Το διώροφο νεοκλασικό αναπαλαιώθηκε, με σεβασμό και νοσταλγία για τις ποιότητες του παρελθόντος, από το γραφείο Αrchitectones02. Τώρα προβάλλει περήφανα ένα σύγχρονο πρόσωπο κομψότητας και αρχοντιάς.
Μπορεί το κέντρο της Αθήνας να έχει χάσει εδώ και καιρό τη φυσιογνωμία του, σε ένα πλαίσιο εκμοντερνισμού και εξέλιξης, ωστόσο υπάρχουν σημεία στην πόλη που διατηρούν ακόμη το χρώμα τους. Αρκετοί και οι θαυμαστές της «παλιάς γειτονιάς» που αντιστέκονται στη σύγχρονη αστική πραγματικότητα, κρατώντας ζωντανή την αύρα του παρελθόντος.
Ανάμεσά τους η αρχιτέκτονας Πέννυ Λουκάκου, η οποία ανακάλυψε μια διατηρητέα ερειπωμένη κατοικία πίσω από το Καλλιμάρμαρο και γοητευμένη από τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά αποφάσισε να την αγοράσει και να την αποκαταστήσει για να στεγάσει την τετραμελή οικογένειά της.
Μαζί με την επίσης αρχιτέκτονα Τζίνα Σωτηροπούλου, με την οποία έχουν ιδρύσει το γραφείο Αrchitectones02, προχώρησαν στην ανάπλαση του διώροφου νεοκλασικού 190 τ.μ., προσθέτοντας έναν όροφο 70 τ.μ. με τρόπο που σέβεται απόλυτα την ταυτότητα του κτιρίου.
Το κτίσμα διαμορφώθηκε σε δύο ανεξάρτητες κατοικίες με αυτόνομες εισόδους: μία μεζονέτα που προέκυψε με την προσθήκη του επιπλέον ορόφου και μία μικρότερη ισόγεια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως γραφείο. Φυσικά έγιναν όλες οι απαραίτητες επεμβάσεις συντήρησης και αναστήλωσης, καθώς και στατικής ενίσχυσης που κρίθηκε αναγκαία λόγω της πολύχρονης εγκατάλειψης.
Στο εσωτερικό διατηρήθηκαν βασικά χαρακτηριστικά των νεοκλασικών της εποχής, όπως ο μακρύς διάδρομος της εισόδου. Το μεγάλο ύψος των δωματίων, τα διακοσμητικά γύψινα και τα ξύλινα κουφώματα, στα οποία ενσωματώθηκαν διπλά ηχομονωτικά τζάμια με την κατάλληλη ανακατασκευή, είναι μερικά ακόμη νεοκλασικά στοιχεία που δίνουν ιδιαίτερο αέρα στον χώρο.
Επίσης σύγχρονα υλικά και τεχνολογίες αξιοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Τοποθετήθηκε ενδοδαπέδια θέρμανση αφήνοντας ελεύθερους τους τοίχους, για τα μπάνια επιλέχθηκε τσιμεντοκονία της εταιρείας Τσαντίλης σε γκρι και μπλε, ενώ τα πατώματα των υπνοδωματίων επενδύθηκαν με εποξειδική βαφή.
Οσο για το εξωτερικό, προτιμήθηκε οικολογικός γκρι σοβάς που ξαναέδωσε στο ταλαιπωρημένο οίκημα την παλιά του αίγλη. Διακοσμητικά στοιχεία της παλιάς γειτονιάς εναλλάσσονται με μοντέρνα σε έναν διάλογο χωρίς προκαταλήψεις. Ετσι, παραδοσιακοί μεγάλοι γλόμποι που βλέπουμε σε παρόδιες στοές φωτίζουν τον διάδρομο, ενώ οι ανεμιστήρες οροφής και η σκάλα από μπετόν αποτελούν μια επιτυχημένη μείξη βιομηχανικού και ρετρό στυλ.
Στο καθιστικό, τα ασπρόμαυρα πλακάκια παραπέμπουν σε πίνακες του Εσερ, ενώ ο χώρος είναι απαλλαγμένος από την παρουσία τηλεόρασης, καθώς ο τοίχος επάνω από το τζάκι χρησιμοποιείται σαν οθόνη προβολής. Το μυστικό του σπιτιού πάντως είναι το δώμα, που δύσκολα διακρίνεται από τον δρόμο, το οποίο φυτεύτηκε περιμετρικά με λεβάντες και άλλα μεσογειακά φυτά, προσφέροντας στους ενοίκους μια «πράσινη» διέξοδο στο ψυχρό αστικό τοπίο που τους περικλείει.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Ρουφοπούλου
