ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνον η Ελλάδα που πωλεί ή ενδιαφέρεται να πωλήσει νησιά. Και άλλες χώρες, οικονομικά εύρωστες, χωρίς μνημόνιο και τρόικα, πωλούν νησιά, λίμνες, ακόμη και μια χερσόνησο σε τιμή, πολλές
φορές, ευκαιρίας. Λόγω της οικονομικής κρίσης, όμως, δυσκολεύονται να βρουν αγοραστές. Η ύφεση χτύπησε και την αγορά των νησιών σε όλον τον κόσμο, κάνοντας πολλούς ενδιαφερόμενους, ακόμη και κροίσους, επιφυλακτικούς στο να επενδύσουν. Δώδεκα νησιά,όλα ιδιωτικά,στο Αιγαίο και
στο Ιόνιο, βγήκαν ήδη στο σφυρί, και παρ΄ ότι η αξία τους αρχίζει από τις 100.000 ευρώ και φθάνει στα 15 εκατ. ευρώ, μένουν απούλητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ιδιοκτήτες τους έχουν αποταθεί σε διεθνή κτηματομεσιτικά γραφεία με σκοπό να τα πωλήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Σε πολλά διεθνή sites έχουν κάνει την εμφάνισή τους, πολύ καιρό πριν από τις πιέσεις της τρόικας για πώληση δημόσιας γης, πωλητήρια για ελληνικά ιδιωτικά νησιά με εκπληκτικές φωτογραφίες, χάρτες με τις εγκαταστάσεις που διαθέτουν ή ακόμη και οδηγούς για το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν. Αν αναζητήσει κανείς, για παράδειγμα, στο Διαδίκτυο πληροφορίες και εικόνες για τον Αγιο Αθανάσιο, ένα νησί μόλις 25 στρεμμάτων με τιμή πώλησης μόλις 1,5 εκατ. ευρώ, σίγουρα θα νομίζει ότι πρόκειται για νησί της Καραϊβικής και όχι του Σαρωνικού κόλπου. Βεβαίως, υπάρχουν και άλλα νησιά που διατίθενται προς πώληση και οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν αποταθεί σε διεθνή γραφεία. Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης που έχουν νησιά, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Νορβηγία, η Εσθονία (που πωλεί το νησί Χάαπσαλου προς 1,2 εκατ. ευρώ), η Κροατία, η Πολωνία, η Βρετανία (στη Σκωτία)
και άλλες χώρες, όπως η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Αίγυπτος, η Κένυα, ο Καναδάς, 19 Πολιτείες των ΗΠΑ, η Βραζιλία, η Χιλή, η Αργεντινή ακόμη και το… Βιετνάμ (ένα τροπικό νησί)
τα έβγαλαν στο σφυρί.
Αν τα 12 ελληνικά ιδιωτικά νησιά, εκ των οποίων τα περισσότερα διαθέτουν φως και νερό, ορμίσκους και υποδομές, δεν βρίσκουν αγοραστές λόγω της οικονομικής κρίσης, σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί αν και όποτε αποφασιστεί να πωληθούν και άλλα νησιά ή βραχονησίδες. Η κρίση στα νησιά χτύπησε και τη γειτονιά μας. Η Τουρκία, για παράδειγμα, πωλεί νησιά πολύ πιο ακριβά από τα ελληνικά, αλλά δύσκολα οι Τούρκοι βρίσκουν αγοραστές. Συνολικά διατίθενται στην Τουρκία προς πώληση οκτώ ιδιωτικά νησιά, τα περισσότερα κοντά στη Μαρμαρίδα (αλλά και στο Αιγαίο) από 4 εκατ. ευρώ έως και 27 εκατ. ευρώ.
Ακόμη και η Γερμανία, «με την ισχυρότερη οικονομία στην Ευρωπαϊκή Ενωση», εκποιεί εκτάσεις. Πωλεί ολόκληρη ιδιωτική χερσόνησο, ονόματι Σλούχζεε, στον Μέλανα Δρυμό, χωρίς να προσδιορίζει την αξία της, αλλά με τη σημείωση ότι είναι ιδανική για χειμερινά σπορ.
Στη χώρα μας δεν έχει γίνει ακόμη μια αξιόπιστη καταγραφή όλων των νησιών, ιδιωτικών και μη, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να χάνει φορολογικά έσοδα. Η Εθνική Στατιστική Αρχή, εν όψει της απογραφής που αρχίζει εφέτος, πιστεύεται ότι θα δώσει μια εικόνα για το πόσα νησιά βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών. Πρόχειρες αναφορές, πάντως, από στελέχη του υπουργείου Οικονομικών σημειώνουν ότι περί τα 60 νησιά και βραχονησίδες ανήκουν σε ιδιώτες, κυρίως εφοπλιστές και επιχειρηματικούς ομίλους. Πολλά εξ αυτών έχουν αρχίσει να αξιοποιούνται τουριστικά ως τόποι παραθεριστικής κατοικίας. Πρόκειται για εκτάσεις οι οποίες ξεκινούν από 100 στρέμματα και ξεπερνούν σε ορισμένες περιπτώσεις και τα 5.000 στρέμματα. Τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία από διεθνείς κτηματομεσιτικούς οίκους, ανάμεσα στους οποίους και η CΒ Richard Εllis, τουλάχιστον τέσσερα νησιά έχουν αλλάξει ιδιοκτησία, ανάμεσα στα οποία και μια νησίδα στον Αργολικό κόλπο. Οι τιμές τους θεωρούνταν μέχρι προσφάτως εξωπραγματικές, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητη την κυβέρνηση, η οποία προσδοκά φόρους από τους ιδιοκτήτες τους. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της τιμής των νησιών που ίσχυε μέχρι πρότινος (προτού ξεσπάσει δηλαδή η οικονομική κρίση), είναι αρκετό το παράδειγμα που δίνουν στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Μια μικρή νησίδα, συνολικής επιφάνειας 80 στρεμμάτων, κοστολογήθηκε το 2008 προς 1 εκατ. ευρώ.
Ολα τα ελληνικά νησιά όμως που προωθούνται προς πώληση από διάφορα κτηματομεσιτικά γραφεία είναι ιδιωτικά, στα οποία έτσι κι αλλιώς δεν είχαν πρόσβαση οι πολίτες. Ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου προτίθεται, όπως δεσμεύτηκε, να φέρει νόμο σύμφωνα με τον οποίο θα απαγορεύεται η εκποίηση ή μεταβίβαση δημόσιας γης, εκτός αν αποφασίσει διαφορετικά η Βουλή. Ακόμη και αν αποφασισθεί να πωληθεί (ή να αξιοποιηθεί) ένα νησί, δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση να το αγοράσει κανείς. Πρώτα από όλα χρειάζεται «χοντρό» πορτοφόλι, καθώς η τιμή κάθε νησιού ποικίλλει και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Τα πιστοποιητικά που απαιτούνται δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση μέσα στη δαιδαλώδη ελληνική γραφειοκρατία, αφού θα πρέπει να εξασφαλισθούν άδειες από τρία υπουργεία: Αμυνας, Υποδομών και Πολιτισμού. Θα πρέπει επιπλέον να εξασφαλίσει άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία ότι το νησί δεν διαθέτει αρχαία, όπως και άδεια από τη Δασική Υπηρεσία ότι δεν έχει χαρακτηριστεί δασική έκταση.
