, δεν μπορεί να μη σταθεί με συγκίνηση μπροστά στη δοκιμασία των Ιαπώνων μετά τα 8,9 ρίχτερ. Και να θαυμάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το – μακριά από εμάς – κακό.
* Έτοιμη να βοηθήσει την πληγείσα από τον Εγκέλαδο ασιατική χώρα δηλώνει η Ευρώπη. Την ίδια στιγμή μακάρι να μας βοηθήσει, εμάς, τους Ευρωπαίους, η Ιαπωνία μεταλαμπαδεύοντάς μας την τεχνογνωσία της, ώστε αν βρεθούμε αντιμέτωποι με παρόμοια καταστροφή να έχουμε την ίδια αντίδραση, να μπορέσουμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα.
* Μέσα σε όλα βγήκε και ο Μοαμάρ Καντάφι και απείλησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αν δεν τον κοιτάξει με μεγαλύτερη συμπάθεια και στοργή θα σταματήσει να υποστηρίζει τον αγώνα κατά της λαθρομετανάστευσης και της διεθνούς τρομοκρατίας και θα αλλάξει πολιτική απέναντι στην Αλ Κάιντα. Στην Ιαπωνία τσουνάμι, στη Μεσόγειο τσουνάμι ανησυχίας για τις εξελίξεις σε Λιβύη – και όχι μόνο εκεί.
* «Μουσουλμάνοι και χριστιανοί είμαστε ένα!» φώναξαν εκατοντάδες Αιγύπτιοι οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου κρατώντας σταυρούς και αντίτυπα του Κορανίου για να καταδικάσουν τη μισαλλοδοξία. Προς Θεού (ή προς… Αλλάχ), μην τους ακούσει ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ!
* Εδώ ο κόσμος χάνεται και οι Ιταλοί ασχολούνται ξανά και ξανά με τη Ρούμπι Καρίμα αλ Μαχρούγκ. Ξέρετε, την ανήλικη «αμαρτία» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι…
* Και όμως, δεν ήταν ανήλικη όταν… συνάντησε (έτσι το λένε στα λατινικά) τον Καβαλιέρε, αποκαλύπτει μεγάλη εφημερίδα: επίσημα έγγραφα των μαροκινών αρχών αποδεικνύουν ότι η κοπέλα-πέτρα του σκανδάλου στην πραγματικότητα γεννήθηκε το 1992 και όχι το 1990, απλώς οι γονείς της την ενέγραψαν στα μητρώα με καθυστέρηση δύο ετών. Οπότε, αθώος ο κατηγορούμενος;
* Μη βιάζεστε, υπάρχουν και δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για μαγειρέματα σχετικά με την ηλικία της, ώστε να σκεπαστεί όσο γίνεται πιο καλά η αλήθεια. Ομιχλώδης υπόθεση… Και τόσο γελοία!
***
Κύριε διευθυντά
Αξιέπαινη η πρωτοβουλία του δήμου της Αθήνας να προσφέρει, κατά τις ημέρες του ψύχους, κουβέρτες, υπνόσακους, φαγητό και ροφήματα στους άστεγους της πόλης. Την ίδια βεβαίως στιγμή ο θάνατος δύο εξ αυτών «δείχνει με τον πιο έντονο τρόπο βασικές αδυναμίες της κοινωνίας μας και των οργανωμένων θεσμών μας», όπως επεσήμανε και ο Γιώργος Καμίνης. «Το γεγονός ότι συνάνθρωποί μας έχουν φτάσει σήμερα να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, στα πεζοδρόμια, στις πλατείες και στα πάρκα της πόλης μας, είναι θέμα σοβαρότατο, το οποίο μας αφορά όλους» δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων, συμπληρώνοντας «όταν μάλιστα το κρύο, οι κακουχίες ή η εξάρτηση από ουσίες οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους σε έναν παγερό, ανώνυμο θάνατο στον δρόμο, τότε το φαινόμενο λαμβάνει διαστάσεις τραγωδίας». Λόγια σωστά και ευαίσθητα. Απομένει να δούμε αυτή την ευαισθησία και στην πράξη, πριν από την επόμενη τραγωδία. Γιατί, όσες κρίσεις – οικονομικές ή μη – και αν βιώνουμε, δεν είναι δυνατόν στην Αθήνα του 2011 να πεθαίνουν άνθρωποι στον δρόμο από το κρύο!
Μετά τιμής Πανδώρα
