Ο Τζον Γκαλιάνο εκτός νυμφώνος Dior. Πριν από μερικές εβδομάδες η φράση θα ηχούσε σαν ανέκδοτο. Μια από τις μακροβιότερες και πιο καρποφόρες, τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά, συνεργασίες λύθηκε προ ημερών με συνοπτικές διαδικασίες. Αιτία η σύλληψή του προ ημερών σε μπαρ του Παρισιού έπειτα από έντονο διαπληκτισμό με ζευγάρι θαμώνων και η μετέπειτα διαρροή βίντεο στο οποίο ο βρετανός σχεδιαστής, σε κατάσταση μέθης, διακρίνεται και – κυρίως – ακούγεται να σέρνει έναν αντισημιτικό και ρατσιστικό εξάψαλμο.

Ως είθισται, γύρω από την αμφιλεγόμενη φιγούρα του βρετανού – και πλέον άνεργου – σχεδιαστή έχει στηθεί ένα φρενήρες γαϊτανάκι από δηλώσεις, αντιδικίες και τιτιβίσματα στο Twitter, με πρωταγωνιστή κάθε πικραμένο και πικραμένη. «Είμαι βαθιά σοκαρισμένη και αηδιασμένη από το βίντεο. Και ως άτομο υπερήφανο για την εβραϊκή μου ταυτότητα, δεν επιθυμώ να σχετίζομαι με τον κύριο Γκαλιάνο καθ’ οιονδήποτε τρόπο» έσπευσε να διαχωρίσει όπως όπως τη θέση της η εγκυμονούσα Νάταλι Πόρτμαν που προτίμησε να απεκδυθεί της Dior τουαλέτας της για χάρη μιας δημιουργίας Rodarte τη βραδιά των Οσκαρ.

Αλλοι διατήρησαν τις αποστάσεις τους – ο Τζιόρτζιο Αρμάνι δήλωσε «λυπάμαι πολύ γι’ αυτόν, είναι προφανώς μια πολύ δύσκολη στιγμή» – και άλλοι επέδειξαν κατανόηση. «Τζον, είμαι μαζί σου» δήλωσε μεταξύ άλλων ο Ρομπέρτο Καβάλι, ενώ και η Ντονατέλα Βερσάτσε εξέφρασε τις αμφιβολίες της για το αν ο ομότεχνός της είχε την πρόθεση να φανεί ρατσιστής. {{{ moto }}}Ο Γερμανός «εγκέφαλος» του οίκου Chanel Καρλ Λάγκερφελντ δήλωσε οργισμένος με τον εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσόντα συνάδελφό του: «Ειδικά σήμερα, στην εποχή του Internet, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί από ποτέ, ειδικά όσοι απολαμβάνουν δημοσιότητα. Δεν μπορείς να βγεις στον δρόμο μεθυσμένος, δεν το κάνεις αυτό». «Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν οι διασημότητες ότι οι ημέρες που απολάμβαναν τα ιδιωτικά τους ξεσπάσματα σε δημόσιους χώρους έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί;» αναρωτιέται αρθρογράφος του «New Yorker» με αφορμή το πρόσφατο «ευτράπελο».

Αλλά (μόνο) αυτό είναι το θέμα; Να κάνεις τη σκανταλιά αλλά να φροντίζεις να μη σε πιάσουν στα πράσα; Το ζήτημα είναι κατά πόσον έχει κάποιος το ελεύθερο να προκαλεί τα «χρηστά ήθη» μόνο και μόνο επειδή είναι απίστευτα ταλαντούχος, πρωτοπόρος και «κορυφή» στη δουλειά του.

Και όλοι όσοι έπεσαν για ακόμη μια φορά από τα σύννεφα καλό θα ήταν να αναρωτηθούν: Δικαιούται η εκκεντρικότητα να καλύπτεται από ασυλία; Γιατί θα πρέπει να δίνουμε carte blanche σε έναν άνθρωπο με εμφανές πρόβλημα αλκοολισμού και διαχείρισης θυμού ο οποίος τσαλαπατά τα όρια του αποδεκτού; Πώς θα αντιδρούσαμε αν στο παραλήρημα αυτό υπέπιπτε ο οποιοσδήποτε από το ανώνυμο πλήθος και όχι μια εξαιρετικά προικισμένη σχεδιαστική διάνοια; Μήπως από την άλλη εξαντλούμε την αυστηρότητά μας επειδή πρόκειται για μια διεθνώς προβεβλημένη προσωπικότητα (για να θυμίσουμε το «όψιμο», επίπλαστο σοκ του κόσμου της μόδας όταν η Κέιτ Μος συνελήφθη από τον φακό να κάνει χρήση κοκαΐνης); Δεν υπάρχουν έτοιμες, ούτε εύκολες απαντήσεις στην εποχή του αμείλικτου Μεγάλου Αδελφού.

Η επεισοδιακή τροπή των γεγονότων θυμίζει την ιστορία της αγελάδας και της καρδάρας με το γάλα. Ήτοι μερικές φορές αρκεί ένα σοβαρό ολίσθημα ή μια απρεπής συμπεριφορά για να διαγράψει από το συλλογικό υποσυνείδητο μια πολυετή θριαμβευτική πορεία. Τώρα ο Τζον Γκαλιάνο δηλώνει μετανιωμένος ότι «ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός δεν έχουν θέση στην κοινωνία μας» και ζητεί διά των δικηγόρων του ταπεινά συγγνώμη για οποιαδήποτε ενόχληση μπορεί να προκάλεσε και υποστηρίζει ότι δέχθηκε απρόκλητη επίθεση και προσβολή προσωπικότητας προτού «ανταποδώσει».Δεν έχει μεγάλη σημασία πια. Από το «άρον άρον, σταύρωσον αυτόν» έχουμε περάσει στην αποκαθήλωση. Ο χρόνος θα δείξει αν θα υπάρξει ανάσταση.