Μέσα σε δύο ώρες ο Ανταμό τα έκανε όλα: Τραγούδησε, χόρεψε, χοροπήδησε, αφιέρωσε, δέχτηκε παραγγελιές, έκανε κοπλιμέντα στις κυρίες, αναφέρθηκε στην Ημέρα της Γυναίκας, τίμησε τους διοργανωτές, ευχαρίστησε τους συνεργάτες του και υποκλίθηκε με σεβασμό στο αθηναϊκό κοινό, που τον αντάμειψε με πολλά μπράβο….
Ηταν ένας πραγματικός δανδής, ο Σαλβατόρε Ανταμό καθ΄όλη τη διάρκεια της συναυλίας του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Χαμογελαστός και ευγενικός ήξερε τι ακριβώς να κάνει για να ικανοποιήσει τους εκατοντάδες θαυμαστές του που ήρθαν, χθες το βράδυ για να τον απολαύσουν. Κι αν οι περισσότεροι είχαν περάσει προ πολλού τα δεύτερα …ήντα, δεν έλειπαν και οι νέοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν γεμίσει τον εξώστη και από εκεί έδιναν τον δικό τους τόνο. Και ο ιταλικής καταγωγής, βέλγος τραγουδιστής που χρωστά την καριέρα του στη Γαλλία, δεν άργησε να τους ανακαλύψει και να τους τιμήσει δεόντως _έστω από μακριά….
«Είμαι χαρούμενος που είμαι απόψε μαζί σας», είπε στην ελληνική γλώσσας, βγαίνοντας στη σκηνή της αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης, ένα τέταρτο πριν από τις εννέα. Και δεν την εγκατέλειψε παρά λίγα λεπτά πριν από τις έντεκα, κι αφού είχε διανύσει με τα τραγούδια του, πέντε σχεδόν δεκαετίες…. Με μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και μωβ γραβάτα, με τα γκρίζα μαλλιά του και μια εξαιρετικά νεανική διάθεση, ο Ανταμό ξύπνησε αναμνήσεις, συγκίνησε και γύρισε λίγο πίσω τον χρόνο.
Με εκατό εκατομμύρια δίσκους στο ενεργητικό του, από το 1963 που ξεκίνησε την καριέρα του, επιβεβαίωσε χθες το βράδυ τον μύθο του ερμηνευτή με την τρυφερή φωνή, τα ερωτικά τραγούδια, άλλοτε χαρούμενα κι άλλοτε λυπημένα. Με την οκταμελή ορχήστρα του _αλλά και μόνος με μια κιθάρα, σε ορισμένες στιγμές, δεν άφησε επιτυχία που να μην τραγουδήσει, απαίτηση που να μην ικανοποιήσει, συνδυάζοντας τα παλαιά με τα καινούργια του κομμάτια: «Accroche une larme aux nuages», «Le Neant», «Louise», «Paola», «La beaute des femmes», «Εlle», «J’aime», «La vie encore», «Pourquoi tu chantes», «Vous permettez Monsieur»… «Το 1966 έγραψα το Insallah και δεν φανταζόμουν ότι σαράντα πέντε χρόνια μετά θα ήταν τόσο επίκαιρο….», είπε και ξεσήκωσε το κοινό, ενώ στη μέση της συναυλίας με το τραγούδι του «La nuit» αποθεώθηκε. «Ποιο άλλο τραγούδι θέλετε να σας πω…», ρώτησε το κοινό κι εκείνο του αποκρίθηκε φωνάζοντας το «Tombe la neige» («Πέφτει χιόνι»). «Είναι δυνατόν να μην το τραγουδήσω», αναρωτήθηκε δυνατά. «Τώρα μάλιστα που πέφτει χιόνι στην Αθήνα κι είναι η πρώτη φορά για μένα να βλέπω την Αθήνα χιονισμένη…» είπε και άρχισε να ερμηνεύει το τραγούδι, μεταφράζοντας στα ελληνικά τον πρώτο στίχο «Πέφτει χιόνι…. ».
Στις πρώτες σειρές της πλατείας, ανάμεσα στους διοργανωτές, ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης με τη σύζυγό του, η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Αννα Νταλάρα, ο Μάκης Μάτσας με τη γυναίκα του, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ακης Γεροντόπουλος κ.ά. «Ηταν ένα πολύ ζεστό κοινό»
Α bientot!
