Μανιφέστο Αλαβάνου, σαν γλυκόπικρος πολιτικός καφές για ΣΥΡΙΖΑ με ολίγη από Λαφαζάνη και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επιδιώκει να ταράξει τα νερά του χώρου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ρίχνει το σύνθημα: « Λαϊκή Εξέγερση – Να φύγει η κυβέρνηση – Μέτωπο – Υπάρχει Άλλος Δρόμος».

Προβάλλει την «πλατειά μετωπική λαϊκή συμπαράταξη» και προτείνει «ριζοσπαστικό και υλοποιήσιμο» πρόγραμμα οικονομικής αναγέννησης και κοινωνικής προστασίας όπου «το ευρώ δεν είναι ταμπού». Μάλιστα χαρακτηρίζει το ευρώ, όπως είναι σήμερα, «θανατική καταδίκη της εργασίας». Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εγκαινιάζει «μια περίοδο κοινωνικού σκότους» και μιλά για τον παράγοντα «συμμετοχή του λαού» που, αν μπει στο παιχνίδι, μπορεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα.

Το κείμενο με τις πολιτικές θέσεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής το οποίο δόθηκε σήμερα νωρίς το απόγευμα στη δημοσιότητα δίνει το στίγμα των προθέσεων του κ. Αλ. Αλαβάνου και απέναντι στην επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία επιχειρείται με τη δημιουργία 11μελούς συντονιστικού οργάνου κορυφής στη λογική του μίνιμουμ πολιτικού πλαισίου. Ο κ. Αλαβάνος ουσιαστικά μένει εκτός του νέου σχήματος στο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένοντας στη συμμετοχή των μελών και εκφράζοντας την πλήρη διαφωνία με τις λογικές «του συσχετισμού δύναμης και των προνομίων που οδήγησε σε παραλυτικές διαπραγματεύσεις ένα χώρο που παρήγαγε πολιτική στη βάση της συνεργασίας».

Προτάσσει την ανάγκη για την οικοδόμηση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου αλλαγής και απορρίπτει τη λογική «των ευκαιριακών εκλογικών διευρύνσεων», κεντρικός στόχος των οποίων είναι «η βελτίωση των ποσοστών ή ο ανταγωνισμός με άλλες δυνάμεις της αριστεράς». Επιπλέον, επαναφέρει ως κεντρικό ζήτημα «τη συνειδητοποίηση της επείγουσας ανάγκης μιας μετωπικής – λαϊκής συσπείρωσης, μιας ευρύτατης συσπείρωσης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων πολύ πέρα από τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ».

Θεωρεί ότι στις σημερινές συνθήκες του Μνημονίου, του διεθνούς οικονομικού ελέγχου και «της επικυριαρχίας της τρόικας», δεν είναι αρκετή και «δεν μπορεί να εμπνεύσει μια πολιτική που περιορίζεται στην «ενότητα της αριστεράς»». Εκτιμά ότι μια ενωτική κατεύθυνση για να είναι βιώσιμη και αναγεννητική χρειάζεται ως τρίπτυχο:

-την ενότητα

– τη σύγκλιση, μέσα στα πλαίσια της διαφορετικότητας, σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα πολιτικής δράσης «κι όχι μια εκλογική ή άλλου ευκαιριακού τύπου συνάντησης» και

-τον δημοκρατικό χαρακτήρα, «μέσα από τη συμμετοχή των μελών και τους κανόνες της αντιπροσωπευτικότητας κι όχι μια «συμφωνία κυρίων».

Η ευρύτερη συνάντηση και δυναμική επανεμφάνιση όλης της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι το ζητούμενο σήμερα κατά τον κ. Αλαβάνο, ο οποίος εκτιμά ότι μόνο υπό προϋποθέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ακόμα να παίξει ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτή όμως η δράση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως σημειώνει, « δεν μπορεί να αποσκοπεί απλώς στη διατήρηση ενός εκλογικού σχήματος και μάλιστα σε ανταγωνισμό προς άλλα σχήματα της αριστεράς». Και συμπληρώνει: «Η σημαντική συμβολή του σήμερα μπορεί να είναι στην μορφοποίηση μιας ευρύτερης αριστερής ενότητας που ξεπερνάει κατά πολύ τα σύνορά του, στην ενσωμάτωση των τοπικών ή κλαδικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερες τοπικές ή κλαδικές συμπαρατάξεις της αριστεράς. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους άλλους σχηματισμούς της ριζοσπαστικής αριστεράς».

Επιμένει ότι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Αναντροπής δεν είναι «ένα ακόμα κόμμα ή σχήμα της αριστεράς» αλλά ένα «ανοιχτό πολιτικό σχέδιο» και πρωτοβουλία για τη συνάντηση ευρύτερων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, προκειμένου να αποτελέσουν «την σπονδυλική στήλη ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου».

Ο κ. Αλαβάνος δίνει έμφαση σε ανάπτυξη της δράσης «από τα κάτω» ενώ έχει ενδιαφέρον ότι χαρακτηρίζει αξιόλογες προσπάθειες «από τα πάνω» το Αριστερό Βήμα Διαλόγου (χώρος αναταλλαγής απόψεων και συζητήσεων με τη συμμετοχή στελεχών από το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προσωπικοτήτων που εκφράζονται πολιτικά από το ΚΚΕ) και την Επιτροπή για τον Λογιστικό έλεγχο (πρωτοστατεί μεταξύ άλλων η βουλευτής κυρία Σοφία Σακοράφα).

Επιπλέον, τονιζει ότι μέσα στα κινήματα ανυπακοής («Δεν πληρώνω» κ.ά.) αναπτύσσεται εμβρυακά μια πρώτη επαφή των δυνάμεων της αριστεράς που συμμετέχουν και αυτή η συνάντηση θα μπορούσε να εξελιχθεί «σε όσμωση, σε ένα ιδιαίτερο δρόμο, με τη δύναμη που έχει το λαϊκό ρεύμα για ριζοσπαστικές και ενωτικές διαδικασίες μέσα στην αριστερά μειώνοντας το αντιπαραγωγικό στοιχείο από αναχρονιστικές πολλές φορές και άγονες διαδικασίες κορυφής και κορυφαίων».

Το κείμενο των πολιτικών θέσεων βρίσκεται ήδη σε διαβούλευση με όσες και όσους στηρίζουν το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής προκειμένου να διαμορφωθεί το τελικό κείμενο εισήγησης για την Πανελλαδική Σύσκεψή του, η οποία έχει προγραμματισθεί για τις 11 και 12 Μαρτίου 2011.