Απίθανο συναίσθημα το «σίγουρα κάτι έχω ξεχάσει». Έχει λίγο απ’ όλα: Ενοχή, αγωνία, έκπληξη περιέργεια. Το κακό μπορεί να σε βρει στο ταξί, στο check-in, στα duty free, και το χειρότερο: στην ίδια την πτήση. Απίθανο συναίσθημα, καθόλου δεν μου αρέσει.

Τη λύση στο πρόβλημα την βρήκα πριν λίγα χρόνια, σε ένα ταξίδι στο Μόναχο. Το προηγούμενο βράδυ βρέθηκα σε πάρτι γενεθλίων, με κρασί, κι άλλο κρασί, και με αναχώρηση το χάραμα. Είχα πράγματι ξεχάσει τα πάντα. Ήταν θαύμα το ότι φορούσα παπούτσια. Και τότε ήρθε η ιδέα: θα πρέπει να κάνω μία λίστα τόσο απλή και σωστή που ακόμα κι ένας μεθυσμένος να μπορεί να πακετάρει με επιτυχία.

«Γάλα, τυρί, ρύζι, Καμπά». Πέρασα σχεδόν όλο το απόγευμα φτιάχνοντας τη λίστα και ψάχνοντας για κολόνια, σαμπουάν, αποσμητικό μικρότερα από 100ml. Ο κόσμος της μινιατούρας. Για τις ανάγκες της εναέριας ασφάλειας (έτσι μας λένε, έτσι λέμε) όλα έχουν γίνει μικρότερα από 100 ml. Μού έχουν κατασχέσει τόσα αφρόλουτρα, που πέρυσι έκανα τάμα: «Θα προσέχω όλα τα μπουκαλάκια που βάζω στην χειραποσκευή. Ένα-ένα θα τα μετράω. Αν ποτέ μου κρατήσουν υγρό στον έλεγχο χειραποσκευών, θα το πιω επιτόπου!»

Κατά καιρούς έχω συμπληρώσει στη λίστα σημαντικά και ασήμαντα πράγματα, αλλά νομίζω πως τα highlights είναι τρία:
– Η αναδιπλούμενη τσάντα: δεν πιάνει χώρο και σώζει την κατάσταση με έκτακτα ψώνια, γλυκά, σοκολάτες και ότι άλλο προκύψει σε ποσότητα.
– Το κασκόλ / μαγιό, ανάλογα με την εποχή: φαίνεται ασήμαντο, αλλά δεν περνάω καλά όταν το χρειάζομαι και μου λείπει.
– Το πότισμα: δεν μπαίνει στην τσάντα, αλλά το κάνεις παράλληλα με την προετοιμασία της και κερδίζεις ένα ταξίδι δίχως τύψεις.

Η λίστα με τα πράγματα που περιλαμβάνει η τσάντα του καλού ταξιδιώτη θα μπορούσε να μπει στο κουτί με την παλιά συνταγή της γιαγιάς που περνάει από τη μία γενιά στην άλλη.